Untitled

Przykłady nazw miejscowych podobnych: Wilczy Bór, Wilczogóra, Wil-
czopole. Wilczy Dół, Wilczy Kąt (por. nazwę - Sokołowy Kąt), Wilczy Kierz,
Wilczy Ług (por. nazwę - Ługi).
Przypisy
1. M.M. Grzybowski “Materiały do dziejów ziemi płockiej. Ziemia zawkrzeńska”, Płock 1984.
2. E. Umińska-Tytoń “Polskie nazwy terenowe od imion kobiecych” [w:l “Onomastica” XXXIH
1989, s. 31-59.
3. K. Zierhoffer “Nazwy miejscowe północnego Mazowsza”, Wrocław 1957.
4. Ibidem.
5. H. Gómowicz “Rodowe nazwy miejscowe Wielkopolski, Małopolski i Mazowsza”, Gdańsk
1968, s. 101-171.
6. W. Taszycki “Patronimiczne nazwy miejscowe na Mazowszu”, Wrocław 1951, s. 33.
7. A. Brtickner “Słownik etymologiczny języka polskiego”, Warszawa 1974, s. 24.
8. “Słownik języka polskiego”, pod red. J. Karłowicza, A. Kryńskiego, W. Niedźwiedzkiego,
1.1, s. 150.
9. K. Zierhoffer, op. cit, s. 111.
10. A. Borkiewicz-Celińska “Słownik historyczno-geograficzny województwa płockiego w
średniowieczu”, Łódź 1981, s. 10.
11. “Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich”, pod red. E
Sulimierskiego, B. Chlebowskiego, W. Walewskiego; Warszawa 1880-1902, t. I-II.
12. S. Eski “Karniszyn nad Lutą, zarys dziejów” [w:] “Bieżuńskie Zeszyty Historyczne” 9/96,
s. 45-63.
13. K. Rymut “Nazwy miast Polski”, Wrocław-Warszawa-Kraków-Gdańsk-Łódź 1987, s. 34.
14. E. Umińska-Tytoń, op. cit, s. 46.
15. J. Wybicki “Listy patriotyczne”, opr. J. Łempicka, BN I 155, s. 46.
16. H. Gómowicz, op. cit, s. 34.
17. Prof. W. Taszycki w pracy “Polskie nazwy osobowe (1924), s. 6. wyjaśnia pochodzenie
nazwy osobowej *Biezuj tak: “Bardzo ciekawą część dwuczłonowego imiennictwa staropolskiego
stanowią imiona rodzime, pouczające nas o uczuciach, jakie życie wewnętrzne,
domowe naszych przodków ożywiały. Dziecko nie posiadające już dziadka ku jego pamięci
nazywano Biezdziadem (‘bież’ = bez); podobnie wytłumaczymy imiona: Biestryj (tzn.
bez-stryj) nie mający stryja; Biezuj ‘nie mający wuja’ ( ^ Biezwuj).
18. M. Przedpełski “O powiecie sierpeckim, jego miastach i wsiach”, 1959, s. 582-618, mps
w Bibliotece Narodowej, nr AKC 13751.
19. W. Taszycki, op. cit, s.77-78.
20. H. Gómowicz, op. cit, s.36.
21. M. Przedpełski, op. cit, s.619-640; także w SHGWP, s. 34-35 podają: “W 1475 r. ksiądz
z Niedroża Starego rektor kościoła w Chamsku zrzeka się tegoż kościoła na rzecz biskupa
płockiego. W 1484 r. doszło do ugody między Jakubem plebanem w Chamsku i Dorotą
wdową po Stanisławie z Chamska: pleban będzie posiadał włókę leżącą obok uposażenia
kościoła, należącą uprzednio do Doroty i Pomścibora; w 1502 r. zeznają świadkowie w
sprawie dziesięcin należnych plebanowi w Chamsku - z Myślina, Olszewa, Kamiszyna,
Dębska, Dźwierzna. W 1511 r. Piotr pleban zrzeka się kościoła w Chamsku. W 1518 r.
250