SAKRAMENT POKUTY - katedra.uksw.edu.pl

udowli duchowej pokuta jest fundamentem, według słów listu do Żydów: „Niezakładając ponownie fundamentu; nawrócenia od uczynków martwych ..."2. Dlategoto pokuta powinna poprzedzać nawet sam chrzest, według tego, co mówią DziejeApostolskie: „Pokutę czyńcie i niech każdy z was ochrzci się" s. Nie powinno się więcnazywać pokuty drugą deską ratunku.3. Wszystkie sakramenta są pewnego rodzaju „deskami", to znaczy lekarstwemna grzech. Otóż, pokuta nie zajmuje drugiego miejsca, lecz czwarte wśród innychsakramentów 4. A więc nie powinna być nazywana drugą deską ratunku po rozbiciu.Jednakże św. Hieronim mówi, że „drugą deską ratunku po rozbiciu jest pokuta" 5.Wykład. To, co istotne, poprzedza z natury rzeczy to, co jest tylko uboczne iprzypadłościowe, jak substancja poprzedza przypadłość. Otóż, niektóre sakramentyposiadają istotny związek ze zbawieniem człowieka, jak np. chrzest, który jestduchowym odrodzeniem; bierzmowanie, które stanowi duchowy wzrost; Eucharystia,która jest duchowym pożywieniem. Pokuta natomiast ustanowiona jest dla zbawieniaczłowieka jedynie na wypadek popadnięcia w grzech, czyli warunkowo, wuzależnieniu od grzechu. Gdyby bowiem człowiek nie popełniał aktualnych grzechów,nie potrzebowałby pokuty, potrzebowałby jednak chrztu, bierzmowania i Eucharystii.Podobnie w swym życiu cielesnym, człowiek nie potrzebowałby lekarstw, gdyby niebył chory, jakkolwiek samo jego istnienie wymagałoby zrodzenia, rozwijania się iodżywiania. Oto dlaczego pokuta zajmuje drugie miejsce w stosunku do stanunieskazitelności, jaką dają i zachowują sakramenty wymienione. Stąd to pochodziwyrażenie metaforyczne, że ona jest „drugą deską ratunku po rozbiciu". Istotniebowiem, podobnie jak pierwszym środkiem ratunku dla podróżnych na morzu jest, byutrzymywali się oni na swoim okręcie w dobrym stanie, drugim natomiast, byuchwycili się deski gdy okręt się rozbił, tak też pierwszym środkiem zbawienia dlaczłowieka na oceanie tego życia jest to, aby utrzymywał się w stanie nieskazitelności,drugim zaś, by po upadnięciu w grzech, do niej starał się powrócić przez pokutę.Ad 1. Można ukrywać swoje grzechy w dwojaki sposób: najpierw w samym akciegrzeszenia. Istotnie gorszą jest rzeczą grzeszyć publicznie niż w skrytości bądź todlatego, że grzesznik publiczny okazuje przezeń większą pogardę prawa, bądź też zpowodu zgorszenia innych. Jest to więc już pewnego rodzaju lekarstwem na grzech,15