Olgu Sunumu Medial Calcific Sclerosis (Mönckeberg) Case Report

GİRİş
Gebelik haftası perinatal prognozun en önemli
belirleyicisidir. Preterm doğumlar perinatal morbidite
ve mortalitenin büyük kısmını oluşturmakla beraber,
postterm gebeliklerde de artmış neonatal morbidite
ve mortalite vardır. Ayrıca postterm gebelik doğum
indüksiyonu kullanılması ile kolayca engellenebilir(1).
Postterm gebelik tanım olarak gebeliğin son menstrüal
periyodun 1. gününün 42 hafta (294 gün) veya tahmini
doğum tarihinin 14 gün geçmesi olarak tanımlanır(2).
Amerika Birleşik Devletleri’nde 2005 verilerine göre,
gebeliklerin %14’ü 41 haftayı geçerken, 42. haftayı
geçen gebeliklerin oranı %6’nın biraz altında olarak
bildirilmiştir(3).
Gün aşımı gebeliklere yaklaşımda herhangi bir görüş
birliği yoktur. Bu gebelere 41-42. haftalarda doğum
indüksiyonu uygulanmasını öneren yaklaşıma karşılık,
yakın fetal takiple izleme tedavisi önerenler de mevcuttur(4,5).
Gün aşımı gebeliklerde, fetal biofizik profil
(FBP)’in antepartum fetusun değerlendirilmesinde
güvenli bir yöntem olduğu ve umbilikal kord kan gaz
değerleri ile yüksek korelasyon gösterdiği kanıtlanmıştır(6,7).
FBP uygulaması zor ve zaman alıcı olduğundan
geniş hasta gruplarında, rutin bir test olarak kullanılması
zorlaşmaktadır. Bu nedenle, modifiye biofizik profili
adı altında, NST, fetal solunum, amniotik sıvı volümü
ve fetal hareketin çeşitli kombinasyonları üzerinde çalışmalar
yapılmıştır. Özellikle uygulanışının kolay ve
prediktif değerinin yüksek olması nedeni ile “NST” ve
“Amniotik sıvı volümü” kombinasyonu üzerinde durulmaktadır.
Ancak modifiye biofizik profilin yeterliliği ve
FBP yerine kullanılabilmesi konusu tartışmalıdır(8,9).
İntrauterin fetus için tehlike oluşturabilecek yaşam
koşullarının belirlenmesi ve fetusun sağlık durumunun
değerlendirilmesi postterm olan olgularda daha da
önem taşımaktadır. Gün aşımı gebelerde maternal risk,
intrauterin ölüm riski, perinatal asfiksi, omuz distosisi
ve neonatal ölüm riski artmıştır(10). Perinatal mortalite
40. haftadan sonra yükselmeye başlamaktadır ve gün
aşımı süresi attıkça perinatal mortalite riski de artmaktadır
(11). Postterm gebeliklerin anne ve fetus için riskler
taşıdığı gösterilmiştir. Bu risklerden biri fetus ölümü
olup, bir çalışmada ölü doğum 40. haftada 1/926 iken
bu oran 42. haftada 1/769, 43. haftada ise 1/633’e kadar
arttığı bildirilmiştir(12).
Bu çalışmanın amacı kliniğimizde gün aşımı gebelik
tanısı alan hastalarda tanı ve tedavi yaklaşımları açısından
verilerin retrospektif olarak değerlendirilmesidir.
GEREÇ vE YÖNtEM
Gülhane Askeri Tıp Akademisi Kadın Hastalıkları
ve Doğum kliniğinde 2007- 2010 arasında gün aşımı
gebelik tanısı alan toplam 182 olgu retrospektif olarak
incelendi. Hasta dosyalarındaki anamnez, obstetrik
Maltepe Tıp Dergisi/ Maltepe Medical Journal
muayene, obstetrik ultrasonografi kayıtları gibi bilgiler
toplandı. Olguların yaş, parite, doğum ağırlığı, APGAR
skorları, doğum şekli, NST, ultrasonografik bulgular maternal
(puerperal enfeksiyon, vajinal laserasyon, servikal
laserasyon, postpartum hemoraji, plasental rest varlığı)
ve perinatal komplikasyon (mekonyum aspirasyonu,
respiratuar distres sendromu (RDS), fetal asfiksi, APGAR
5.dk skor düşüklüğü) oranları retrospektif olarak değerlendirildi.
Hastaların partogramları ile başlangıç vaginal
muayene bulguları (Bishop skorlamasına göre), doğum
indüksiyon metodları, indüksiyon süreleri ve indüksiyona
başarısızlık oranları primigravid ve multipar olarak
ayrılarak kaydedilmiştir. Amniyotik sıvı indeksi(ASİ)
4 kadrandaki fetal ekstremite ve kordon olmayan en
derin sıvı ceplerinin dikey eksen uzunluklarının toplamı
tekniği ile hesaplanmıştır. Tüm olgulara eylem öncesinde
ve eylem esnasında elektronik fetal monitorizasyon
uygulanmıştır. Kardiotokografide taşikardi, geç deselarasyon,
variyabilite azalması, komplike variyabl deselerasyonlar,
uzamış bradikardi varlığı patolojik olarak yorumlanmıştır.
Maternal ve fetal komplikasyonların olup
olmadığı incelenmiştir.
İStAtİStİKSEL ANALİzLER
Tanımlayıcı veriler SPSS 15.0 kullanılarak ortalama
± standart sapma veya oran olarak sunulmuştur.
Gruplar arasındaki karşılaştırmalar için student -t test
ve ki-kare testi kullanılmıştır. P0.05). APGAR 1. ve 5.dakika
skorlaması sırasıyla 8.9±1.2, 9.0±0.5 ve 9.24±0.9,
9.3±0.4’dir (p>0.05). Primigravid hastalarda, APGAR
1. dk < 7’ da %8 iken multiparlarda bu oran %7 dir.
APGAR 5 dk. < 7’da ise sırası ile %2 ve %0’dır ve her
ikisinde de istatistiksel fark saptanmamıştır(p>0.05).
ASİ, primigravid ve multiparlarda sırasıyla 9.4±4.3 ve
9.6±4.7’dir (p>0.05). Bishop skoru indüksiyon öncesi
primigravidlerde 6.8±0.9 ve multiparda 6.9±0.7’dir
(p>0.05). Doğum ağırlığı ortalaması primigravid ve
multiparlarda 3534.5±389.0 ve 3617.2±360.4 olup istatistiksel
fark yoktur (p>0.05). Doğum ağırlığına göre
primigravid ve multipar olgular karşılaştırıldığında, doğum
ağırlığı 4000 gr altında olan olgular sırasıyla %72
ve %70, doğum ağırlığı 4000-4500 g olanlar sırasıyla
%16 ve 17, doğum ağırlığı 4500 g üstü olan olgular
ise sırasıyla %3 ve %4 olup gruplar arasında istatistiksel
fark saptanmamıştır (p>0.05). Primigravid olguların
%64’ü normal vaginal yolla, %36‘sı ise sezaryen ile
Cilt 3 Sayı 2 / Haziran 2011
11