HASAN DEDENİN DİLİNDEN PEYGAMBER EFENDİMİZ

Hazreti Muhammed Efendimiz
Allah sevenlerinden temiz bir gönül ister.
Temiz bir gönülle işine gider, temiz bir gönülle
namaz kılar, temiz bir gönülle topluma çıkar,
temiz bir gönülle Allah’a bağlanırsan, sen her an
ibadettesin.
Esas oruç nefse hakim olmaktır. Nefsini bilen
Rabbini bilmiştir. Yunus Emre der ki: “Kim
nefsine sahip olmuşsa bu alemde bilsin ki o kişi,
ona bütün erenlerin eyvallahı var.”
Bütün davamız bu yolda nefsle mücadeledir.
Çünkü nefsimiz bir an dahi bizi bırakmıyor, hep o
galip geliyor. Bu yol ne kadar kolaysa, o kadar da
zordur. Tasavvuf yolu, demirden leblebi
çiğnemektir. Nohudu dişsiz adam da çiğner.
Ağzında iki-üç gün tutar, yumuşatır, damağı ile
ezer gider, ama demiri ezemez. Midesinde asit
olması lazım ki onu eritsin. Büyük aşk olacak ki o
demir leblebi çiğnensin.
Şehadetin manası: Eşhedü en la ialhe illallah;
yani, şehadet ederim bütün cihan boş, ancak
sensin Allah. Ve eşhedü enne Muhammeden
abduhu ve Resuluhu; yine şehadet ederim
Allah’ım, Hazreti Muhammed gibi sana kulluk
edeceğim ve topluma senden söz edeceğim,
demektir. İşte şehadet budur. Şehadeti söyleyip,
nefsinde yaşayan, papağan gibi şehadet etmiş
olur. Şehadet ağızdan çıkıp, kulaklar işitti mi,
onun manasına inip manasında yaşamak gerektir.
!67