‌‌‌داستان - Ketab Farsi

داستاننامه
شهریور‎91‎
31
توی
نه که چیزهاییبود میپلکید،از دوراسکله آن سوار همهاش و داد.‏
جایش که بود صالح نه و میشد جا بوم بیرون.‏
آمدند خانههایشان از آفتابنزده اهالی همه بعد،‏ روز صبح سمت
افتادند راه و گذشتند پسکوچهها و کوچهها از یواشکی سرهای
جمعیتبا شد.‏ یکی راهها همه تقریباً‏ جایی یک بازارچه.از آخرین
سمت میدویدند کنند،‏ نگاه هم به که این بدون پایین جای
به رسیدند بلند و سریع قدمهای با که کسانی اولین حجره.‏ توی
قلم و بود سهپایه روی بوم شدند.‏ سست بقیه از زودتر دیروز،‏ اثری
اما بوم کنار بود افتاده پسرک گشاد پیراهن آب.‏ کوچک ظرف که
میشد دیده ماسهها توی کوچکی پاهای جای نبود.‏ خودش از میزد.‏
برق صبح روشن تاریک توی ساحل تمام آن درخشش از شکل
به امتداد همان در و دریا تا داشت ادامه درخشان پاهای رد آخرش
نمیتوانست کسی که جایی تا میرفت نورانی خط یک توی
آرزوهای و شدند بیدار خواب از بچهها بعد ساعتی ببیند.‏ را انتهای
به کردن نگاه از که اهالی کردند.‏ لمس دوباره را بغلشان را
نگاههایشان مبهوت،‏ و رمق بی بودند،‏ شده خسته دریا نامعلوم آن
غروب تا روزشان.‏ هر کارهای سراغ رفتند و دزدیدند هم از کنند،‏
بلند سر بیآنکه مردم نکرد.‏ نگاه کسی چشم توی کسی روز هک میگشت همه ذهن توی چیزی یک اما میآمدند.‏ و میرفتند مبهم.‏
و مشترکبود و
خاموش اسکله کردند،‏ روشن چراغ چه هر شد،‏ که غروب بندر.‏
چراغهای و اهالی چشمهای از بود رفته نور بود.‏ تاریک همدیگر
حجره دم رفتند کورمال کورمال و زدند پلک هی مردم کس
هیچ که بود شده تاریک قدر آن کنند.‏ پیدا چارهای راه که دستهای
شدند ناچار نمیکرد.‏ فکر دیشب آروزهای به دیگر نشستند
هم نزدیک آنقدر ساحل.‏ کنار وبروند رابگیرند همدیگر نور
از فقط همه حاال بود.‏ هم چشم توی صاف نگاههایشان که نگه
روشن را زندگیشان که داشتند را چراغی آرزوی و میگفتند اسکله
کنار کودک و مرد و زن نبود.‏ بازارچه توی کسی دیگر دارد.‏ دریا
تمام دفعه یک انگار بعد،‏ ساعتی دریا.‏ به بودند شده خیره پلک
مثل آب.‏ عمق توی برقی و رعد مثل شد.‏ روشن و خاموش و
دیدند همه براق.‏ آبی چشمهای با موطالیی پسربچه یک زدن گذشت،‏
که هفتثانیه فشاردادند.‏ را همدیگر دستهای ناخودآگاه آسمان
توی زد چرخ و آمد بیرون موجی مثل دریا توی از نور طرف
رفت و شد رد بازارچه سقف رنگی نوارهای روی از بندر.‏ اسکله
چراغهای همه بوم،‏ توی رفت فرو که نور موج نقاشی.‏ بوم چشمهای
توی کردند نگاه ترسی هیچ بدون اهالی شد.‏ روشن بازارچه.‏
سمت رفتند همگی و گرفتند آغوش در را یکدیگر هم.‏ فقط
میشد.‏ دیده جا آن در بومی نه و بود نور از اثری نه دیگر اما چراغها.‏
و چشمها کهبرگشتهبودبه همیشگیبود روشنایی توی
را نور از گردههایی میوزید،‏ که خنکی باد و بود آرام دریا میکرد.‏
پخش بچهها بازی فضای اول
نگاه آبي
چشمهاي با ‏»پسري داستان رسد مي نظر به نگاه يك در ساختاري
ويژگيهاي ترين مهم از يكي به كند مي تالش براق«‏ شود.‏
نزديك جادويي رئاليسم داستان رعايت
را روايت نمايي واقع اصل است كوشيده نويسنده واقعگرا،‏
روايتي و فضا ساختن با داستان شروع همان از كند.‏ و
دقت با همچنان است.‏ بوده وفادار داستاني گونۀ اين به دهد
مي نقاش آبي چشم پسرك از كه توصيفي با ظرافت را
داستان طرح آرام و نرم چرخش او،‏ فراواقعي ماهيت و اين
اينكه بدون كند،‏ نزديك جادويي رئاليسم داستان يك به نقاش
حضور هرچند كند.‏ ناباوري دچار را خواننده حركت،‏ در
همواره اما شود،‏ مي آغاز خوب او شخصيت پرداخت و مقولۀ
دليل به كه دارد وجود دلواپسي اين داستاني،‏ گونۀ اين تبديل
قصه به بيشتر اثر داستاني،‏ واحد شخصيت رعايت عدم باريكي
مرز اين و جادويي.‏ رئاليسم گونۀ از داستاني تا شود شد.‏
غافل آن از نبايد كه است ميتراصادقي
دوم
نگاه داستان
شیوه به که بینیم می براق«‏ آبي چشمهاي با ‏»پسري در جادویی
پدیده یک مارکزی،‏ الگوی با جادویی رئالیسم های رئال
زمینه وارد کجاست،‏ نیست معلوم که جایی از و ناگهان عده
‏)یا همه شود؛ می داستان محور به تبدیل و شده داستانی می
کشمکش وارد آنها با و دارد می مشغول خود به را ای(‏ از
انتها در بعد و گذارد می جای بر خود از تاثیری شود؛ آرزوهایشان
به داستان این های بچه شود.‏ می خارج داستان می
خواب به و گیرند می بغلشان توی را آنها و رسند می آرزوهای
به شب دارند،‏ متفاوت دنیایی که بزرگترها اما روند.‏ برای
دهند می ترجیح و کنند می فکر نابجایشان و نامقبول پسرک
از نکند،‏ رسوایشان شان درونی تمنیات افشای آنکه غریب
عملکرد ها،‏ داستان گونه این در شوند.‏ دور او بوم و متعارف
منطقی و علی روابط چارچوب در پدیده جادویی و و
توجیه صدد در و پردازد نمی بدان نویسنده و گنجد نمی آید.‏
برنمی ‏»علت«‏ تبیین نقص
کم و توجه قابل بدنه و آغاز خوبی به داستان بندی پایان که
داستان پایان در که شود نمی معلوم مثالً‏ نیست.‏ داستان آیا
گردد«،‏ می باز ها چراغ و ها چشم به همیشگی ‏»روشنایی بر
ماندگار اثری جادویی،‏ رئالیسم گونه های داستان سیاق به عادی
روال به فقط ها آن یا است مانده جای به روستا اهالی اند.‏
برگشته خود زندگی علیزاده
مصطفی