Untitled

loci. Samogłoska -ó- podlegała wymianie w -o-, stąd w zapisach z XIXw. -
Smolnia.
Konteksty etymologiczne nazwy tylko potwierdzają postawioną tezę. Od
rzeczownika pospolitego „smoła” wg Brucknera pochodzą formy: smolny,
smolisty, smoluch, smółka, Smoleńsk (Brii 503). Także pochodne: smolamia,
smołownia (piec do wyrobu smoły), ‘huta smolna’, smolarz. (SW, VI, 243).
Inne źródło notuje wśród nazw bagien, brodów i mokradeł w dorzeczu
dopływów Zalewu Wiślanego nazwy: smolak ‘bagno leśne’, Smolne Bagno,
Smolne Błoto}31 W tym przypadku chodzi raczej o łączenie nazw z „brudzeniem”,
„zabrudzeniem”.
Niektórzy znawcy przedmiotu twierdzą, że pewne nazwy na -nia, -nie
nie muszą polegać na zmianie sufiksu przymiotnika -n- na -ń-, lecz na urze-
czownikowieniu nazw przymiotnikowych przez sufilcs -j.138
W czasach Królestwa Polskiego Smólnia (Smulnia) była to wieś i folwark
nad rzeką Działdówką, gmina Radzanowo, pow. sierpecki, parafia
Ratowo. Miała 10 domów, 65 mieszkańców.
Dokładniej, bo w roku 1885, folwark Smólnia liczył ogółem 809 mórg;
gruntów ornych 240, łąk 197, pastwisk 88, lasu 155 mórg; 1 budynek murowany,
14 drewnianych, las „nieurządzony”. W skład dóbr wcześniej wchodziły
także: wieś Smolnia (osad 22, mórg 71), wieś Sitarz Pieńki (osad 4,
mórg 13), wieś Dzieczewo (osad 28, mórg 157), wieś Suwaki (osad 10, mórg
272) i osada Borki (1 dom, mórg 33) (SGKP, X).
W Królestwie Polskim notowano nazwy miejscowe: Smolice, Smolicha,
Smolina, Smolna, Smolino, Smółka, Smoliszki, Smolnica, Smolnik, Smolniki,
Smoluchy (SGKP, X).
52. SOKOŁOWY KĄT
Jest to nazwa będąca zestawieniem (przymiotnik + rzeczownik). Słownik
etymologiczny F. Sławskiego podaje: kąt - ‘część płaszczyzny między
dwoma schodzącymi się liniami’; ‘róg, zakątek’; też ‘kąt w chłopskiej izbie’;
prasłowiańskie *kątb,139
Nazwy: kąt, kąty, kącik (dla przysiółków) są tak liczne w Polsce, że można
je liczyć na setki. Najczęściej były położone w pobliżu i na skraju lasów.
Wynika z tego, że jest nazwą terenową, wobec czego także nazwy: kąty, kąty
są także tej kategorii.140
„Słownik warszawski” dodaje, że „kąt” oznacza także miejsce ukryte
kryjówkę; przenośnie także „ustronie”, „zacisze”, „kryjówkę”. W określe-
214