HASAN DEDENİN DİLİNDEN PEYGAMBER EFENDİMİZ

Hazreti Muhammed Efendimiz
dışarı çıksın. Sen, vaktin İsrafil’isin, doğruca kalk
da kıyametten önce binlerce kıyamet kopar...
Kim; “Hani kıyamet?” derse, a güzelim! Kendini
göster; “İşte kıyamet benim!” de. Ey mihnetlere
düşüp de soru soran! Dikkatle bak; bu
kıyametten yüzlerce alem kopmada.”
Hazreti Ali Efendimiz de, çok sadık olduğu ve
canı pahasına sevdiği Hazreti Muhammed
Efendimiz hakkında şunları dile getirmiştir:
“Sözü anlatıştır Onun, susması bile söz
söyleyiştir. Sizler de tertemiz olan Hazreti
Muhammed’in huylarıyla huylanın. Çünkü O,
insanların en güzel huylusu, kulların en
hayırlısıdır. Peygamberine benzemeye çalışan,
Onun izini izleyen kişi ne kutlu kişidir.”
Hazreti Şems-i Tebrizi ise Peygamber
Efendimiz hakkında şöyle dil dökmüştür: “Bütün
Peygamberlerin, ‘Ya Rabbi, beni Onun
ümmetinden kıl’ dedikleri Hazreti Muhammed
Mustafa’ya söz gelince hiçbir şey söyleyemem,
çünkü Onun işi pek yücedir. Şüphe yok ki Allah,
Onu kerem denizine batırıp çıkarırken mübarek
bedeninden serpilen nur damlacıklarının her
birinden bir nebi, bir peygamber yaratılmıştır,
geri kalan damlalardan da Allah velileri,
evliyaları yaratmıştır. Öyle ise onları birbirinden
nasıl ayırabilirim. Ancak en son gelen
Peygamber, evvelkilerin hepsinden çok daha
!29