HASAN DEDENİN DİLİNDEN PEYGAMBER EFENDİMİZ

Hazreti Muhammed Efendimiz
Hazreti Mevlana şöyle buyurur: “Hazreti
Muhammed’in dışında bir Allah aramaya
kalktığınız an, kendinizi boşlukta bulursunuz.”
Pekala bizler O’nu bu alemde nasıl göreceğiz?
Kim bu alemde Hazreti Muhammed Efendimize
bende olmuş, O’nun haline bürünmüş ve O’nun
dilinden konuşuyor ise, işte o kişiyi seyretmek
Hakk’ı seyretmektir. Onun dışına çıkmak
Hakk’ın dışına çıkmaktır. Allah esması
kamufledir, örtüdür; zatını aradın mı insan çıkar.
Zaten insan olmadıktan sonra, nereye yola çıkılır,
kime gidilir?
Bir insan, gönlüne Pirini koyarsa ve öyle yola
çıkarsa, o zaman o, Hazreti Muhammed’i
gönlüne koymuş demektir. O, artık ne yaparsa
yapsın kirlenmez. Ama gönlünde yoksa Piri ve
onun vasıtasıyla Hazreti Muhammed, o gece gün
namaz kılsa da, Kuran okusa da, aklı dünyada
oldukça hiçbir yere varamaz ve sıkıntılardan da
kurtulamaz.
Bizler, Allah’a gönül vermişiz; O, bize ne kadar
acılar da verse, biz yine, Allah deriz, başka bir
şey demeyiz. Bakın Hazreti Muhammed ne kadar
acılar çekti, yine de her zaman teslimiyette durdu.
Peki hiç ağlamadı mı? Ağladı, çok hüzünler
yaşadı, ama yine de yüzünü güler tuttu, bir an
dahi isyanlara, küfürlere düşmedi. O, Allah’ın
sevgilisiydi; her türlü ıstıraba katlandı ve işte
!33