HASAN DEDENİN DİLİNDEN PEYGAMBER EFENDİMİZ

Hazreti Muhammed Efendimiz
ölmez. Bütün dostları tarafından en güzel bir dille
anılır. Hazreti Muhammed’in, selam olsun
üzerine, ne Yasin-i şerife, ne İhlas-ı şerife, ne de
Fatiha suresine ihtiyacı yok. Hazreti Mevlana’nın
ve diğer velilerin de yok. Onlar hayattayken canlı
Fatiha idiler. Hakk ile Hakk oldular, hep Hakk’ı
yadettiler, gönüllerde yer aldılar. Biz onlara
okurken, düşünelim; onları yüklenelim de
toplumu aydın kılalım, kişiliklerini verecek güzel
işlere sürükleyelim, güzel hizmetlerde
bulunsunlar, güler yüzlü, tatlı dilli olsunlar,
kimseyi hor görmesinler, nefslerine hakim
olsunlar, kırıcı konuşmasınlar.
İnsan olmak için İnsan’ı örnek almak lazım. En
güzel insan, Hazreti Muhammed. Onu örnek
almaz, ona uygun adımlar atmaya çalışmazsak,
insan olamayız. Velilerimiz güzel, nebilerimiz
güzel. Biz onlara ayak uydurmadığımız için
cefalar, gamlar, hüzünler, üzüntüler üstümüzden
gitmiyor. Hem nefsimizle, hem de Allah’la olmak
istiyoruz. Bu, iki karpuzu bir koltukta taşımak
istemeye benzer. Bil ki biri düşer kırlır, öbürünü
de düşürür. Onun için zahmetli yolu seçeceksin,
sonu rahmettir. Alışverişimiz nedir? İnsanlık al,
insanlık ver. Alışverişimiz bu olacak.
“Kur’an böyle söyledi, şöyle söyledi” diyorlar.
Kur’an kendi kendine hiçbir şey söylemez.
Kur’an insanla dile gelir. Evet, Kur’an Allah
!69