ทดลองอ่าน "เร้นใจใต้เงาจันทร์"

“มีโอกาสสำาเร็จกระมัง?” จี้ถงยิ้มขื่นเล็กน้อย “เจ้าสำานักได้ดูแล้ว
เอ่ยว่าข้าไม่อาจสร้างรากฐานไปจนตาย ฝึกไปทั้งชีวิตอย่างมากเพียงแค่ยืด
อายุให้อยู่ต่อไปได้อีกหลายปีเท่านั้น”
“สภาพร่างกายไม่ดีใช่ว่าไร้หนทางเยียวยารักษา ขอเพียงผ่านถำ้ำเก้า
เคราะห์กรรมได้อย่างราบรื่น ก็จะลอกคราบ ถือกำาเนิดร่างใหม่ ขึ้นรูปเป็น
มนุษย์อีกครั้ง สภาพร่างกายของเจ้าแม้ไม่ได้ดีเลิศที่สุด แต่อย่างน้อยก็จะ
เหมือนมนุษย์ปรกติทั่วไป”
“เจินเหรินล้อข้าเล่นแล้ว ถำ้ำเก้าเคราะห์กรรมแม้เอ่ยว่าเก้าเคราะห์
กรรม แต่มโนภาพเสมือนจริงยิ่ง ประหนึ่งเผชิญอยู่ในโลกมนุษย์ทุกสิ่ง ที่
ทดสอบคือความรักโลภโกรธหลงในโลกมนุษย์ ใต้ฟ้านี้มีผู้ใดออกจากถำ้ำเก้า
เคราะห์กรรมได้บ้าง ข้าเป็นเพียงปุถุชน สำานึกไตร่ตรองของตนเองย่อมไม่
แกร่งกล้าผิดธรรมดาเพียงนั้น”
“ไม่ผิด ผู้ที่อยากเผชิญเคราะห์กรรมเพื่อลอกคราบกำาเนิดใหม่ ใน
ใจต้องปรารถนาบรรลุเป็นเซียน หากเห็นแต่ภาพภายหลังสำาเร็จเป็นเซียน
แล้วสามารถเรียกลมเรียกฝนก็สามารถทำาได้ทุกประการ จักมีผู้ใดตัดใจตื่น
ขึ้นจากภาพฝันเหล่านั้นได้เล่า” หวยเจินถอนหายใจเฮือกหนึ่งแล้วเอ่ยต่อว่า
“ในเมื่อเจ้ากระจ่างถึงเพียงนี้ รู้ว่าบำาเพ็ญตบะไปก็ไม่มีประโยชน์สำาหรับเจ้า
เหตุใดยังรั้งอยู่ในสำานักชิงซิวอู๋ซินอีก”
“เพราะว่าไม่มีที่ไป” จี้ถงตอบอย่างเย็นชาราวกับว่าไม่อยากสนทนา
กับเขาอีกต่อไป จึงนั่งขัดสมาธิแล้วปิดตาลง
หวยเจินยิ้มบาง เอ่ยอย่างไม่แยแสผู้ใดว่า “ในเมื่อข้าคิดจะรับศิษย์
แล้ว มิสู้เจ้าก็กราบไหว้เป็นศิษย์ข้าด้วย ภายภาคหน้าแม้ยากสำาเร็จมหา
มรรคา แต่ย่อมดีกว่าอยู่ในสำานักชิงซิวอู๋ซินอยู่บ้าง”
Yue Mi Shu Tong เร้นใจใต้เงาจันทร์ เล่ม 1
- 32 -