ทดลองอ่าน "เร้นใจใต้เงาจันทร์"

ที่ผู้คนมากมายจับจ้องตาเป็นมัน แต่ก็ยังถูกข้าหลอกได้...ช่างสมควรแล้ว”
มือที่ถือจอกชาของจี้ถงสั่นระริก นำ้ำชากระฉอกกระเซ็นไปทั่ว ไป๋จวิน
เซี่ยนมองเขาด้วยความประหลาดใจ “เป็นอะไรไป”
เขาฝืนยิ้มเอ่ยว่า “คงเป็นเพราะมืออ่อนไร้เรี่ยวแรงอยู่บ้าง อีกสักพัก
คงดีขึ้น ท่านเล่าต่อเถิด” เขาวางจอกชาว่างเปล่าลงบนโต๊ะ ซุกมือที่สั่น
ระริกเข้าไปในแขนเสื้อ
“ต่อมาหลังเขาตายไปได้ครึ่งปี ข้าก็ถึงขั้นผจญเคราะห์กรรม เดิม
คิดว่าหากต้องผจญเคราะห์เสน่หา รักใครสักคนอย่างฉาบฉวยเอาก็คงได้
ถือว่าอยู่กันด้วยดีจากกันด้วยดี ทว่า...ไม่ว่าจะอยู่กับผู้ใด ข้าล้วนคิดถึงเขา
คิดถึงรอยยิ้มบาง สีหน้ายามเอ่ยวาจา ไม่ว่ามองเห็นใคร ก็เหมือนกับมอง
เห็นเขาอยู่ตรงหน้า แม้อยู่ด้วยกันเพียงสามปี แต่ยี่สิบปีมานี้ ข้านึกถึงยาม
ที่ได้อยู่กับเขาซำ้ำแล้วซำ้ำเล่า”
ไป๋จวินเซี่ยนชะงักไปชั่วครู่ค่อยเอ่ยต่อ “ค่อยๆ นึกย้อนดู แท้จริง
แล้วเขาจับสังเกตได้ เพียงทว่าได้แต่รอคอย รอคอยให้ข้าสำานึกตัว แต่ข้า
กลับไม่รู ้ตัวมาตลอด ยังหัวเราะเยาะว่าเขาโง่เขลา วันที่วางยาเขา เขามอง
ข้าเนิ่นนานด้วยสีหน้าที่เอาแต่ยิ้มอ่อนบาง...ข้าคิดถามเขาว่ายิ้มอะไร ทว่า
เพิ่งเปิดปาก เขาก็ดื่มสุราจอกนั้นลงไปแล้ว”
เขายิ้มอย่างหม่นหมอง “ในที่สุดข้าก็เข้าใจแล้วว่าเหตุใดจิ้งจอกที่
คิดฝึกบำาเพ็ญเต๋าต้องแปลงร่างเป็นมนุษย์เสียก่อน เหตุใดจิ้งจอกบำาเพ็ญ
ตบะต้องใช้เวลาร้อยปีถึงพันปี ทว่ามนุษย์ใช้เวลาเพียงไม่กี่สิบปีก็เพียง
พอแล้ว เพราะว่าหลายอย่างมีเพียงยามเป็นมนุษย์เท่านั้นจึงจะเข้าใจ แต่
ตอนที่ข้าตระหนักรู้ก็สายไปเสียแล้ว เขาไม่ให้โอกาสข้าอีก ระหว่างเรา ไม่มี
โอกาสใดๆ อีกต่อไปแล้ว ข้า...ยื้อแย่งพลังหยางดั้งเดิมของเขามามากกว่า
Yue Mi Shu Tong เร้นใจใต้เงาจันทร์ เล่ม 1
- 42 -