SAKRAMENT POKUTY - katedra.uksw.edu.pl

przysługuje mu prawo do wynagrodzenia z racji niegodności podmiotu. „A jeśli sięodwróci sprawiedliwy od sprawiedliwości swojej... wszystkie sprawiedliwości jegoktóre uczynił, nie będą wspomniane ..." (Ez 18, 24).Z chwilą odzyskania łaski przez pokutę ustępuje przeszkoda do wynagrodzeniaza dawne dobre uczynki. Grzesznik pojednany z Bogjem odzyskuje dawne prawo donagrody. Mówimy, że dobre uczynki odżywają. „Niezbożność niezbożnego niezaszkodzi mu któregokolwiek dnia nawróci się od niezbożności swojej" (Ez 33, 12).Wszyscy teologowie uznają odżywanie zasług. Natomiast gdy chodzi o stopień tegoodżywania - mamy różnice zdań. Według niektórych, wszystkie zasługi nabyte przedgrzechem w całości odżywają niezależnie od dyspozycji czyli od stopnia skruchy.Święty Tomasz natomiast odżywanie zasług uzależnia od stopnia łaski i miłości, zjakim grzesznik powstaje z grzechu przez pokutę. A stopień łaski i miłości zależyznów od stopnia skruchy, jak powiedzieliśmy wyżej (a. 2, odn. 3).Kto żałuje za grzechy z intensywnością odpowiadającą stopniowi łaskiposiadanej przed grzechem, odzyskuje taki sam stopień łaski i miłości, a przez towszystkie uprzednio nabyte zasługi. Kto natomiast robi to poniżej dawnego poziomułaski, nie wszystko odzyskuje. Jego nagroda istotna będzie mniejsza od tej, jaką byłbyotrzymał, gdyby był wytrwał w dawnym stopniu łaski. Bóg jednak nic nie pozostawiabez nagrody, dlatego za uczynki wykonane w stanie łaski przed upadkiem otrzymanagrodę dodatkową.Należy bowiem odróżnić dwojaką nagrodę: istotną i dodatkową, jak gdybyuboczną. Nagrodą istotną jest posiadanie Boga przez bezpośrednią kontemplację JegoBóstwa. Ona stanowi właściwe szczęście świętych w niebie. Wszyscy święci oglądająBoga w całości, lecz nie w jednakowym stopniu: jedni więcej, inni mniej doskonale,zależnie od zasług nabytych na ziemi: „pro meritorum tamen diversitate alius alioperfectius" (Denz. 693). Stopień oglądania istoty Bożej odpowiada zawsze stopniowiłaskj uświęcającej i miłości, z jakim dany święty przechodzi do wieczności. Większystopień łaski i miłości czyni duszę niejako więcej pojemną na posiadanie Boga daje jejjaśniejsze „światło chwały". Każdy niezależnie od tego, kim był na ziemi, jak żył,otrzyma taki stopień nagrody istotnej, a więc oglądania Istoty Bożej, z jakim stopniemłaski i miłości przestąpi próg wieczności.134