ทดลองอ่าน "เร้นใจใต้เงาจันทร์"

แต่เฉินซินยังตะลึงงัน
“เจ้าเป็นหนุ่มรูปงามที่พบเห็นได้ยากอย่างแท้จริง แต่อาจารย์อาของ
เจ้ากล่าวไม่ผิด คิดเปลี่ยนเป็นลูกศิษย์สำานักอื่น ต้องให้อาจารย์ของเจ้าเห็น
ชอบแล้วทำาพิธีเสียก่อน”
สายตาของเฉินซินกลอกไปมาอย่างเจ้าเล่ห์ก่อนเอ่ยว่า “อาจารย์อา
ก็เป็นผู้อาวุโส บอกกล่าวท่านก็เหมือนๆ กัน” จากนั้นโขกศีรษะคำานับเสียง
ดังกึกๆๆ สามครั้งต่อหน้าจี้ถง “อาจารย์อา ขอให้ท่านเห็นชอบด้วยเถิด”
จี้ถงส่ายหน้ายิ้มเจื่อน “ช่างเป็นเด็กเสียจริง...เรื่องใหญ่ถึงเพียงนี้
เจ้าเห็นเป็นเรื่องเด็กเล่นหรืออย่างไร” ขาเขามีบาดแผลและโดนกรอกยา
สวาท บัดนี้นอนแผ่อยู่บนพื้นดิน ในชั่วขณะไม่อาจลุกขึ้นได้ เป็นเฉินซิน
ประคองเขาลุกนั่ง เขาเอนร่างพิงเฉินซิน จนแล้วจนรอดก็ยังไม่สบสายตา
กับหวยเจิน
หวยเจินไม่ทันสังเกต เขาเงียบงันไปอยู่ครึ่งค่อนขณะก่อนเอ่ยว่า “ข้า
ไปมาตามลำาพังจนเคยชิน ไม่ชอบให้มีศิษย์อยู่ข้างกาย เรื่องนี้ขอให้ข้าคิด
ดูก่อน อีกอย่างวันนี้ก็ดึกแล้ว หากต้องการรับเจ้าเป็นศิษย์ พรุ่งนี้คงบอก
กล่าวกับอาจารย์และเจ้าสำานักของเจ้า”
เฉินซินยินดีเป็นอย่างยิ่ง รีบโอบเอวของจี้ถง “อาจารย์อา อาจารย์
อา เขายอมรับปากพิจารณารับข้าเป็นศิษย์แล้ว!” เขามีสีหน้าดีอกดีใจ เดิม
คิดจะกอดหวยเจิน ทว่าเห็นหวยเจินมีสง่าราศีดั่งเทพเซียน ประหนึ่งไม่
ลิ้มรสอาหารในโลกโลกีย์ กอดครานี้อาจเป็นการสบประมาทเขา จึงหันไป
กอดจี้ถงแทน
จี้ถงขมวดคิ้วมุ่น กระแอมเสียงเบาครั้งหนึ่ง
หวยเจินสังเกตอาการจี้ถงแวบหนึ่ง “ข้าไม่มียาแก้ยามอมเมาสติ”
Yue Mi Shu Tong เร้นใจใต้เงาจันทร์ เล่ม 1
- 28 -