Homonimet në FGJSSH - Shkenca.org

egër bimë barishtore që mbin e rritet vetë.
Bar i dendur. Bar helmues (i kripur).
Bar mali (kënete). Bar vjeshte.
Fije bari. Mullar bari. Kosë bari. Ngjyrë
bari. Një dorë (një gojë) bar. Del (mbin)
bari. E mbuloi bari. Ka zënë bar. I shtie
(i hedh) bar. Korr (kosit) bar. Mbledh
(lidh) barin. Shkul barërat. Ha bar.
Shkel (shtrihem) mbi bar.
2. g. Gjë pa shije, ushqim si kashtë;
gjellë që s'ka fare kripë.
* Bar helmues shfaqje e mbeturinave ose
e ndikimeve të një ideologjie të huaj e
reaksionare; mbartësi i një ideologjie të
huaj e reaksionare. Bar i keq të meta,
vese e koncepte të dëmshme që pengojnë
mbarëvajtjen e punës; ai që ka këto
të meta, vese e koncepte. Me bar e me
gjethe me të gjitha ç'kam; kokë e këmbë.
E bëri bar e rrënoi, e shkretoi, e la pa
gjë prej gjëje. E hëngri barin (livadhin,
çairin) shih te HA. Nuk ha bar (kashtë)
shih te HA. E ka mbuluar bari (ia ka mbuluar
varrin bari) ka vdekur prej kohësh,
prej kohësh nuk është më. I ka dalë (i
ka mbirë) bari (në faqe, në sy) ka vdekur
prej kohësh; është tepër vonë tashti. I
mbiu bari në faqe ka shumë kohë që po
pret. Ç'i shtie bar! përb. ç'ia var, mos u
merr me të! E bëri të hante bar përb. e
vuri poshtë, e mposhti. Fluturon me një
je bar përçm. i rritet mendja shpejt;
rrëmbehet lehtë. E ha barin pa shkop
keq. shih te SHKOP,∼I. I dha barin
e ballkotit dikujt shih te BALLKOT,∼I.
Mbledh me bar blete mbledh në shtëpi
një shumicë njerëzish të ndryshëm, duke
i joshur me diçka. Kërkon gjilpërën (qimen)
në bar (në kashtë, në mullar) shih
te GJILPËR/Ë,∼A. E la tokën bar e la
tokën djerr, pa punuar. Zë peshk në bar
është shumë i shkathët, është shumë i
zoti, bën të pamundurën. Më zuri goja
bar (erë) jam fare vetëm, s'kam me kë të
ndërroj dy fjalë. I vajti bari sa hanxhari
shih te HANXHAR,∼I. I zëntë shtëpia
(oborri) bar! mallk. i vdekshin njerëzit
e shtëpisë, u shoftë me gjithsej, iu shoftë
pragu. S'di gomari ç'është bari mospërf.
shih te GOMAR,∼I. Prit gomar të mbijë
bar! shih te GOMAR,∼I. S'e lë hunda
të hajë (të kullotë) bar tall. shih te
HUND/Ë,∼A. Zog bari zool. shih te
ZOG,∼U.
BAR II m. 1. Lëndë e përgatitur posaçërisht
për mjekimin a parandalimin e një
sëmundjeje ose për shërimin e një plage,
ilaç; bimë ose pjesë e një bime, e përgatitur
në një mënyrë të caktuar, që
përdoret për mjekime. Bar qetësues
(mjekues, nxitës). Bar i hidhur. Bar
pluhur (me kokrra). Bar kundër gripit
(kundër helmimit). Bar plakash. Recetë
barnash. Shishe me bar. Pi barin. I jap
një bar.
2. Lëndë kimike, zakonisht helmuese ose
me erë të keqe, që përdoret për të zhdukur
a për të larguar insektet e kafshët
e dëmshme. Bar mole (lëkurësh) naftalinë.
Bar pleshtash. Bar tartabiqesh. Bar
morri. Bar miu (minjsh).
3. g. Mjet a mënyrë që ndihmon për të
kapërcyer një fatkeqësi, për të dalë nga
një e keqe a vështirësi ose për të harruar
një hidhërim etj. Kërkon barin. Ia gjeti
barin. S'ka bar për këtë.
* Bar djathi farë djathi që bëhet nga mullëza
e qengjit; farë djathi. Bar dhëmbësh
pastë dhëmbësh. Bar kulaçi sodë buke.
BAR III m. sh Lokal i vogël, ku pinë zakonisht
më këmbë. Bar veror.
BAR IV m. z. Njësi e matjes së shtypjes atmosferike.
Shtypje një bar.
BAR I HIDHËT bot. shih RRUSHKULL,∼I.
BAR I IMËT bot. Bimë barishtore njëvjeçare,
me kërcell të shkurtër e me nyja, me
gjethe të holla, që nxjerr lule të imëta, të
bardheme e të mbledhura tufë dhe bën
fara të zeza e shumë të vogla.
BAR I KEQ kryes. bot. Bimë barishtore që
mbijnë vetvetiu nëpër ara, nëpër kopshte
etj. dhe që dëmtojnë a pengojnë rritjen
e bimëve të dobishme.
BAR I MADH bot. shih SHPEND/ËR.∼RA.
12