cytując historię spójna wizja szacunek do ... - Świat Architektury

• Taras dostępny z poddasza
• Odtworzona fasada
PF: Oryginalną konstrukcję budynku pokazano poprzez
odsłonięcie cegieł, których część uległa odrestaurowaniu.
AK: Ściany nie prezentowały się dobrze po ich odsłonięciu, więc
fugi i ubytki zostały uzupełnione.
Maciej Czemplik: Wyeksponowano i odtworzono również kolumny
konstrukcyjne z ozdobnymi głowicami, które były zabudowane
ściankami działowymi. Ich stan był bardzo zły. Wcześniej w budynku
były mieszkania kwaterunkowe, a lokatorzy robili z kolumnami, co
chcieli. Obecnie nie pozwalamy już najemcom na ścianki działowe
w ich strefie. Kolumny muszą stać wolne.
PF: Skąd pomysł na styl „loft office”?
MC: Chcieliśmy, żeby jak najwięcej powierzchni ceglanych było
odsłoniętych, co w biurach, a nawet mieszkaniach, jest obecnie mile
widziane. Musieliśmy jednak stłumić dość intensywną czerwień cegieł
jasnymi, beżowymi kolorami. Chodziło o komfort pracy. Chcieliśmy,
żeby było jasno i przytulnie, bez półmroku. W projektach łazienek,
również opartych na beżach, pokusiliśmy się o lekką ekstrawagancję
w postaci elementów dekoracyjnych – płytek ceramicznych wykonanych
na zamówienie przez artystów, absolwentów wrocławskiej
ASP. Każde piętro ma indywidualny projekt łazienki i dedykowany
wzór, który chcemy zastosować także przed wejściami do biur na
informacjach dotyczących najemców.
PF: Wnętrza zostały całkowicie wyremontowane i zaadaptowane.
Jak wygląda obecny układ funkcjonalno-przestrzenny?
AK: Wyższe kondygnacje przeznaczono na powierzchnie biurowe
o podwyższonym standardzie, natomiast podziemie i parter – na
powierzchnie handlowo-usługowe. Zachowane wielkie przestrzenie,
duże otwory okienne, wysokie sufity i struktura budynku stanowią
idealne warunki dla nowoczesnej powierzchni komercyjnej. Komunikację
stanowią dwie klatki schodowe, z czego jedna obsługuje
budynek od parteru do poddasza, a druga od piwnicy do poddasza,
oraz dwie windy łączące wszystkie kondygnacje. Piwnica posiada
własne wejście od ul. Rzeźniczej. Zależało nam na tym, żeby stała
się niezależna od części biurowej, dlatego stworzono osobne
wejście do lokali na poziomie –1. Piwnicę pogłębiono, uzyskując
około 3 m wysokości, co daje możliwość lokalizacji baru, kawiarni
czy restauracji. Zarówno na parterze, jak i w piwnicy możliwe jest
funkcjonowanie kuchni, dlatego kondygnacje te wyposażone są
w wentylację mechaniczną i instalację tłuszczową. Największe biura,
zlokalizowane od frontu, mają powierzchnię około 350 m 2 , środkowe
210 m 2 , a małe – 80 m 2 . Biura frontowe i środkowe obsługuje główna
klatka schodowa, natomiast oficyna ma niezależne wejście. Adaptacji
uległo również poddasze, na którym znalazły się mniejsze biura, gdyż
większość powierzchni zajęła część techniczna. W przestrzeni biur
frontowych poddasza zachowaliśmy i uwidoczniliśmy konstrukcję
drewnianą ze skosami i słupami, dzięki czemu powstało studio
o ciekawym klimacie.
PF: Kolumny były w większości odtwarzane na wzór starych.
Jak przebiegała rekonstrukcja kapiteli?
AK: W programie prac konserwatorskich było wskazane, że
kolumny z kapitelami są jednym z ważniejszych elementów obiektu,
lecz około 60% z tych głowic nie nadawała się
do odnowienia i wymagała wymiany. Udało
nam się wiernie je odtworzyć. Zostały wykute
pojedyncze egzemplarze, a na ich podstawie
zrobiono odlewy.
PF: Jak przebiegały prace restauracji
fasady?
MC: Cała elewacja dziedzińca i frontowa
została odrestaurowana w pierwotnym wyglądzie
pod nadzorem konserwatora zabytków.
Wszędzie zastosowaliśmy materiały oryginalne;
nawet parapety okienne na parterze są
z rodzimego piaskowca. Fasada, która miała
liczne uszkodzenia, głównie mechaniczne,
została oczyszczona odpowiednimi środkami
chemicznymi, odsolona i potem zaimpregnowana.
Stolarka okienna została w całości
wymieniona. Jedna z witryn uległa ponadto
powiększeniu, gdyż musieliśmy wykonać
wejście do piwnicy.
PF: Czy przy renowacji i odtwarzaniu
detali współpracowali Państwo z pracowniami
rzemieślniczymi?
AK: Generalnym wykonawcą sprawującym
pieczę nad renowacją była firma Dorimpex,
która posiada niemal 15-letnie doświadczenie
w renowacji obiektów zabytkowych. Współpracuje
ona z rzemieślnikami, specjalizującymi się
w sztukateriach, i przedstawicielami zawodów,
które dziś wymierają, jak stolarstwo czy kowalstwo
artystyczne. Widać, że to pasjonaci.
Współpracujemy również na stałe z kowalami,
panem Andrzejem Samborskim oraz jego synem
Władysławem, którzy mają swoją kuźnię
we Wrocławiu. Balustrady i renowacja bram
wejściowych do budynku to ich dzieło.
PF: Która część w odrestaurowanej
kamienicy jest najbardziej reprezentacyjna?
AK: Największe wrażenie robią hol wejściowy
i główna klatka schodowa, które zyskały
nowe oblicze. W holu odtworzyliśmy
pomieszczenie, gdzie w tej chwili znajduje
się recepcja, a wcześniej była powierzchnia
usługowa. Klatka schodowa jest przestrzenna,
szeroka, z piękną, oryginalną, kutą balustradą.
Konstrukcja stopni jest stalowa, podesty
ceglane, na stopnicach, podestach i spocznikach
ułożone zostały lite deski dębowe.
MC: W holu zastaliśmy posadzkę w wersji
szczątkowej. Część płytek była mocno zniszczona,
a nawet skuta, ponieważ ze względu
na dawną funkcję pocztową budynku wmontowane
tu były szyny do transportu ciężkich
przedmiotów. Wymiana pokrycia podłóg
i ścian przywróciła tej strefie reprezentacyjny
charakter. Pokryliśmy je piaskowcem, choć
wcześniej były to płytki ceramiczne. Długo
zastanawialiśmy się nad tym, jak wykończyć
hol. Pomysłów było mnóstwo: od płytek
ceramicznych przez lastrico aż po kamienie
naturalne. Jednak stwierdziliśmy, że wrócimy
do materiału, z którego zrobiona jest elewacja
frontowa, czyli właśnie do piaskowca.
PF: Instalacje zostały wymienione
kompleksowo, a nowoczesne urządzenia
sprytnie schowano w starej strukturze.
AK: Stare instalacje, nawet gdyby były
w niezłym stanie technicznym, groziłyby
• Urok Heritage Gates.
Ujęcie dziedzińca wewnętrznego
96
97