Homonimet në FGJSSH - Shkenca.org

keqe (e rëndë, e qelbur).Era e lules (e
duhanit,e barit të thatë,e qepës).Era e
djathit (e peshkut, e gjellës).Era e djersës.
Erë vajguri. Era e ilaçeve. Rrush
me erë. Sapun me erë të mirë.
I vjen era; I marr erë lules (trëndalit)
nuhat erën që ka. Mban (bie) erë diçka.
I del era. Merr erë diçka qelbet, prishet.
Po nuk hëngre hudhër nuk të vjen era
(nuk bie erë).fj.u.
2. vet. Erëza.
* Bie (mban, vjen) erë ka gjurmë, shenja
ose shfaqje të diçkaje. I bie në erë dikujt
a diçkaje i bie në gjurmë, e diktoj, kam
gjetur shenja për ta zbuluar.
I doli era (tymi) shih tek TYM,∼I. Mori
erë diçka u bë e ditur, u mësua prej të
gjithëve, u zbulua. S'merr erë nga diçka
edhe poh. nuk merr vesh nga një punë,
nuk e njeh fare diçka. I mbaj erë diçkaje
shih te MBAJ. I vjen era diçkaje po del
në shesh, po zbulohet. Bie (mban) erë
barut shih te BARUT,∼I. Bie (mban)
erë myk diku shih te MYK,∼U. I ka
marrë erë barutit shih te BARUT,∼I. Më
zuri goja erë (bar) shih te BAR,∼I I. I
kanë marrë erë në qafë dikujt shih te
QAF/Ë,∼A. Ia ka marrë erën dikujt a
diçkaje pasi e ka njohur mirë dikë a diçka
nuk ka më frikë prej tij a prej saj. E
mban me erë të mollës dikë e mban me
fjalë, me premtime e me shpresa të kota;
e gënjen si të ishte foshnjë. I mban goja
erë qumësht shih te QUMËSHT,∼I. I ardhtë
era dhe! mallk. shih te DHE,∼U.
Pata piqet këtu e era shkon në Stamboll
shih te PAT/Ë,∼A.
ERË III f. libr. 1. Periudhë kohe shumëshekullore
në historinë e njerëzimit, që llon me
një ngjarje të njohur; ngjarje e shënuar
ose që quhet si e tillë, e cila shërben si
pikënisje për një periudhë të re historike
dhe për numërimin e viteve; epokë.
Era e re (jonë). shkurt. e.r. Në shekullin
e dytë të erës sonë. Para (pas) erës së re.
2. gjeol. Ndarja më e madhe kohësore e
historisë së Tokës.
ERËZA I f. vet. Bimë me erë të mirë ose gjethet,
lulet e frytet e këtyre bimëve (si majdanozi,
kopra, rigoni, piperi etj.), që shtihen
në gjellë e në gatesa të tjera. Erëza
natyrore. Erëza bimësh tropikale. Gjellë
me erëza. I shtie (i hedh) erëza.
ERËZA II f. vet. euf, krahin. Bajga të thata
bagëtish. Ndizte zjarr me erëza.
ETER I m. kim. Lëng i pangjyrë, i djegshëm,
shumë i avullueshëm e me një erë të
mprehtë i cili përftohet nga bashkimi i
alkooleve në mjedis acidi dhe përdoret
kryesisht në mjekësi, në parfumeri e në
teknikë. Eteret e thjeshta (e përbëra).
Thith eter.
ETER II m. libr. 1. Sipas mitologjisë së
grekëve të lashtë pjesa më e pastër e më
e tejdukshme e ajrit në shtresat më të
larta të atmosferës.
2. poet. Ajri i pastër mbi retë; hapësira
qiellore. Zëri përhapej në eter.
3. z. Lëndë që sipas parafytyrimeve
të kohës së lashtë ishte e pakapshme e
lëvizte lirisht. dhe zinte gjithë hapësirën
mbi atmosferë një lëndë e tillë, pa peshë
që mendohej se mbushte hapësirat ndërmjet
grimcave dhe ishte përçues i dritës
dhe elektricitetit.
ETIKETË I f. 1. Copë e vogël zakonisht prej
letre a kartoni, që i ngjitet një malli a
diçka tjetër për të treguar se cila fabrikë
a ndërmarrje bujqësore e ka prodhuar,
përmbajtjen, çmimin, vendin ku dërgohet
a ndonjë të dhënë tjetër për të. Etiketat
e shisheve. Mall pa etiketë. I vë (i
ngjit, i heq) etiketën.
2. Cilësi a karakteristikë me të cilën
dikush a diçka shfaqet para të tjerëve;
shenjë që e tregon dikë a diçka. Me
etiketa të ndryshme. Nën etiketën e...
ETIKETË II f. libr. Një varg rregullash
a mënyrash të caktuara; sipas të
cilave sillen njerëzit në shoqëri, rregullat
e jashtme në marrëdhëniet me
të tjerët. Etiketë socialiste. Etiketë
borgjeze. Etiketë oborrtare. Etiketë
46