Program koncertowy miesięczny - Agape
Program koncertowy miesięczny - Agape
Program koncertowy miesięczny - Agape
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
20 maja 2010 / czwartek / 19.00 • Sala Koncertowa<br />
Dojrzałość mistrzów romantyzmu<br />
Koncerty fortepianowe były pierwszymi znaczącymi utworami<br />
Fryderyka Chopina, które powstały po ukończeniu przez niego studiów.<br />
Oba zostały zaprezentowane najpierw w gronie elity muzycznej<br />
Warszawy oraz przyjaciół kompozytora, a następnie szerszej<br />
publiczności w Teatrze Narodowym.<br />
Praca nad Koncertem fortepianowym f-moll przypadła na przełom lat<br />
1829 i 1830. Utwór wydany został w 1836 r. w Paryżu, Lipsku oraz<br />
Londynie. Kompozycja utrzymana jest w formie klasycznej i nawiązuje<br />
wyraźnie do konwencji koncertów tworzonych w stylu brillant,<br />
charakterystycznym dla muzyki fortepianowej pierwszej połowy<br />
XIX wieku, szczególnie Johanna Nepomuka Hummla. Zmieniają się<br />
tu proporcje między partiami tematycznymi (kantylenowo-ornamentalnymi)<br />
a łącznikowymi, na korzyść tych ostatnich.<br />
Chopin, korzystając z repertuaru środków koncertu typu brillant,<br />
doprowadza je do doskonałości, zarazem jednak „zamyka jego rozwój”,<br />
na co zwraca uwagę Józef Chomiński. Podobnie rzecz ujmuje Mieczysław<br />
Tomaszewski: „Błyskotliwość pianistyczna wykształcona na utworach<br />
pisanych wcześniej, w stylu brillant, została w Koncertach Chopina<br />
doprowadzona do szczytu, lecz zarazem – pożegnana. Stała się środkiem<br />
wyrazu, nie celem samym w sobie. Mówiąc metaforycznie – poprzez<br />
muzykę koncertów ukazała się twarz Chopina, przysłaniana dotychczas<br />
przez konwencje stylu”. Dokonuje się tu wyzwolenie rysów<br />
indywidualnych, porzucenie sentymentalności, wprowadzenie<br />
momentów dramatycznych (środkowa partia Larghetta), a także<br />
pogłębienie wyrazu partii lirycznych (drugie tematy i drugie części).<br />
Następuje wzmocnienie energii harmonicznej partii figuracyjnych<br />
oraz wysoki stopień ogólnej integracji formy. Plan tonalny jest także<br />
odmieniony: partie tematyczne koncentrują się w kręgu odniesień<br />
paralelnych, zaś cała gra tonalna przenosi się do partii łącznikowych<br />
i przetworzeniowych.<br />
Szczególnie znaczącą rolę spełnia Larghetto o charakterze<br />
nokturnowym, przez samego kompozytora sprecyzowane słowami<br />
wskazującymi na charakter par excellence romantyczny. Technika<br />
ornamentacyjna osiąga tu niezwykłe wyrafinowanie, współdziałanie<br />
zaś faktury, zmiennej dynamiki i instrumentacji tworzy nową kategorię<br />
ekspresyjną. W finałowym Rondzie dochodzi do głosu kujawiakowy<br />
idiom ludowy.<br />
SEZON ARTYSTYCZNY Johannes 2009/10 Brahms 61
Change language