âââØ¯Ø§Ø³ØªØ§Ù - Ketab Farsi

More documents

Recommendations

Info

داستان-ترجمه داستاننامه شهریور‎91‎ العاذر ليليانابلوم امرايي اسداله برگردان:‏ متولد مكزيكي،‏ جوان نويسندهي ) Liliana V.Blum( بلوم ليليانا نامائوليپاس در مادرو شهر در اکنون هم او است.‏ 1974 سال مکزیکینسل یکیازاولیننویسندگان ميكند.او زندگي مكزيك نخستين است.‏ شده ترجمه انگلیسی به آثارش که است خودش او از است.‏ رسيده چاپ به 2002 سال در داستانش مجموعه شدهاست.‏ منتشر و چاپ مختلف مجالت در داستانهايبسیاری فرصت كه زماني اما بود.‏ نخواسته را معجزه اين وقت هيچ خانهات ‏»به شیرینی و نوشته پارچه انتظار نگفت.‏ نه داد،‏ دست دست ميرفت،‏ كه ده طرف به اما نداشت.‏ هم را آمدي«‏ خوش داشتند،‏ دوستش بودن زنده موقع كه كساني داشت انتظار كم اهميتي خود برهنگي به ببوسند.‏ و كنند بغل را او و بيايند گندیدهی گوشت و بودند خورده كرمها را تنش نصف نميداد.‏ ميزد.‏ ذوق توی سفيد،‏ چرب استخوانهای روي زردگون كش نداشت لب که صورتی بر لبخندي و ميرفت عجله با ماه ميكرد.‏ بلند هوا به خاك پاشنهاش استخوان با ميآمد.‏ وس آن و سو اين تنبل پرههايي شب ميدرخشيد.‏ بيرمقي كي ميپراكندند.‏ هوا در غباری مات بالهای با و ميپريدند درخت روي از و پرهايش الي بود انداخته باد سفيد جغد نگاهش سوظن با بود،‏ كرده خم سر ميوه بار از كه تيغدار گالبي ميكرد.‏ گذاشته كه زماني آن از بدتر ديد،‏ آشفته و درهم را خانهاش برايش چيزي نه چون سوخت.‏ زنش براي دلش بود.‏ رفته و ورود از پيش كند.‏ حمايت او از كه پسري نه و بود گذاشته كند صاف را سفت گيسكي تا كشيد سرش به دستي خانه به كه را كرمي بعد بود.‏ آويزان پوسيدهاش جمجمهي از هنوز كه ميرفت بينياش از و ميكرد بازي باشك قايم صورتش روي انداخت.‏ زمين به و كند ميآمد،‏ بيرون چشمش كاسه از و تو شد بلند در لوالي خشك صداي وقتي داد،‏ هل را در آرامي به باشد.‏ خوشآمد شاهد تا ايستاد پا پنجهي روي داد.‏ فحشي ديد را پيرش مادر بیجانی،‏ شمع كنار مجاور،‏ اتاق سايهي در با نداشت.‏ حسي هيچ آدم،‏ و عالم از بريده ميبافت؛ بافتني كه به زاهدش مادر كه اين تصور از خانواده پسر تك خودخواهي ‏»ماميتا!‏ گفت:‏ و جست او جلو شد.‏ لذت غرق ميكند فكر او تو!«‏ العاذر منم!‏ از كالف و ميل بيچاره پيرزن نرفت.‏ پيش او مراد وفق قضيه جرخوردن صداي و زد بيرون حدقه از چشمهايش افتاد.‏ دستش آب از بيرون ماهي مثل ميرسيد.‏ گوش به چشمش حدقهي نقش دستپاچه العاذر كشيد.‏ را آخر نفس و كرد باز دهان فكر خيالش آسايش براي شد.‏ منكر او قلبي سكته در را خود بود.«‏ كرده را عمرش بيچاره ‏»پيرزن كرد:‏ رفت.‏ خود عروسي خواب اتاق طرف به تازهاي اميد با بعد چشم جلو داشت،‏ تعلق او به چه آن هر كه نشد متوجه چندان جاري تهياش چشمان پيش كه منظرهاي ديدن با در دم نيست.‏ بيوهي زندگياش،‏ عشق محبوبش،‏ همسر زد.‏ خشكش بود،‏ ده از فرمان ششمين آنها بود!