Homonimet në FGJSSH - Shkenca.org

BARKËS II m. Një lloj jeleku prej leshi,
pa mëngë, që e veshin zakonisht gratë;
xhamadan pa mëngë.
BATHORE I f. 1. Tokë e mbjellë me bathe.
2. Kërcelli i thatë i bimës së bathës, i
bimës së pambukut etj. Bathore pambuku.
Shkul (djeg) bathoret.
3. krahin. Fasule kokërrmadhe.
BATHORE II f. bot. Presh i egër, badër.
Kokat e bathoreve.
BAXHË I f. 1. Dritare e vogël në çati për të
hyrë drita nga lart ose për të dalë mbi
çati; kapak në tavan për t'u futur nën
çati, kapanxhe. Kapaku i baxhës. Dal
nga baxha. Hap një baxhë.
2. Dhomë nën kulmin e shtëpisë, mbi tavan,
me dritare në çati, që shërben për
të banuar ose për të mbajtur sende të
ndryshme në të. Dritaret e baxhës. Hyj
(ngjitem) në baxhë. Fshiheshin në baxhë.
Vë në baxhë.
3. Vrimë në çati për të dalë tymi ose
vrimë në mur për të hyrë drita; frëngji.
Baxha e oxhakut.
BAXHË II f. hist. Taksë bashkiake që paguhej
në kohën e sundimit osman dhe në vitet
para Çlirimit për shitjen e bagëtive e të
sendeve të tjera në treg. Paguanin baxhën.
Merrej baxhë.
BEBE I f. Foshnjë. Këmishë bebeje. Pudër
për bebe. Lindi një bebe. Lidh (mbaj)
beben. Bën si bebe sillet si foshnjë.
Është bebe nga mendja.
BEBE II f. Vrimë e vogël dhe e rrumbullakët
në të zezën e syrit, nëpër të cilën
hyjnë rrezet e dritës brenda në sy; bebëz,
ninëz. Iu zgjeruan bebet. I shkëlqejnë (i
ndritin) bebet.
E ruaj si beben e syrit.
* E shikoj (e vështroj) në bebe të syrit
a) nuk trembem nga diçka, i qëndroj përballë
me guxim;
b) kujdesem shumë për dikë, e rrit me
pekule dhe shqetësohem shumë për të, e
shoh në dritë të syrit (zakonisht për një
fëmijë të vetëm). Ia njoh beben e syrit
dikujt e di se sa trim është, e di se sa
vlen. Nuk i dridhet bebja e syrit (syri,
qerpiku) shih te SY,∼RI.
BEJLEG I m. vjet. Dyluftim. E thirri (doli)
në bejleg. U mat (luftoi) në bejleg. Ndau
bejlegun bëri dyluftim.
BEJLEG II m. krahin. 1. Tufa e luleve në
majë të bimës së misrit, lulja e misrit.
Lëshon (nxjerr) bejleg.
Ka ardhur misri në bejleg po lëshon lule
misri.
2. ∼GË, ∼GËT. Tufë okësh; balluke.
Grua me bejlegë. La bejleg. Preu bejlegët.
3. Kec a qengj trupvogël ose që është
pjellë para kohe.
4. g. Njeri që dallohet nga një shenjë a
nga një cen; njeri trupvogël e i fortë.
BEL I m. Pjesa më e ngushtë e trupit të njeriut
midis kraharorit dhe kërdhokullave; ijët
dhe pjesa mbi kryqet, mesi; pjesa më e
ngushtë e rrobave, që mbështjellin trupin
në këtë vend. Bel i ngushtë (i hollë, i
gjerë, i trashë). Me bel të këputur me
bel shumë të hollë. Rrethi i belit. Rripi
i belit. Gjerësia e belit. Fustan (pallto)
me bel. E kapi për beli.
Vuri duart në bel. Më dhemb beli.
* M'u këput beli shih te KËPUTEM 1.
Rri me duar në bel (në ijë, në brez, në
mes) keq. shih tek IJ/Ë,∼A.
BEL II m. Vegël bujqësore si lopatë, me teh
trekëndësh, zakonisht me një këmbëz, që
përdoret për të punuar thellë tokën ose
për të hapur hendek. Bel çatall bel me
tehun të trashë e të ndarë si bigë. Bel ulluk
bel me teh të kthyer si lug që përdoret
për të hapur gropa. Bishti i belit. Punoj
(kthej) me bel. Thellë një bel thellë sa
gjatësia e tehut të belit. Bëj belin e parë
gërmoj (hendekun etj.) një radhë me bel.
* Beli ka (edhe) bisht fj. u. çdo veprim ka
edhe pasojat, dardha e ka bishtin prapa.
14