INFORMATOR POLSKI Kwartalnik Społeczno-Kulturalny

Recommendations

Info

INFORMATOR POLSKI nr 2–3 (88–89) 2014 sko-niemieckie stosunki, podkreśliła z uznaniem, że Polacy są bardzo odważnym narodem. Podsumowując wizytę powiedziała, że uczniowie byli świetnie przygotowani merytorycznie do rozmowy. Jak widać, polskie media nie interesują się tak oddolnymi inicjatywami, dotyczącymi młodzieży i Polaków, zamieszkałych poza granicami, nawet kiedy odwiedza ich „die maechtigste Frau der Welt”, czyli najmocniejsza kobieta świata. Nie było żadnej afery ani konfliktu, uczniowie byli zachwyceni bezpośredniością swojej Bundeskanzlerin, a Frau Merkel była szczerze zainteresowana ich projektami, pytaniami i problemami. Widocznie takie zwykłe, ludzkie, ale bardzo ciekawe, bo pokazujące współczesne polsko-niemiecko-europejskie młode pokolenia „spotkania nie na szczycie” nie są interesujące dla polskich mediów. Agata Lewandowski ❧ ❧ ❧ SUKCESY MŁODYCH POLAKÓW W DANII Z Kacprem Parnakiem, młodym judoką, rozmawia Iwona Bożena Kołodziej Kacpra Parnaka poznałam, uczęszczając na lekcje języka polskiego do Sankt Ansgarskole w Kopenhadze. Dowiedziałam się, że chodzi na judo i ma spore osiągnięcia w tej dziedzinie. Postanowiłam przeprowadzić z Nim wywiad i wysłać go do polskiego czasopisma, aby sukcesy młodych Polaków mogły być bardziej znane. Przy układaniu kwestionariusza wywiadu pomogli mi moi polscy nauczyciele. Ja: Czy Twoim zdaniem judo to sport? K: Tak, oczywiscie judo to dyscyplina sportowa i jeden z najbardziej popularnych sportów walki na całym świecie. Od 1964 r. jest to dyscyplina olimpijska dla mężczyzn, a od 1988 także dla kobiet. Ja: W jakim klubie trenujesz? K: Trenuję w klubie w Gladsaxe. Ja: Jak często trenujesz? K: Trenuję dwa razy w tygodniu. Kacper Parnak Ja: Ile zdobyłeś medali? K: Zdobyłem 14 medali. Ja: W jakich zawodach uczestniłeś? K: Uczestniczyłem w mistrzostwach Danii. Ja: Co lubisz w tym sporcie? K: Lubię w tym sporcie to, że można nauczyć się zasad samoobrony. Trening judo opiera się na trenowaniu padów i rzutów, a po 13 roku życia także dźwigni i duszeń oraz sparringu. Ta dyscyplina uczy zasad walki oraz jej strategii. Wyrabia siłę, a także równowagę. Ważne jest też to, że judo uczy respektu dla przeciwnika. Każda walka zaczyna się i kończy ukłonem. Ja: Czy masz jakiegoś idola, kogoś, na kim się wzorujesz, kogoś, z kogo bierzesz przykład? K: Nie, nie mam żadnego idola. Ja: Jak długo chodzisz na judo? K: Chodzę już 6 lat. Ja: Na jakim poziomie jesteś? K: Jestem na 3. poziomie. Mam pomarańczowy pas i to znaczy, że mam 4. stopień uczniowski tzw. 4. kyu. Ja: Czy kiedyś miałeś kontuzję spowodowaną trenowaniem tego sportu? K: Nie, jeszcze nie miałem kontuzji. Ja: Dziękuję za czas, który mi poświęciłeś i życzę Ci dużo osiągnięć sportowych i wytrwałości, a także tego, by omijały Cię kontuzje. Medale zdobyte przez Kacpra 34
INFORMATOR POLSKI nr 2–3 (88–89) 2014 Wilki, owce i strażnicy Nie tylko z samego tekstu, lecz także z okoliczności wyraźnie wynika, że książka profesora historii Benta Jensena o zimnej wojnie w Danii Ulve, får og vogtere (Wilki, owce i strażnicy) jest napisana w celu całkowitego zdemaskowania przedstawicieli i sympatyków komunizmu radzieckiego oraz przez nich wykorzystanych naiwnych szermierzy pokoju, a tym samym jako korekta i krytyczne uzupełnienie wcześniejszych prac o Danii w okresie zimnej wojny. Fakty, które Bent Jensen przytacza, są bez wątpienia wiarygodne, a ich analiza i wnioski wydają się rozsądne, chociaż książka została mocno skrytykowana przez tych, którzy nie lubią nakreślonego obrazu. Książka Benta Jensena i jego pięciu współpracowników o zimnej wojnie w Danii jest imponującą pracą historyczną (1512 stron w dwóch tomach), opierającą się na dużym i – w