‏ خاشوا رفيقش بغل عزادارش مقابل در هرگز كه شوري با زنا.‏ بودند،‏ گذاشته پا زير را فرمان حساب به قانونياش و شرعي شوهر كه بود نداده بروز او براي بود.‏ پوسيده اشكش مجاري زیرا نجوشيد،‏ اشكي ميآمد.‏ از را چه آن و انداخت دست خود اندوه عمق دادن نشان كند.‏ بود مانده چشمش ارود،‏ كنار تا رفت بيرون خانه از و شد دور اتاق از شلزنان خشمگين نسب و بياصل سگ اما بگيرد.‏ آرام وفادارش سگ روي كه را باقيمانده گوشتهای تكه ميخواست و كرد خرهاي به بود مجبور العاذر بكند.‏ بود آويزان اندوهگين انسانيت اين سفيد جغد نه بار اين اما برگردد.‏ آمده كه راهي همان از شتاب نميشد ختم رم به كه جادهای پرهها.‏ شب نه گذاشت محلش از پوشيده قبري سنگ روي رساند.‏ قبرستان دروازهي به را او سعي كه كرد تماشا را عقربهايي و نشست زرد علفهای شب اين در شوند.‏ پنهان او پاي استخوانهای زير ميكردند زندگي معجزه عصر در كاش كه كرد آرزو دل ته از بيمهتاب نميكرد.‏ 22
داستانایرانی داستاننامه شهریور‎91‎ 23 ظنآباد رامبدخانلري تصوير به و ميچرخاند را سرش آهسته آهسته سيدصالح طوسي روپوشِ‏ زيرِ‏ از را ميكند.دستش نگاه آينه در موهايش بيرون زده گره سفت چاقش گردن دور كرامت كه رنگي رس دور شانه كرامت ميگذارد.‏ شقيقهاش روي و ميآورد ‏»اونقدر ميزند.‏ هم به‏ را قيچي و مياندازد سيدصالح طاس می گيرمون دومن شري يه آخرش نزن،‏ هم به رو وامونده اون ميگويد:‏ من به رو و ميكند كج را گردنش كرامت ها.«‏ شه نيفته.«‏ دهن از بخور رو چاييت ‏»آسيدغفور،‏ رو رفتگانت ‏»خدا ميدهد:‏ ادامه ميبرم كه استكان به دست ارسي كه همچين بود،‏ شوم ارسي رو هم گالب بيبي بيامرزه،‏ راستش سرنگرفته دعوا تا كه ميشد برزخ ميديد ايوون تو چپه نيچ سيدصالح ميزند.‏ بههم را قيچي و ميگويد اينرا كنيم.«‏ توي كرامت ميكند.‏ غرولند زيرلبي و مياندازد غبغباش به و ميزند لبخند من به كرده،‏ ميخ گرمابه ديوار به كه آينهاي تكه ديده را كرامت جماشي كه انگار سيدصالح ميكند.‏ بازي شوخ بيحكمت كردن بسته و باز ‏»بدون ميگويد:‏ آينه به رو باشد،‏ توي همينطور را استكان گرفته.«‏ رو ده‏ نحسي مقراض،‏ من سمت ديگر حاال سيدصالح نزدم.‏ لب و داشتهام نگه هوا زده،‏ نصرتاهلل آغل به گرگ ‏»ديشب ميدهد:‏ ادامه و برگشته به هم رو ديگه يكي لمبونده،‏ و دريده جا همون رو ميش یه برده.«‏ كشيده،‏ دندون كرامت سمت را استكان و ميريزم زمين روي را چاي ميگيرم.‏ ايستاده،‏ بيكار سيدصالح صحبت شدن تمام تا كه ‏»حيرون ميدهد:‏ ادامه و مياندازد لپش توي باد سيدصالح كرامت گرفتن؟«‏ اللموني چرا لندهورش سگهاي موندم گرگه همون اين ‏»اگه ميگويد:‏ و ميدهد دستم را داغ چاي سگهاي كه ميكنه معلوم زده،‏ سليمون خرگاه به كه باشه ار قيچي باز و ميگويد را اين ‏میبرن.«‏ حساب ازش آبادي ميزند.‏ بههم ميكشد سيدصالح گردن دور را سفيدش دسته فرچة كرامت باشد،‏ كورشده گره كه انگار ميكند.