INFORMATOR POLSKI Kwartalnik Społeczno-Kulturalny

Recommendations

Info

INFORMATOR POLSKI nr 2–3 (88–89) 2014 Lecz Polska potrzebuje wiele różnych wyrobów i materiałów z zagranicy. Norwegia może rocznie eksportować do Polski co najmniej 200.000 beczek śledzi, dużą ilość konserw, maszyny rolnicze, nawozy itp. Przy organizowaniu swej floty handlowej, Polska rozpoczęła pertraktacje z norweskimi armatorami w sprawie zakupu statków. Przy rozbudowie spiętrzeń wody, jakie znajdują się w Galicji oraz zakładaniu elektrowni, produkcji materiałów wybuchowych i innych zakładów technicznych, Polska ma zajęcie dla norweskich inżynierów. Jest duża sympatia pomiędzy Norwegią i Polską. Ona wzmacnia się wciąż, a powiązania pomiędzy nimi stają się coraz bardziej serdeczne i zainteresowanie będzie rosło i rozwijało się w przyszłość 17 . Odczyty i zainteresowanie Polską miały znaczny wpływ na konsolidację i wzrost aktywności nielicznej polskiej 17 , „Aftenposten” 4 IV 1920. kolonii w Christianii. „Tidens Tegn” z 4 maja 1920 r. donosił, że Wczoraj przed południem, w kościele katolickim, miała miejsce wyjątkowo podniosła uroczystość, jako że Polacy tu mieszkający święcili Polskie Święto Narodowe po raz pierwszy od czasu jak kraj odzyskał swą niepodległość. Ołtarz kościoła był pięknie udekorowany kwiatami i pastor Offerdahl celebrował Mszę św. Msza została zaaranżowana przez polskie przedstawicielstwo. Tak jak nasz 17. to u Polaków 3. Maj jest poświęcony pamięci nowej Konstytucji 18 . Był to pierwszy obchód Święta 3. Maja w Norwegii. Edward Olszewski 18 Polacy obchodzą swoje święto w kościele Św. Olava, „Tidens Tegn” 4 V 1920 r. Rząd norweski 31 maja 1919 r. uznał państwo polskie de iure i nawiązano wówczas stosunki dyplomatyczne. Pierwszym Posłem RP od 4 czerwca 1919 r. do roku 1921 był Czesław Pruszyński. Zapewne to z jego inicjatywy zorganizowano uroczystość w Christianii. ❧ ❧ ❧ JESTEŚCIE POTRZEBNI ŚWIATU Wydaje się nieprawdopodobnym, aby stary Papież mógł podbić serca milionów młodych ludzi na całym świecie. A jednak to fakt niezaprzeczalny. Młodzież kochała go i szukała okazji, by się z nim spotykać. Mówił im słowa trudne „wymagajcie od siebie nawet wtedy, kiedy inni nie będą od was wymagali”, a oni wrzeszczeli, klaskali, skandowali hasła wyrażające aplauz dla Ojca Świętego Jana Pawła II. On nie pozostawał im dłużny i rewanżował się dowcipem lub pozdrowieniem, które wprawiało w zachwyt tłum młodych. I tak sobie rozmawiali Papież Polak i młodzież z całego świata. Wśród nich zawsze była liczna grupa młodzieży polonijnej, a Ojciec Święty nie zapominał o szczególnym przesłaniu skierowanym właśnie do nich. Młodzi kochali go, bo umiał z nimi rozmawiać i rozumiał ich duże i małe problemy. Opowiadał, że kibicuje meczom piłki nożnej, ale nie powie, jaką drużynę lubi najbardziej. Żartował, że sam najchętniej stał na bramce i dlatego ma taką dobrą kondycję. Doświadczyli tego młodzi Hiszpanie, którzy po bardzo męczącej dla Ojca Świętego mszy i procesji w Watykanie, ciągle z uporem wołali Papieża. Ten kilkakrotnie pokazywał się w oknie i namawiał ich do rozejścia się. „Idźcie już!”, „Ależ idźcie już, bo będziecie zmęczeni”. Za każdym razem młodzież ochoczo odpowiadała „Nie!”. W związku z tym Papież, jak dobrotliwy ojciec, zażartował „Ja idę, ja idę, choćbyście nie wiem jak krzyczeli, to ja idę. Ja muszę jutro rano chodzić na nogach, nie na rzęsach. Do-bra-noc!”. Innym razem przekomarzał się z młodymi licytując się pozdrowieniami. Gdy oni krzyczeli „Niech żyje Papież!”. Ojciec Święty odpowiadał „Niech żyje młodzież!”. Po kilkakrotnym powtórzeniu życzeń, padających z obu stron, Jan Paweł II skwitował „Nie macie dzisiaj ze mną szans!”. Bezpośredniością kontaktu zjednywał serca, głębią nauczania zachęcając młodych do wytrwałego dążenia do dobra, miłości i prawdy. Ufał młodzieży i, jak oni sami mówili, „stawiał na nas”. Podczas wielu spotkań zapewniał, że im wierzy i w nich wierzy, ale dodawał, że muszą starać się nie- 8
