ΤΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ ΤΑ ΚΑΜΩΜΑΤΑ - ΤΟΜΟΣ Α
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
στην κορυφή ενός βουνού. Μόνο που όταν έφτανε εκεί, ο<br />
βράχος δεν ισορροπούσε, με αποτέλεσμα να κατρακυλάει από<br />
την άλλη πλευρά του βουνού. Έτσι το μαρτύριό του ήταν<br />
αδιάκοπο.<br />
Ο Κ<strong>Α</strong>ΚΟΣ ΜΟΥ Δ<strong>Α</strong>ΙΜΟΝ<strong>Α</strong>Σ<br />
Όποιος ή ό,τι μας δημιουργεί προβλήματα ή εμπόδια<br />
αξεπέραστα, αποτελεί τον κακό μας δαίμονα.<br />
Η καταγωγή της φράσης βρίσκεται σε μακρινές εποχές της<br />
ελληνικής μυθοπλασίας, σύμφωνα με την οποία κάθε<br />
άνθρωπος συνοδεύεται από ένα καλό και ένα κακό πνεύμα,<br />
που γεννιούνται μαζί του και τον συνοδεύουν ως τη στερνή<br />
πνοή του.<br />
Ο καλός δαίμονας είναι προστάτης και βοηθός του ανθρώπου<br />
στους κινδύνους, τον προτρέπει στο σωστό και τους χαρίζει<br />
εφευρετική δύναμη.<br />
<strong>Α</strong>ντίθετα, ο κακός δαίμονας είναι αυτός που σπρώχνει τον<br />
άνθρωπο στα πάθη και στην ακολασία και τον παρακινεί να<br />
αμαρτήσει. Για τους Έλληνες, τέτοιους δαίμονες είχαν μόνο οι<br />
άντρες (!!!), ενώ οι Ρωμαίοι, πιο προνοητικοί, δημιούργησαν<br />
αντίστοιχους και για τις γυναίκες.<br />
Η αλληγορία των δαιμόνων, καλών και κακών, είναι προφανώς<br />
η ψυχή κάθε ανθρώπου.
Change language