Untitled

Rękawki (pow. gostyński) (por. nazwę Rękaw czyn - przyp. aut.), Rościszewo,
Borowo, Grąbiec, Chromakowo, Gorzewo, Polik, Lipniki, Kownatki.
Wrześnię, Stopin i Czachory (SHGWP, s. 40-41).
Pochodzenie nazwy należy z pewnością łączyć z wyrazami: chromy, chromać,
chromam. W XVI w.: chromać, chramię, chromota. związane z kimś
o nodze kulawej. Cerkiewna postać *chrom (chramati) pochodzi od pnia
*skrem, stąd formy „poskromić”, „skromny”, „chrupanie”(Bru, s. 184).
Inny słownik podaje formy: chromać (chramać), chromieć (chromieć) ,
co oznaczało „być chromym, kuleć, upadać na nogę” pochodzące od pnia
chrom (SW, I, 298).
W. Taszycki podaje nazwę podobną, lecz w liczbie mnogiej: Chromice
jako już nieistniejącą część wsi Humięcino w cicchanowskiem. W tej postaci
była to nazwa rodowa.
Ostatecznie należy przyjąć, że nazwa Chromakowo pochodzi od nazwy
osobowej (przezwiska) - Chromy. Tezę taką postawił K. Zierhoffer w pracy
wielokrotnie tu przywoływanej (s. 135).
10. DĄBRÓWKI (DĄBRÓWKA)
Wieś położona na południe od Bieżunia, przy szosie do Zawidza. Najstarsze
zapisy nazwy wsi pochodzą z XV w.: Damhrowky (1447), Dam-
browky Beszunskye, Dambrovky Byeszakye.
W 1578 r. w powiecie Sierpc, parafia Bieżuń. W 1593 r. zagon zwany
Bożemeczny od granic Myślina Dźwierzna do rzeki Wkry przedzielał dobra
Myślin-Wątróbki od dóbr Dąbrówek.
W łasnością szlachecką były Dąbrówki już od roku 1447, kiedy to
w podziale dóbr dziedzicznych między braćmi - Andrzejem z Zakrzewa,
kanclerzem płockim i Piotrem z Gulczewa - Andrzej otrzymał połowę miasta
Sierpc i wieś Śniedzanowo po śmierci Sasina, (...) a Piotr połowę miasta
Sierpc z dworem, wieś Dąbrówki po śmierci Sasina i inne wsie (...).
W latach 1484-1488 Maciej syn Mikołaja z Dąbrówek, kleryk diecezji
płockiej i notariusz jest właścicielem wsi (SHGWP, 54).
W tych samych latach nazwa: Dambrowa, Dambrowki (1438) jest notowana
w parafii Szreńsk; Dambrowka. Dambrovky Szyeprzskye (1439) w parafii Sierpc
i także były własnością najpierw Sasina, a później Piotra z Gulczewa.
Od początku XVII wieku należały Dąbrówki do rodu Kretkowskich (por.
nazwy: Seroki, Obrąb, Strzeszewe, Zimolza), a w końcu wieku do Tomasza
Działyńskiego.22
179