HASAN DEDENİN DİLİNDEN PEYGAMBER EFENDİMİZ

Hazreti Muhammed Efendimiz
Kur’an, baştan aşağı nasihattir ve dünyadaki
varlıkları söyler. Nasıl söyler? İnsanla söyler.
Kur’an, kendi kendine hiçbir şey söylemez.
Kur’an, insanla dile gelir. Kur’an, Allah kelamıdır,
fakat Allah, rüzgarla, bulutla, güneşle dile
gelmedi. Allah, bu güzel kelamları bir ben-i
ademin dilinden söyledi. Kimdi o ben-i adem?
Hazreti Muhammed Efendimizdi. O, içindeki
kudrete ‘Allah’ ismini verdi ve her an her dakika
Allah’ı zikretti.
Hazreti Muhammed, Hakk ile Hakk olmuştu,
Allah’ın dışında hiçbir varlığı yoktu. O’nun
vücudundan işleyen Allah’tı. Allah, tebligatları ve
bilgileri O’nun vasıtasıyla insanlara bildiriyordu.
Bu sebeple, Hazreti Muhammed’i sevmek, Allah’ı
sevmektir. Hazreti Muhammed’in dışına çıkmak,
Allah’ın dışına çıkmaktır.
Bir insan, iman sahibiyse, Resulüne ve
Kitab’ına bağlı ise, Kur’an onunla dile geldiği için
o insan, canlı Kur’an’dır.
Eğer bizler de Hazreti Muhammed Efendimizi
kendimize bende etmeye yola koyulursak haliyle
O bizim kitabımız olur. Zaten bizler de burada
içimizdeki o kitaptan konuşuyoruz; yani O ne
buyurursa sizlere öyle hitab ediyoruz. Genelde
sohbetler akıla hitab eder, fakat bizim
sohbetlerimiz hem akıla hem de gönüle hitap
eder.
!119