Numer 4 (76)/2009 - Politechnika Krakowska

NASZA POLITECHNIKA 4/2009WspomnienieAntoni StachowiczInformacjeZ głębokim żalem i smutkiem przyjęliśmywiadomość o nagłej śmierci profesoraAntoniego Stachowicza w dniu23 czerwca 2009 r. Profesor — uznanyautorytet naukowy w zakresie budownictwaniskoenergetycznego, konstrukcjibetonowych i drewnianych, mechanikikonstrukcji inżynierskich — odszedłw chwili, gdy przygotowywał się do wyjazduna XII Konferencję Fizyki Budowliw Teorii i Praktyce. Pracował do ostatnichgodzin swojego życia.Odszedł od nas ceniony naukowiec,bardzo lubiany i szanowany nauczycielakademicki i wychowawca wielu pokoleńinżynierów budownictwa i młodych pracownikównauki, projektant i budowniczywielu obiektów budowlanych, serdecznykolega, niezwykle skromny i życzliwyczłowiek.Antoni Stachowicz urodził się 20maja 1936 r. w Krakowie. W 1953 r.zdał egzamin maturalny w słynnejkrakowskiej „piątce” — V Liceum im.A. Witkowskiego — po czym podjął studiana ówczesnym Wydziale BudownictwaLądowego PK. Ukończył je w 1959r., uzyskując dyplom magistra inżynierabudownictwa w specjalności konstrukcjebudowlane.Od 36 lat był nauczycielem akademickimna Wydziale Inżynierii LądowejPK. Jego działalność naukowai dydaktyczna nawiązywała do szerokiegodoświadczenia inżynierskiego,które zdobywał wcześniej przez 22lata. W latach 1959-1969 pracował nabudowach, pełniąc różne funkcje — odmajstra aż do kierownika grupy robót.W latach 1960–1964 był uznanym projektantemw BORM Katowice, PracowniKonserwacji Zabytków w Krakowie.W latach 1968–1973 współpracowałw zakresie konstrukcji z zespołami projektowymiprofesorów architektów WitoldaCęckiewicza i Andrzeja Skoczkaz Wydziału Architektury PK, a w latach1977–1981 był zastępcą dyrektora ds.badawczo-wdrożeniowych KrakowskiegoBiura Projektowo-BadawczegoBudownictwa Ogólnego. Działalnośćinżynierska prof. Stachowicza jestprzykładem pozytywnej integracji rozwojumyśli technicznej i nowatorskichrozwiązań w budownictwie z pracą naukowo-badawczą.W latach 1970–1972 Antoni Stachowiczodbył studia doktoranckie naówczesnym Wydziale Budownictwa LądowegoPK, a w grudniu 1972 r. uzyskałtytuł doktora nauk technicznych. Stopieńnaukowy doktora habilitowanego nauktechnicznych w zakresie mechanikikonstrukcji inżynierskich — w styczniu1980 r. Tytuł naukowy profesora nauktechnicznych otrzymał w roku 1996. Od1973 r. był nauczycielem akademickimWydziału Inżynierii Lądowej PK związanymz Instytutem Materiałów i KonstrukcjiBudowlanych.Zainteresowania naukowe Profesoraskupiały się głównie na problemachz zakresu konstrukcji cięgnowych, betonowych,żelbetowych i sprężonych,drewnianych, metodologii i komputerowymwspomaganiu projektowania z wykorzystaniemteorii systemów, technicznychi technologicznych problemachbudownictwa ogólnego i przemysłowego,budownictwa energooszczędnego.Był autorem lub współautorem pięciuksiążek, m.in.: „Podstawy optymalizacjielementów konstrukcji budowlanych”(PWN, Warszawa 1978), „Podziemnezbiorniki wodociągowe” (Arkady, Warszawa1986), „Foundation of OptimumDesign in Civil Engineering” (PWN/Martinus Nijhof Publisher, Warszawa/Dordrecht/Boston/London1989)i ponad 200 prac naukowych opublikowanychw czasopismach krajowychi zagranicznych oraz w recenzowanychmateriałach konferencji i kongresównaukowych. Był współautorem trzechpatentów.W 1993 r. zainicjował i zorganizowałcykliczną Konferencję Naukowo--Techniczną „Problemy projektowania,realizacji i eksploatacji budynkówo niskim zapotrzebowaniu na energię— ENERGODOM”, która już w następnymroku przekształciła się w konferencjęmiędzynarodową (w 2008 r. odbyłasię po raz IX). Spotkała się onaz dużym zainteresowaniem ośrodkównaukowych krajowych i zagranicznych(w Czechach, Niemczech, na Słowacji,Ukrainie i w Wielkiej Brytanii), zajmującychsię problematyką budownictwaenergooszczędnego.Na szczególne uznanie zasługujetakże dorobek prof. Stachowicza w zakresiedziałalności organizacyjno-dydaktycznej.Na Politechnice Krakowskiejpełnił wiele funkcji: dziekana WydziałuInżynierii Lądowej (1990–1996), dyrektoraInstytutu Materiałów i KonstrukcjiBudowlanych (2003–2006), kierownikaKatedry Budownictwa Ogólnego i Przemysłowego(1992–2006) oraz członkaSenatu PK kilku kadencji.Był wieloletnim członkiem kilku sekcjiKomitetu Inżynierii Lądowej i WodnejPAN, a także członkiem Komisji BudownictwaKrakowskiego Oddziału PANi Komisji Nauki PZITB.Za osiągnięcia w działalności naukowejwielokrotnie otrzymał indywidualnei zespołowe nagrody: sekretarza naukowegoPAN, ministra nauki i szkolnictwawyższego, a także rektora PolitechnikiKrakowskiej. Został odznaczony m.in.Krzyżem Kawalerskim Orderu OdrodzeniaPolski, Medalem Komisji EdukacjiNarodowej, Złotą Odznaką PolitechnikiKrakowskiej, Złotym Medalem 50-leciaPolitechniki Krakowskiej i Medalem Zasłużonydla PK.Tadeusz TataraWiesław Ligęza14