Homonimet në FGJSSH - Shkenca.org

DYZEN,∼I. E bie (e vë) në (për) je (ll)
diçka shih te FIJ/E,∼A. E pruri kokën
përçm. shih te KOK/Ë,∼A. E pruri (e
solli, e qiti) në jetë shih te JET/Ë,∼A.
E bie rrufull shih te RRUFULL. E pruri
(e nxori, e çoi) rruga (udha) shih te
RRUG/Ë,∼A. Ma pruri (fjalën) në shteg
shih te SHTEG,∼U. Ia bie (ia sjell, ia
hedh) fjalën rrotull (larg e larg) shih te
RROTULL. Ma pruri zemrën në vend
shih te ZEM/ËR,∼RA 3. Ma pruri (ma
solli) shpirtin në fyt (ndër dhëmbë) shih
te FYT,∼I.
BISBIQ I m. gjell. Kulaç që bëhet me miell
misri të situr hollë, me qumësht dhe me
gjalpë.
BISBIQ II m. 1. Bagëti (dele ose dash) që e
ka trupin të imët e të dobët dhe që zakonisht
nuk është e shtruar e ndahet nga
tufa.
2. keq. Njeri zakonisht me trup të vogël a
të hequr, por shumë i lëvizshëm; llafazan
e ngatërrestar; mistrec.
3. përd. mb. sipas kuptimeve të emrit.
Dele bisbiqe. Fëmijë bisbiq.
BISHTAK I m. 1. Mëz njëvjeçar. Hingëllin si
pela për bishtakun. mospërf.
2. g. Fëmijë i vogël, që ende nuk është
ngritur më këmbë.
BISHTAK II m. 1. Enë me bisht të gjatë që
përdoret për ujë; lugë e madhe me bisht
të gjatë, që përdoret për të ndarë gjellën,
bishtore.
2. Pjesa e fundit e dorakut të parmendës.
Bishtaku i parmendës.
BLANË I f. 1. Shenjë ose dangë që mbetet
në trup nga një plagë, nga një goditje a
nga një sëmundje. Blanë e zezë (e kuqe).
Blanë plage. Blanë shpate. Blanë në
ballë. Më mbeti blanë. La blanë (plaga).
2. Njollë; shenjë me një ngjyrë tjetër,
balë. Blanë drite. Blanë yndyre. Dele
me blana.
3. Sëmundje e disa bimëve, që shfaqet
me njolla të zeza në gjethet e në frytet.
Blana e ullirit. I ra blana.
BLANË II f. bot. Urra e drurit.
BOCË I f. shtypshkr. Fletë e shtypur me
një tekst libri, gazete etj., që shërben
për provë dhe për të bërë ndreqjet e
gabimeve të shtypit. Bocat e para (e
dyta). Bocat e librit (e gazetës, e revistës).
Boca në shtylla (në faqe).
BOCË II f. Enë prej qelqi për ujë, për verë etj.,
që zakonisht mbahet mbi tryezë; shishe
e vogël. Bocë njëlitërshe (dylitërshe).
Bocë me ujë (me verë). Bocë për bojë.
BOJALLI I mb. Që është i ngjyrosur me
ngjyra të ndryshme, ngjyra-ngjyra; që ka
ngjyrë të bukur. Basma bojallie. Gur bojalli.
BOJALLI II mb. bised. Që ka shtat të lartë
e të hedhur, shtathedhur. Djalë (burrë)
bojalli. Vajzë (grua) bojalleshë.
BOJË I f. 1. Lëndë e lëngshme ose në trajtë
pluhuri të tretshëm, që përdoret për
të ngjyer rroba, për të lyer sende të
ndryshme, për të shkruar, për të pikturuar
etj.; shtresa e kësaj lënde në sendet
e lyera me të. Bojë e kuqe (e zezë). Bojë
vaji. Bojë uji. Bojë dheu. Bojë arre.
Bojë leshi (pambuku). Bojë këpucësh.
Bojë shkrimi. Bojë okësh. Shishja e
bojës. Kuti bojërash. Lapsa me bojëra.
Njollë boje. Lyej (bëj) me bojë. I jap
bojë e bojatis. I vë bojë. Ngjyen me
bojë. S'merr bojë. I ra boja. Ruhuni
nga boja!
2. Ngjyrë. Bojë argjendi. Bojë bari.
Bojë hiri. Bojë qielli. Bojë limoni. Në
bojë të verdhë (të kuqe, të gjelbër...).
3. bised. Ngjyra e fytyrës ose pamja e
përgjithshme e njeriut, çehre; keq. fytyra.
I mirë nga boja. Iu prish boja. I iku (i
ndryshoi) boja. I erdhi boja në vend, ia
tregon boja. S'ia kam parë bojën. E ka
ruajtur (e ka mbajtur) bojën e ka ruajtur
bukurinë e njomësinë e fytyrës (thuhet zakonisht
për gratë në moshë mesatare a të
thyer). Mos iu duktë boja! mallk. Mos
ia pafsha bojën! mallk.
22