ทดลองอ่าน "เร้นใจใต้เงาจันทร์"

ใช้เสื้อผ้าที่ดึงทึ้งออกมามัดยาวเป็นเส้น รัดแขนขาเอาไว้แน่น
คนผู้นั้นมองดูเฉินซินแล้วหันมามองจี้ถง แค่นยิ้มอ่อนบางแล้วเอ่ย
ว่า “เขาเป็นอาจารย์อาของเจ้าหรือ อย่าได้เห็นว่าท่าทางเขายึดมั่นในหทัย
เต๋า หากได้เสพสุขกามกำาหนัด คงลุ่มหลงเพลิดเพลินไม่เป็นอันกระทำาเรื่อง
อื่น” พูดพลางล้วงหยิบขวดกระเบื้องใบหนึ่งออกมา เขย่าเล็กน้อยก่อนดึง
จุกออก พลันบีบปากเขาแล้วกรอกเทเข้าไป
“นี่คือยามอมเมาสติ ผ่านไปสักพักเจ้าจะได้เห็นอาจารย์อาของเจ้า
ทำาท่าเย้ายวนชวนร่วมเสพสม อัศจรรย์น่าดูชมจนเอ่ยไม่ออกเลยทีเดียว”
ศิษย์อาศรมเยียนฝูแค่นหัวเราะแผ่วเบา เอ่ยกับจี้ถงว่า “กลับลืมไปว่า
นักพรตท่านนี้มีฉายาว่ากระไร แม้วรยุทธ์มรรคาเต๋าเจ้าล้วนไม่สำาเร็จ แถม
ยังเป็นไอ้เป๋ แต่หน้าตานั้นเคร่งขรึม...คิดว่าอยู่บนเตียงคงให้รสชาติอีก
แบบ...” คนผู้นี้เอ่ยวิจารณ์พึมพำา จี้ถงขมวดคิ้วเล็กน้อยเบือนหน้าไปอีกทาง
ฤทธิ์ยาสวาทนี้ไม่สาหัสนัก ยาสวาทที่ออกฤทธิ์แรงกว่านี้สิบเท่า
เขาก็เคยถูกกรอกปากมาแล้ว ทว่าการที่ต้องแสดงอารมณ์ต่อหน้าคน
ภายนอกอย่างควบคุมไม่ได้ เป็นฝันร้ายของเขาอย่างแท้จริง
“วิธีฝึกฝนของอาศรมเยียนฝูและการฝึกคู่มีเอกลักษณ์โดดเด่น
ไม่เหมือนใครอย่างแท้จริง...” เขาเอ่ยปากอย่างเชื่องช้า
“ดูสิ แม้แต่อาจารย์อาของเจ้ายังยอมรับว่าอาศรมเยียนฝูแกร่งกว่า
สำานักชิงซิวอู๋ซินอยู่หลายส่วน เจ้ายังคิดไม่ตามข้ากลับไปอาศรมเยียนฝูอีก
หรือ”
“เพียงทว่าบีบบังคับให้ผู้อื่นกระทำาเรื่องไม่เต็มใจ เป็นการกระทำาของ
คนถ่อยอย่างแท้จริง” แม้เขาจะโดนยาสวาท แต่นำ้ำเสียงยังคงราบเรียบ “เจ้า
ว่าหลังร่วมเสพสมกับเจ้าแล้วจะลุ่มหลงจนลืมการงาน พวกเรามาเดิมพัน
เยว่ เพ่ย หวน : เขียน / แปล : หลงหยาง
- 23 -