HASAN DEDENİN DİLİNDEN PEYGAMBER EFENDİMİZ

Hazreti Muhammed Efendimiz
Kesmedim hergiz gümanım Şem’ine pervaneyim
Ruhsat’ım haşrolanda değme böyle yanayım
Tek dilde ezberim olsun nam ü şanım Mustafa...”
Ruhsati
Hazreti Mevlana’ya, ibadetin büyüğü nedir
diye sormuşlar, şu cevabı vermiş: “İki irfanın,
aşığın birbirine baş kesmesidir. Onların
birbirlerine baş kesmesi, birbirlerini Hakk olarak
tasdiklemeleridir.”
Bu tasdiki yaptıktan sonra birbirlerine ihlas-ı
şerif okurlar: “Kulhuvallahu ehad, (Ey kul yemin
ederim, O Allah için, o ehad sensin).
Allahüssamed, (Dünyada senden merti yok).
Lem yelid velem yuled, (Ne doğarsın ne de
doğurur bir ana senin gibi). Velem yekullehu
küfüven ehad, (Sana bir zarar gelmemesi için,
bütün bu alemi mahfederim).” Ne kadar büyük
bir mana taşıyor ama Allah’a kulluk edersen bu
sıfata nail olursun.
İnsan, Yaratıcı’nın elçisi. Yaratıcı, insanın hep
Ondan söz etmesini, Onun büyüklüğünü
söylemesini, Onun güzelliklerini kendi
bendelerine ikram etmesini ister. Onun dışında,
başka yerlere gönlünü kaçırmasını istemez. Eğer
insan, başka bir yerle meşgul olursa o an gaflete
!71