HASAN DEDENİN DİLİNDEN PEYGAMBER EFENDİMİZ

Hazreti Muhammed Efendimiz
İnsan çok mukaddes bir varlıktır. Peygamber
Efendimiz bütün kötülüklerden münezzehtir,
hiçbir zaman dilinden kötü bir söz çıkmamıştır.
Hazreti Mevlana şöyle buyurmuştur; “Allah’ı
zikretmekle kalmayın, çalışın Allah’laşın,
beşeriyetten dışarı çıkın.” Gerek Hazreti
Muhammed, gerekse diğer Piran hepsi Allah’ı
güzel bir dille andılar, anlattılar. Çünkü Allah
insanla dile gelir, insanla kendini kanıtlar.
İnsan küçük bir varlık değildir, hakikatte
bütün kainat insanı zikretmektedir, insanı
aramaktadır. Fakat ne yazık ki insan kimliğinden
haberdar olmadığı için kendisini herşeyden aşağı
görüyor. Oysa Hazreti İnsan kainatın hakimidir,
Hazreti İnsan’ı sevmek de Allah’ı sevmektir,
Hazreti İnsan’ın dışına çıkmak Allah’sız
kalmaktır. İnsan elbisesi son makamdır ve bir
örtüdür, bu örtünün içinde de Hakk’tan başka bir
varlık yoktur.
Bir insanın kimliğine ulaşması için aşka
düşmesi lazım. Bir insan aşka düşmedi mi, akılda
kaldı mı, ona ne şekilde anlatılırsa anlatılsın fayda
vermez. Oysa insan aşka düştüğü zaman aklını
bir tarafa bırakır. Onun artık aklı fikri sevdiği
olur. O artık sevdiğinde meftun olur. Aşık nereye
giderse gitsin; yolda, işte, yemekte, hep
sevgilisiyle beraberdir. Şimdi böyle bir aşkta
yaşayan kişi yaşadığı bu mecaz aşkı manaya
!41