HASAN DEDENİN DİLİNDEN PEYGAMBER EFENDİMİZ

Hazreti Muhammed Efendimiz
seviyorsak; sevgimizi, yardımımızı diğer
kardeşlerimize de sunmada cömert olmalıyız.
Ayrıca bu yardımı yanlışlara düşmüş kişilerden
de esirgememeliyiz. Bizler örnek olursak
karşımızdakine doğru yolu gösterebiliriz. O
kişiye muhabbetimizi kesmez, yaralı kabul edip
şefkat ve sevgi ile yaklaşırsak, onu kazanmış
oluruz.
Hazreti Muhammed gibi yüce bir peygamber
bile Hakk’a yürüyeceği zaman “Acaba
toplumuma bir şeyler verebildim mi?” diye
gözyaşı dökmüş, ümmetinin rızasını istemiştir. Bu
ömürde ne yaşıyorsak geçicidir. Başkalarına bir
hizmet sunabildinse, bir gönülde yer alabildinse
ancak o zaman baki olursun. Gerçek iyilik ve
cömertlik, bir şeyler elde etmek veya cennete
gitmek için değil; tam bir imanla, hiçbir karşılık
düşünmeden, saf ve temiz bir niyetle yapılmış
olandır. Gaye sadece Allah’a yaraşır bir insan
olmak, O’nun rızasını kazanmaktır. Bu yoldaki
gayretiniz ne kadar içten olursa, yaşayacağınız
güzellikler de o kadar çok olur.
İnsan bu alemde bir zerre gibi görünür. Ama
ne diyoruz; insan demek kainat demek. Bütün
kainat o zerrede gizli. O halde senin
sunabileceğin hizmetler de çok büyük. Ama
bunları menfaat için yapıyorsan hiç yapma.
Vermenin güzelliği o kişiden anında uzaklaşır.
!117