wielu przypadkach – zupełnie nowym, w znacznym wymiarze radzieckim, materiale źródłowym. Książka odnosi się do tego materiału, ale jest jednocześnie niezbędną polityczną „pracą na zlecenie”. W 2006 r. centroprawicowa większość w duńskim parlamencie (Folketingu) przyznała 10 mln koron na utworzenie Centrum Badań nad Zimną Wojną (Centrum for Koldkrigsforskning). Dyrektorem Centrum został Bent Jensen. Ze sformułowanych przez parlament zadań Centrum wynikało, że powinno zająć się krytykowanym przez wielu raportem Duńskiego Instytutu Studiów Międzynarodowych (DIIS) Danmark under den kolde krig (Dania podczas zimnej wojny, 2005). Wyniki prac nowego Centrum powinny mieć charakter eduka cyjny. Już sam wstęp książki jest niezwykły. Zaczyna się tak: „Jestem dzieckiem zimnej wojny. Miałem dziewięć lat, gdy komunistyczny zamach stanu w Pradze został zorganizowany z radziecką pomocą” (t. 1 str. 13). Następnie Bent Jensen przedstawia w głównych zarysach całą historię zimnej wojny do dnia dzisiejszego oraz swoje osobiste przeżycia z nią związane. Doświadczenie to charakteryzuje książkę pod niejednym względem. Bent Jensen po prostu nie może odnieść się bez uszczypliwości do tych, którzy byli po złej, tj. komunistycznej stronie, lub byli tylko naiwni. Ale chociaż książkę można by z tego powodu krytykować, nie mam powodu, by twierdzić, że jest ona niewiarygodna. Tom pierwszy dotyczy zagrożeń i wyzwań, wobec których stała Dania i jej demokratyczne instytucje. Tom drugi opisuje działania, za pomocą których demokracja duńska miała odeprzeć zagrożenia ze Wschodu i wyzwania ze strony duńskich sympatyków komunizmu. Oto niektóre z najciekawszych tytułów rozdziałów z tomu pierwszego: 1. Związek Radziecki jako kompleks wojskowo-przemysłowy. 3. Wilki w niedźwiedzim futrze. DKP [Duńska Partia Komunistyczna] jako chętny pomocnik Związku Radzieckiego. 4. Owce w wilczej skórze? Nowa Lewica. Socjalistyczna Partia Ludowa. 6. Pierwszy ruch pokojowy w czasie zimnej wojny [do końca lat 1950-tych]. 7. Walka o kulturę w okresie zimnej wojny. 10. Duńscy obywatele bliscy KGB i STASI. 11. Operacje wpływu i dezinformacji. 12. Drugi ruch pokojowy w czasie zimnej wojny [lata 1970-te i 1980-te]. Z tomu drugiego: 14. Zając jako zagrożenie dla niedźwiedzia? Spojrzenie Związku Radzieckiego na Danię jako członka Sojuszu Północnoatlantyckiego [por. książkę Benta Jensena o Związku Radzieckim i Danii p.t. Bjørnen og haren (Niedźwiedź i zając)]. 15. Nacisk i przystosowanie się: „polityka nieprowokacyjna”. 17. Strażnicy. Obrona demokracji przed zagrożeniami wewnętrznymi. Stosunek sił Układu Warszawskiego i NATO jest ściśle opisany. Decydującym czynnikiem była znaczna przewaga Układu Warszawskiego w siłach konwencjonalnych. Siły Układu Warszawskiego byłyby w stanie posunąć się z wielką prędkością przez Niemcy Zachodnie, co znaczyło, że NATO zostałoby zmuszone do użycia broni jądrowej w bardzo wczesnym stadium wojny. Ocena, którą Bent Jensen daje wojsku duńskiemu nie jest wysoka. Ważnym czynnikiem jest to, że w całym okresie zimnej wojny duńska polityka polegała na tym, że na duńskiej ziemi nie powinno być broni jądrowej „w obecnych okolicznościach”. Zachowanie Danii jako kraju wolnego od broni jądrowej było ważnym elementem radzieckiej polityki. Moskwa chciała, aby cała Skandynawia została strefą wolną od broni jądrowej. Bent Jensen referuje i cytuje oceny sprzymierzonych dotyczące duńskich sił zbrojnych jako sił słabej jakości. (Czy byliśmy tak słabi? Czuję sie tym osobiście dotknię- 35
Page 1 and 2: INFORMATOR POLSKI nr 2-3 (88-89) 20
Page 33: INFORMATOR POLSKI nr 2-3 (88-89) 20
Page 47 and 48: Szarganie poprawności INFORMATOR P

INFORMATOR POLSKI Kwartalnik Społeczno-Kulturalny

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?