HASAN DEDENİN DİLİNDEN PEYGAMBER EFENDİMİZ

Hasan Dede’nin Dilinden
Kur’an-ı Kerim, en büyük zikirdir. Bütün bu
kainatta ne varsa, hepsi Hazreti Muhammed
Efendimizin dilinden, Kur’an-ı Kerim’de insanlık
alemine sunulmuştur. Bu nedenle bir mana ehli,
Kur’an-ı Kerim’i ne kadar tefsir etmeye çalışırsa
çalışsın, sonunu getiremez. Çünkü ne kadar
varlık varsa bu alemde hepsini yazması gerekir.
Misal olarak, İsmail Hakkı Ankarevi, kendisi
çok büyük bir alimdi, Fatiha suresine mana
vermeye kalkmış ve üçyüz küsur sayfa yazmış.
Sonra dönüp yazdıklarına bakmış, görmüş ki
daha hiçbir yerde değil, yani daha Fatiha’nın
başında; tutmuş kalemi kırmış. “Niye kalemi
kırdın?” diye sormuşlar, şu cevabı vermiş: “Lazım
gelir ki, tüm kainatı yazayım.” Yani düşünün bir
defa, Fatiha suresinin sadece bir ayetinin bile ne
kadar derin manası var.
K u r ’ a n - ı K e r i m , h a k i k i m ü r ş i t t i r.
Büyüklerimizin şöyle bir sözü vardır:
“Mürşid-i kamil istersen, Hazreti Kur’an yeter.
Devlet bulmak istersen, kanaat yeter. Nasihat
istersen, ölüm yeter. Bunlar da yetmez ise, nar-ı
cehennem yeter.”
Bizim muhabbetlerimizin hiçbiri Kur’an dışı
değildir. Kur’an-ı Kerim’in her bir harfi nurdur,
çünkü Hazreti Muhammed Efendimizin dilinden
söylenmiştir. Yolcu, eğer bu muhabbetleri can
kulağı ile dinler ve benimserse, çok güzel yol alır.
!122