ΤΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ ΤΑ ΚΑΜΩΜΑΤΑ - ΤΟΜΟΣ Α

΄Η ΤΑΝ ΄Η ΕΠΙ ΤΑΣ
Όταν δίνουμε μια μάχη μέχρι τέλους χωρίς να υπολογίζουμε τις
συνέπειες, τότε η προσπάθεια μπορεί να χαρακτηριστεί «ή ταν
ή επί τας».
Τη φράση αυτή χρησιμοποιούσαν οι αρχαίες Σπαρτιάτισσες
μανάδες όταν έδιναν την ασπίδα στους γιους τους για να πάνε
για πρώτη φορά στη μάχη. Σήμαινε δε ότι «ή θα επιστρέψεις
νικητής ή νεκρός πάνω στην ασπίδα σου».
Παρόμοια συμπεριφορά αναφέρεται και από μια γερόντισσα
Κρητικιά μάνα που της έφεραν το θλιβερό μαντάτο για το
στερνοπαίδι της, που έχασε τη ζωή του σε μάχη κατά των
Τούρκων. Είπε η γερόντισσα : «Για να ξέρω αν θα τον κλάψω,
πείτε πού τον βρήκε η σφαίρα, στα στήθια ή στην πλάτη;».
ΗΠΙΕ ΤΟ ΑΜΙΛΗΤΟ ΝΕΡΟ
Όσοι αρνούνται πεισματικά να απαντήσουν ακόμη και σε πολύ
έντονες προκλήσεις, λέμε δικαιολογημένα πως ήπιαν το
αμίλητο νερό. Πού το βρήκαν άραγε;
Την παραμονή της γιορτής του Κλείδωνα ή, αν προτιμάτε, του
Αγίου Ιωάννη του Βαπτιστή, στις 24 Ιουνίου (γέννηση του
αγίου) και αμέσως μετά τη δύση του Ηλίου, οι ανύπαντρες
κοπέλες του χωριού μετέφεραν το νερό με στάμνες από τα
πηγάδια ή τα ποτάμια της περιοχής. Κατά τη διάρκεια της
μεταφοράς του έπρεπε να είναι εντελώς αμίλητες, σύμφωνα με