INFORMATOR POLSKI Kwartalnik Społeczno-Kulturalny

Recommendations

Info

INFORMATOR POLSKI nr 2–3 (88–89) 2014 Gala V edycji konkursu „Być Polakiem”, Zamek Królewski w Warszawie, 1 lipca 2014 r. Zdjęcia: Roman Śmigielski Nagrody wręczali m.in.: poseł Joanna Fabisiak, minister spraw zagranicznych Radosław Sikorski, doradca prezydenta RP Tomasz Nałęcz i prezydent Europejskiej Unii Wspólnot Polonijnych Helena Miziniak Prezes Stowarzyszenia „Wspólnota Polska” Longin Komołowski (pierwszy z lewej) wśród laureatów Galę uświetnił występ Reprezentacyjnego Zespółu Artystycznego Wojska Polskiego 30
INFORMATOR POLSKI nr 2–3 (88–89) 2014 Praca wyróżniona w V edycji Konkursu „Być Polakiem” Moja droga do wolności wspomnienia z Syberii pani Janiny Rębisz-Osipowskiej I. Wstęp W momencie kiedy nauczycielka wiedzy o Polsce ogłosiła V edycję Konkursu „Być Polakiem” i przedstawiła tematy, zainteresował mnie szczególnie temat „Polskie drogi do wolności”. Pomyślałam sobie, że może warto odnaleźć kogoś, kto przebył taką drogę. Niewiele osób z okresu II wojny światowej dożyło dzisiejszych czasów, a zatem odnalezienie kogoś żyjącego na terenie Danii nie było łatwym zadaniem dla mnie. Zwróciłam się do siostry Leopoldyny z Polskiej Misji Katolickiej w Kopenhadze o pomoc w odnalezieniu kogoś, kto chciałby opowiedzieć o swoich wojennych losach. Wkrótce okazało się, że jest ktoś, kto wprawdzie nie walczył na frontach II wojny światowej i nie uczestniczył w wielkich bitwach, ale przeżył ten okres na zsyłce na Syberii. Osobą tą okazała się pani Janina Rębisz-Osipowska, która w wieku 10 lat wraz ze swoją rodziną została wywieziona na Syberię. Droga pani Janiny do wolności wydała mi się na tyle interesująca, że postanowiłam przedstawić ją w tej pracy. Pani Janina w czasie zsyłki była niewiele młodsza ode mnie, dlatego też chciałabym, żeby moje pokolenie, pokolenie młodych ludzi usłyszało i dowiedziało się jak żyła i czego doświadczała w okresie II wojny światowej młodzież polska. Jakie były ich przeżycia, czego się bali, a z czego się cieszyli. Czy w ogóle uczucie radości, miłości, przyjaźni i zaufania do drugiego człowieka było możliwe w okresie wojny? II. Spotkanie z panią Janiną Jak tylko dostałam numer telefonu do pani Janiny, od razu, bez chwili zastanowienia, zadzwoniłam. Przed samym spotkaniem byłam podekscytowana, ale też zestresowana. Zupełnie niepotrzebnie, bo gdy otworzyła mi drzwi miła, starsza pani wiedziałam, że rozmowa nie będzie sztywna i łatwo będzie nawiązać kontakt. Nie zdążyłam jeszcze nawet usiąść na kanapie, a już pani Janina częstowała mnie szarlotką, którą upiekła specjalnie na to spotkanie. Pokazała mi drzewo genealogiczne swojej rodziny, dała mi także w prezencie książkę z dedykacją ze swoimi wspomnieniami i obrazek Matki Boskiej Częstochowskiej. Gdy sobie wyobraziłam, że ta miła, wiecznie uśmiechnięta starsza kobieta przeżyła koszmar Syberii, nie mogłam w to uwierzyć. III. Relacje pani Janiny – „Było mi bardzo smutno i wciąż płakałam” Pomimo iż miałam zapisane pytania, one tak naprawdę nie były potrzebne. Pani Janina od początku wiedziała, co powiedzieć. Opowiadała tak interesująco, że nie chciałam jej przerywać pytaniami, a i tak po chwili już znałam na nie odpowiedź. Opowiadała o dniach smutku, ale też, co mnie naprawdę zdziwiło, o dniach radosnych i pełnych szczęścia. Ale zacznijmy od początku… Urodziła się 23 sierpnia 1930 roku, w Michałówce, pow. Rawa Ruska, woj. Lwów. Jej tato był leśnikiem. W dniu wysiedlenia 10 lutego 1940 roku miała 10 lat. Zima w 1940 roku była wyjątkowo mroźna, szczególnie o 3-ej rano. Dostali tylko 30 minut na spakowanie potrzebnych rzeczy. Wsadzono ich do towarowych wagonów. W jednym wagonie 50 osób. Podróż była straszna. Jedzenie i wodę dawali im na wyznaczonych stacjach raz na dobę. Jechali cały miesiąc brudni, zawszeni, głodni i chorzy. Dotarli do stacji Tułun. Po dwóch tygodniach przewieźli ich do Arszanu. Było to kilkaset kilometrów od Tułuna. Umieścili ich w drewnianym baraku, w którym stały dwa piece żelazne do ogrzewania i do gotowania. Mrozy do 30–50 stopni. Ludzie układali różne piosenki w wagonach jadących na Sybir i na Sybirze. Oto jedna z nich: W tysiąc dziewięćset czterdziestym roku Dla Polaków smutny czas Stalin z Hitlerem rozłupił Polskę I na Sybir wygnał nas. Żegnamy Cię święta ziemio polska Twa Królowa Matka Częstochowska I my wierni Ci zawsze będziemy za ojczyznę życie dać. 31
Page 1 and 2: INFORMATOR POLSKI nr 2-3 (88-89) 20
Page 29: INFORMATOR POLSKI nr 2-3 (88-89) 20
Page 47 and 48: Szarganie poprawności INFORMATOR P

INFORMATOR POLSKI Kwartalnik Społeczno-Kulturalny

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?