INFORMATOR POLSKI nr 2–3 (88–89) 2014 ustannie o bliskość z Bogiem, bo tylko wtedy będą wzrastali duchowo. Zwracając się do młodzieży polonijnej zgromadzonej w 1985 roku w Castel Gandolfo mówił „Więc życzę wam, ażebyście tkwili w tym Boskim korzeniu, żebyście z niego stale czerpali życie, życie ludzkie, które jest na podobieństwo Boga – wtedy prawdziwym życiem ludzkim, jeżeli jest w prawdzie i miłości. Tego wam życzę, wszystkim młodym. Nie bójcie się, że to nie będzie łatwe. Na pewno nie będzie łatwe. Wszystko, co jest wartościowe, nie jest łatwe, ale równocześnie tylko to może wam dać poczucie spełnienia życia bez względu na to, jakie to życie mogłoby być – skądinąd trudne – tego wam życzę”. Proponując młodym pracę nad sobą Papież sięgał do języka obrazów „Wypłyń na głębię! Nie poddawaj się zniechęceniu, jakie może rodzić kryzys relacji społecznych, niepowodzenia w poszukiwaniu sensu we współczesnym świecie”. Inne wskazówki dotyczyły wyborów życiowych. Przestrzegał, aby „nie szli na łatwiznę”, bo to, co wartościowe jest trudne. Ale pokonywanie siebie daje poczucie sensu i poczucie spełnienia. „Nie dajcie się zwodzić łatwymi hasłami, obiegowymi powiedzeniami, płytkimi opiniami”. W walce o własne człowieczeństwo zachęcał do stawania w prawdzie wobec swych słabości, ograniczeń, a także kompleksów. Przemawiając do młodzieży polonijnej w Kanadzie w 1984 r. namawiał ją: „Bądźcie sobą! Jakże to ważne dla człowieka, dla współczesnej młodzieży, która niekiedy z wielkim trudem szuka, jak siebie autentycznie wyrazić i potwierdzić. Życzę wam więc, wam, dzisiejszej młodzieży, abyście pozostali nade wszystko sobą przez to, że potraficie również i wy odkryć i wyrazić to szczególne dziedzictwo przynależności do narodu, które przekazali wam rodzice”. Zachęcał młodych Polaków, żyjących poza granicami, by nie tracili kontaktu z Ojczyzną przodków lecz przeciwnie, poznawali jej tysiącletnią historię i bogatą kulturę. Namawiał, by sięgali do patriotycznych wzorców Polaków kochających wolność. Często wspominał żołnierzy polskich walczących na różnych frontach, którzy dając dowód męstwa w walce na różnych frontach i w obronie różnych narodów zapisywali imię Polski w umysłach wielu nacji złotymi zgłoskami. Ojciec Święty prosił młodych, aby nie odcinali się od swoich korzeni, bo świadomość własnego pochodzenia daje im siłę. Podkreślał, że należą do wielkiej wspólnoty młodzieżowej Narodu polskiego, łączącej wspólne dobro – Ojczyzna, pamięć o jej przeszłości, przodkach, wyznawanych wartościach. Przemawiając do Polaków w Argentynie w 1987 r. przekonywał „Człowiek, naród musi opierać się na doświadczeniach dziejowych i czerpać z nich mądrość, siłę i program. Dziesięć wieków naszej przeszłości religijnej, narodowej i państwowej, dziesięć wieków naszej kultury tak bardzo humanistycznej, bo chrześcijańskiej, jest wspólną własnością i dziedzictwem, wyposażeniem i bogactwem, z którego wciąż na nowo musimy czerpać”. W przemówieniu skierowanym do Polonii amerykańskiej w 1987 roku powie „Jakie to pocieszające, że u młodzieży na całym świecie rośnie zainteresowanie własną przeszłością. Odkrywają samych siebie, szukając podstaw własnej tożsamości, jej źródeł i korzeni. Tych pierwszych warstw, z których ona wyrasta. Wiem, że proces ten obejmuje w dużej mierze naszą młodzież polonijną, że coraz chętniej poznają dzieje Ojczyzny swoich ojców, język, całe jej bogactwo. „I am proud to be Polish-American” – mówią chętnie. Ale wówczas są dumni ze swego pochodzenia, gdy lepiej je poznają, bo wtedy nie odczuwają żadnego kompleksu. Pomagajcie im w tym poznawaniu i wyzwalaniu się”. Jan Paweł II zawsze podkreślał wielką rolę rodziny w umacnianiu tożsamości narodowej dzieci. Polska rodzina jest i musi pozostać nośnikiem tradycji, przekazywać kolejnym pokoleniom bogactwo kultury, wiary, języka i historii. Papież prosił młodych, by szanowali rodziców i dziadków. „Wy, obecni tutaj przedstawiciele młodzieży polonijnej, jesteście dziećmi – synami, córkami rodzin, rodziców, którzy może jeszcze urodzili się w Polsce, a może nawet i oni urodzili się już poza Polską. W każdym razie ich środowiskiem duchowym jest całe to dziedzictwo wiary i kultury, które łączy się ze słowem, z pojęciem, z rzeczywistością polską. I wy – chociaż żyjąc poza Polską, w różnych krajach, w tej 9
Page 1 and 2: INFORMATOR POLSKI nr 2-3 (88-89) 20
Page 7: INFORMATOR POLSKI nr 2-3 (88-89) 20
Page 47 and 48: Szarganie poprawności INFORMATOR P

INFORMATOR POLSKI Kwartalnik Społeczno-Kulturalny

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?