Homonimet në FGJSSH - Shkenca.org

DOÇE I f. 1. vet. nj. Lojë fëmijësh me disa
veta, njëri prej të cilëve përpiqet të hedhë
një koçan misri a një copë të vogël druri
të rrumbullakosur në një gropë që ruhet
me shkopinj nga lojtarët e tjerë. Doçja
luhet me shkopinj të gjatë.
2. Koçan misri ose një copë e vogël druri
e rrumbullakosur, që përdoret në këtë
lojë. Me doçe në dorë. Mori (hodhi,
goditi) doçen. I ra doçes.
* E qiti në doçe e nxori pa gjë, e nxori
pa pjesë, e la me gisht në gojë. Ka gjetur
shkopi doçen keq. shih te SHKOP,∼I.
DOÇE II f. Shtambë e vogël, zakonisht me një
vesh. Pinë me doçe.
DOÇKË I f. shih DOÇ/E, ∼JA I.
DOÇKË II f. zvog. përk. Dorë e vogël, dorë
e njomë, dorë fëmije. Tundte doçkat. I
puthi doçkën.
DOK I m. tekst. Pëlhurë e dendur prej pambuku,
që përdoret sidomos për veshje të
lehta verore ose për rroba pune. Dok i
ngjyrosur. Dok i gomuar. Pantallona
(xhaketë, kostum, këmishë, rroba) doku.
Vishet me dok.
* Dok diagonal dok i thurur me je që
kalojnë në mënyrë të tërthortë.
DOK II m. Plis dheu.
DOK III m. det. Vend i posaçëm në një port
për ngarkimin e shkarkimin e anijeve ose
për ndreqjen e tyre. Dok i madh. E nxorën
në dok anijen e çuan anijen në dok
për ta ndrequr. Punon në dok.
DORËS I m. Bishtak.
DORËS II m. muz. Harku i lahutës.
DOSË I f. 1. Femra e derrit. Dosë e majme.
Dosë race. Polli dosa.
2. g. mospërf. Grua me trup të shëndoshë
dhe zakonisht të trashë.
3. g. keq. Grua shumë kokëfortë.
4. g. shar. Grua a vajzë e pandershme,
bushtër.
* Si tym dose me të shpejtë, s'u duk nga
vajti. Hyn derri e dosa keq. shih te
DERR,∼I.
DOSË II f. zool. shih DOSËZ,∼A.
DRAGË I f. Ortek bore, reshme. E mori draga
përpara. E zuri draga.
DRAGË II f. Anije e posaçme që ka pajisjet
e nevojshme për të thelluar lumenjtë
e portet, për të pastruar kanalet etj.;
makinë e posaçme me pajisje për gërryerje,
që përdoret për shfrytëzimin e vendburimeve
minerare etj. Dragë thelluese.
Ekuipazhi i dragës.
DRANG I m. krahin. 1. Këlysh maceje;
këlyshi i disa kafshëve të egra. Drang
maceje. Drang ujku (luani).
2. g. shar. Këlysh. Drangu i dreqit.
Drang lugati.
DRANG II m. krahin. 1. shih SHUL,∼I 1,2.
Drangu i portës. I vë drangun. Mbyll me
drang.
2. Rrem i shkurtër si lopatë që shërben
për të ngarë lundrën në ujë të cekët.
DREDHËS I m. 1. Punëtori që punon në makinën
e dredhjes së llit, të telit etj.; ai që
merret me dredhjen e llit. Puna e dredhësit.
2. Punëtori që përgatit lidhëset ose
gjalma për rrogoza.
3. Vegël e thjeshtë prej dy copash druri
të kryqëzuara, që shërben për të tjerrë
lesh, pambuk etj., çikrik për të tjerrë;
boshti për të tjerrë lesh, drugë. Dredh
me dredhës. U mbush dredhësi.
4. Boshti i mullirit të kafesë.
5. Burgjia e llambës ose e furnelës me
vajguri. Dredhësi i llambës (i furnelës).
6. Dorezë prej druri, në trajtën e një
kryqi, e cila shërben për të ngritur ose
për të ulur lugun që ndodhet nën kosh,
nga ku kokrrat e drithit bien në gurin
e mullirit (kur duam ta bluajmë miellin
më të hollë a më të trashë). Ngre (ul)
dredhësin.
DREDHËS II m. zool. Dre mashkull me brirë
të degëzuar.
40