HASAN DEDENİN DİLİNDEN PEYGAMBER EFENDİMİZ

Hasan Dede’nin Dilinden
düşüp, güzelliklere perde çeker ve ondan sonra
hüzne düşer, dertler bitmez.
Rubaiyatta ne güzel söylüyor Mevlana: “Ey
Sevgilim, seninle kol kola gül bahçesinde
dolaşırken, bir gül yaprağının gölgesi yanağına
düşse, seni o yaprağın gölgesinden kıskanırım.”
Müminin kalbini kıran iflah olmaz. Kişi
kendini kandırabilir ama Hakk’ı kandıramaz.
Hakk her şeye vakıftır, her şeyi görür. Çünkü
kainat O’nundur. O küçük akıllılar, o akılla ancak
kendilerini aldatırlar. Yani onu incitmek Hakk’ı
incitmektir. Şefkat dolu bir yer ama bir yerde de
hiç affı yoktur. Akıl gözü ile kısa menziller
görürsün ama kalp gözüyle çok şey görülür. Dar
bakışla, bu gözle insan çok şey kaybeder. Hakk
yolu kolay bir yol değildir.
“Derdime dermansın sevdiğim dilber
Koyma melül, mahzun, biçare beni.
Yoktur dü cihanda sen gibi dilber
Meylim müştak etme ağyare beni.
Saadet tacısın ey Nur-u Server,
Damadın şehriyar saki-i yaver.
Yoktur bir taksimde böyle bir yaver,
Kaydeyle deftere fukara beni...”
Sümmani
!72