Pokaż treść! - Śląska Biblioteka Cyfrowa

artystycznym. Obok tego zagadnienia silnie zarysowała się tendencja bliższego poznaniahistorii i folkloru Ziemi Szamotulskiej. Niepoślednią rolę grały w „Wietrznym Piórze"publiczne wieczory literackie połączone z prelekcjami, wieczory autorskie, konkursyliterackie i poetyckie, wystawy książek, w których uczestniczyły najpoważniejsze firmywydawnicze, a także akademie poświęcone S. Wyspiańskiemu, C. K. Norwidowi, H.Sienkiewiczowi i M. Konopnickiej. Organizowano również koncerty i przedstawieniateatralne. Na imprezy te zjawiała się cała inteligencja Szamotuł, bowiem należały one doważnych wydarzeń w życiu kulturalnym miasta. Publiczność nie była biernymkonsumentem. Uczestniczyła żywo w dyskusji, czasem w jej ręce składano ocenę utworówkonkursowych i jej dawano okazję wieńczenia laurem zwycięzcę konkursu. Obiektywnietrzeba przyznać, że sąd publiczności był zawsze słuszny. Prace swe publikowaliczłonkowie „Wietrznego Pióra" w „Gazecie Szamotulskiej", a później w tygodnikuliterackim „Na Ugorach" ukazującym się jako dodatek do „Słowa Ziemi Szamotulskiej". 310Wydawcą „Gazety Szamotulskiej" był znany drukarz i wydawca szamotulski, JózefKawaler 311 , „Słowa Ziemi Szamotulskiej" - Ludomir Wachowiak, późniejszy sekretarzredakcji „Ilustracji Polskiej", ofiara prześladowań hitlerowskich. Publikował poezje, któreukazały się w roku 1933 i 1934 w zbiorach „Łza goryczy" i „Liturgiczne szczęście". 312Miał bujny temperament, ale był lirykiem, którego pasjonowało zagadnienie zła i krzywdyludzkiej. Zapowiadającym się talentem nieprzeciętnej miary był młody poeta JózefEchaust 313 , tragicznie zmarły w młodzieńczym wieku. Poezje jego cechował szlachetnyumiar, głębokie uczucie, nowoczesna forma i lapidarność, granicząca z surowością.Wiersze liryczne o przewadze refleksji, zwłaszcza w cyklu sonetów pt. „Z tęczy wysnute"publikował na tamach miejscowej prasy Władysław Frąckowiak 314 , również uprawiającynowele i esej literacki oraz regionalistykę, np. „Wesele Szamotulskie". W badaniachregionalnych celował Henryk Przybylski 315 , który publikował cały szereg przyczynków dohistorii kultury Szamotuł. Z większych prac należy wymienić monografię o Wacławie zSzamotuł. 316 Nowelistami „Wietrznego Pióra" byli Henryk Garstecki, zmarły w roku 1942310 W. Frąckowiak, „Wietrzne Pióro" – historia (tekst z 1958 roku) w: W poszukiwaniu Arkadii. Klub„Wietrzne Pióro”. Życie intelektualne w Szamotułach w latach 1918-1939, Szamotuły 2003, s. 15.311 WSB, op. cit., 343-343; Słownik Pracowników, op. cit., s., 402.312 Wł. Frąckowiak, „Wietrzne Pióro" – historia op. cit., s. 15; R. Krygier, Szamotulanie, op. cit., s. 80-81.313 Wł. Frąckowiak, „Wietrzne Pióro" – historia op. cit., s. 41, 46.314 Wł. Frąckowiak, „Wietrzne Pióro" – historia op. cit., s. 47; R. Krygier, Szamotulanie, op. cit., s. 51-52.315 R. Krygier, Szamotulanie, op. cit., s, s. 16.316 H. Przybylski, Wacław z Szamotuł. Nadworny kompozytor króla Zygmunta Augusta, Szamotuły 1935.103