‏ باز را روپوش گره و ‏»اگه ميگويد:‏ كرامت لحظه آن تا و ميبرد زمان بازشدنش چيزي كه انشاهلل بزنم،‏ نيشتر كه بيا گرفت،‏ باال پشتت درد حرف دنبالة باشد،‏ كشيده خجالت كه انگار سيدصالح نيست.«‏ خرده است.‏ انداخته رد گردنش دور روپوش،‏ بند نميگيرد.‏ را خاك روي و ميخورند سر روپوش روي از سفيد موهاي نگاه آينه توي بار چند را وجهش هر سيدصالح میریزند.‏ ميگذارد.‏ پول كرامت دست كف ميكند،‏ كرامت آينة پاي و كوچه تا گرمابه روشويي از كه شلنگي با زير را بقچهاش سيدصالح ميگردانم.‏ استكان توي آب آمده،‏ وارد و ميخاراند را گردنش ميكند،‏ خداحافظي ميزند،‏ بغل ميكنم،‏ نگاه آينه توي را خودم كه همانطور ميشود.‏ گرمابه فقط كه ميگويم كرامت به و ميكشم صورتم به دستي سرمهاي روپوش بند كه همانطور او و كند كوتاه را ريشهايم ميزند،‏ گره است كوچكتر روپوش آنيكي از كه را رنگ نيست،‏ كارش جمع حواسش نصرتاهلل«‏ ‏»بيچاره ميگويد:‏ ميبرد.‏ عميق ميبرد،‏ را گونهام حاج از ميشود وارد هركه است.‏ شلوغ قهوهخانه غروب،‏ دم كسي با كسي ميگيرد.‏ را نصرتاهلل سراغ قهوهچي مفتاح نشستن صداي و قليان قلقل صداي جز نميزند.‏ حرف چاياش سيدصالح نميآيد.‏ ديگري صداي نعلبكي در استكان توي حكماً‏ است،‏ سرخ لپهايش و دماغ ميكشد.‏ هورت را گردنش دور قرمز رد كشيده.‏ كيسه و كرده سفيدابمال گرمابه كوچه از نصرتاهلل موتورگازي صداي شده.‏ پهنتر ظهر از هم ادا با و ميكند نگاه صورتم روي زخم به صالح سید ميآيد.‏ حواسش ‏»كرامت ميگويم:‏ زيليام؟ و زخم چرا كه میپرسد تكان سر بريد.«‏ رو صورتم بود،‏ نصرتاهلل گوسفندهاي پرت خانه قهوه وارد كه نصرتاهلل باشه.«‏ ‏»مبارك ميگويد:‏ و ميدهد
Page 2 and 3: ازمرگنميهراسم؛ تنه
Page 4 and 5: 3 سردبیر/‏ سرمقاله
Page 6 and 7: مقاله ريشههايجادوی
Page 8 and 9: داستاننامه شهریور
Page 10 and 11: مقاله جادویی رئالی
Page 12 and 13: گفتگو میگوید التين
Page 16 and 17: فوئنتس«‏ ‏»کارلوس
Page 18 and 19: Match Seller,1920, Otto Dix (1891-1
Page 26 and 27: و ميشوند چشم در چشم
Page 28 and 29: صدا را اسمم سالم،‏
Page 32 and 33: داستان-تجربه آبیفی
Page 36 and 37: بررسیکتاب جكسون مي
Page 38 and 39: فوئنتس کارلوس اثر ز
Page 40 and 41: داستان به نگاهی فرت
Page 48 and 49: Government Bureau, 1956, George Too
Page 50 and 51: جهانی واقعیت،‏ جها
Page 52 and 53: واقع خیالِ‏ داستان
Page 54 and 55: ادبی متن روانکاوان
Page 56 and 57: گزارش ميخريد؟ را كت
Page 58 and 59: پوریا پشتاره،‏ که
Page 62 and 63: فاکس ادوارد بازی با
Page 64 and 65: گابریلگارسیامارکز
Page 66 and 67: شدهاند.‏ ساخته بد ر
Page 68 and 69: داستاني معرفيناشري
Page 72:
داستاننامه شهریور
show all

âââØ¯Ø§Ø³ØªØ§Ù - Ketab Farsi

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?

âââØ¯Ø§Ø³ØªØ§Ù - Ketab Farsi