HASAN DEDENİN DİLİNDEN PEYGAMBER EFENDİMİZ

Hazreti Muhammed Efendimiz
Ey benim adı güzel kendi güzel Efendim! Ey
Ahmed, Ey Mahmud ve ey Muhammed! Sen
bizim desteğimiz, dayanağımız, sultanımızsın.
Gözlerin bir kurtarıcı ümidiyle yollara dikileceği
o korkulu günde, kutlu ayağın mahşer meydanını
şereflendirdiğinde duyulacak tek gülbang Senin
gülbangındır. Değil mi ki Sen, alemlere rahmet
olarak gönderildin, o rahmetten bizleri de
mahrum eyleme. Ey yüce Efendim! Sen
A h m e d ’ s i n , S e n M a h m u d ’ s u n , S e n
Muhammed’sin. Sen Hakk’ın tayin ettiği,
desteklediği sultanımızsın bizim.”
İki cihanın bütün güzelliği, Efendimiz, olduğu
gibi, Cenab-ı Allah’ın kulluk kapısı da Ahmed,
Mahmud, Muhammed isimleriyle açılır. Hazreti
Muhammed’e ümmet olmadan Allah’a kulluk
olunmaz. Cenab-ı Hakk, yarattığı kulunu inkar
etmez ama, böyle bir kişinin de huzura varmaya
gücü takati olmaz.
“Kemal-i zatının na’tı anılmaz ya Resulallah!
Kalır levh ü kalem mislin yazılmaz
Ya Resulallah!
Senin medhinde şirket eylesem
Mevla’yama’dumum
Bu babda cürm ü isyana bakılmaz ya Resulallah!
!31