SAKRAMENT POKUTY - katedra.uksw.edu.pl

zaleca.Q. 85, 5, ad 1. (6) Skrucha rozpatrywana w swym źródle może przechodzić różnekoleje, zależnie od psychiki człowieka, jego stanu moralnego, działania łaskiuczynkowej oraz współdziałania z nią. Proces powstawania skruchy oraz jej rozwójjest czymś bardzo tajemniczym, jedynie Bogu samemu całkowicie znanym.Zwyczajnie początek swój bierze z bojaźni, stosownie do słów Pisma świętego:„Początkiem mądrości jest bojaźń Pańska" (Ps 110,10).„Kto żyje w grzechu - mówi Doktor Anielski - nie posiada zdrowego smaku,aby słodkością dobroci Bożej można go było odwrócić od grzechu. Ponieważ smak tenjest zepsuty nieuporządkowaną miłością własną, dlatego od grzechów można gooderwać jedynie karami przeciwnymi jego naturze. Oto dlaczego najczęściej bojaźńjest początkiem pokuty" (I Sent. d.l5,q.l.a.l. sol.l). Według nauki SoboruTrydenckiego, grzesznicy poruszeni łaską (uczynkową) uświadamiają sobie swój stangrzeszny, a będąc wstrząśnieni obawą sprawiedliwości Bożej, zwracają się ku Bogu(Denz. 798) A więc wstrząs wewnętrzny, spowodowany obawą kary Bożej, zwłaszczakary piekła, bywa początkiem zwrotu do Boga.Są różne odmiany bojaźni. Można bać się Boga dlatego, że ma On moc ukaraćnas za grzechy; można zaś lękać się nie tyle ukarania, co obrazy Boga. Bojaźń kary(zwana powszechnie bojaźnią niewolniczą), jeśli odrywa dusze od zła i nakłania dozaprzestania grzechu, jest dobra i pożyteczna (Denz. 818), bo u podstaw jej jestdziałanie łaski Bożej. W strachu przed piekłem mieści się odraza do cierpieńpiekielnych jako zła naszego i ona to pobudza wolę, by przestała grzeszyć. Tej bojaźniprzed cierpieniami może towarzyszyć miłość Boga i nienawiść do grzechu; najpierwbędzie to miłość interesowna, tzw. „miłość pożądania", a następnie miłośćbezinteresowna, „miłość życzliwości".Pokuta wewnętrzna - skrucha - bierze więc zazwyczaj początek z bojaźni(Przyp 1,7;8,13). Toteż Pismo św. zaleca nam bardzo bojaźń Bożą (Wyjść 20,20; J5,14). Bojaźń - według pięknego powiedzenia św. Augustyna - jest jakby igłą,przebijającą duszę grzesznika i wprowadzającą za sobą - jakby nitkę - miłość Bożą.116