Rozporzadzenie UE 2003/2003 - K+S KALI GmbH

nakłada bezpośrednio na producentów ściśle określone wymagania, które mają być
stosowane w tym samym czasie i w ten sam sposób na terenie całej Wspólnoty;
(3) w każdym Państwie Członkowskim nawozy muszą odznaczać się ustalonymi
charakterystykami technicznymi ustanowionymi obowiązującymi przepisami
prawnymi. Przepisy te, zwłaszcza dotyczące składu i definicji typów nawozów,
oznakowania tych typów, ich identyfikacji oraz pakowania, są różne w
poszczególnych Państwach Członkowskich. Wskutek tych różnic utrudniają handel
we Wspólnocie i powinny zatem zostać zharmonizowane;
(4) ponieważ cel proponowanego działania, a mianowicie zapewnienie istnienia
wewnętrznego rynku nawozów, wobec braku wspólnych kryteriów technicznych nie
może zostać w zadawalający sposób osiągnięty przez Państwa Członkowskie; a z
uwagi na skalę działań może być łatwiej osiągnięty na poziomie wspólnotowym,
Wspólnota może przedsięwziąć stosowne środki zgodnie z zasadą pomocniczości
określoną w art. 5 Traktatu. Zgodnie z zasadą proporcjonalności, jak określono w tym
artykule, niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza zapisy niezbędne do
osiągnięcia wyżej wymienionego celu;
(5) konieczne jest określenie na poziomie wspólnotowym oznakowania, definicji i składu
pewnych nawozów (nawozów WE);
(6) należy również ustanowić wspólnotowe przepisy dotyczące identyfikacji, możliwości
śledzenia i etykietowania nawozów WE oraz zamykania opakowań;
(7) na poziomie wspólnotowym należy przyjąć procedurę do stosowania w przypadkach,
gdy Państwo Członkowskie uzna za konieczne ograniczenie wprowadzania do obrotu
nawozów WE;
(8) produkcja nawozów podlega różnorodnym wahaniom w zależności od technologii
wytwarzania i surowców. Różnić się mogą także procedury pobierania próbek i
analiz. Jest zatem konieczne formalne określenie dopuszczalnych tolerancji w
zakresie deklarowanych zawartości składników pokarmowych. W interesie rolnika
wskazane jest utrzymywanie tych tolerancji w wąskich przedziałach;
(9) urzędowe kontrole zgodności nawozów WE z wymaganiami niniejszego
rozporządzenia w zakresie jakości i składu winny być przeprowadzane przez
laboratoria zatwierdzone przez Państwa Członkowskie i zgłoszone Komisji;
(10) azotan amonu jest podstawowym składnikiem wielu produktów, z których niektóre
przeznaczone są do użycia jako nawozy, a inne jako materiały wybuchowe. Biorąc
pod uwagę ten szczególny charakter nawozów o wysokiej zawartości azotu na bazie
azotanu amonu oraz wynikające z niego wymogi dotyczące bezpieczeństwa
publicznego, zdrowia i ochrony pracowników, konieczne jest ustanowienie
dodatkowych przepisów wspólnotowych dla nawozów WE tego typu;
(11) niektóre z tych produktów mogą być niebezpieczne i w pewnych przypadkach mogą
zostać użyte do celów niezgodnych z przeznaczeniem. Może to stanowić zagrożenie
dla bezpieczeństwa osób i mienia. Producenci powinni zatem być zobowiązani do