ทดลองอ่าน "เร้นใจใต้เงาจันทร์"

กะโผลกกะเผลกตามหลังไป๋จวินเซี่ยนไป
เบื้องหน้าเป็นบุรุษสง่างามประหนึ่งเทพเซียน ที่เดินตามหลังเป็น
นักพรตชั้นนักการในชุดสกปรกมอซอ ช่างน่าขบขันเป็นอย่างยิ่ง ไป๋จวิน
เซี่ยนหันกลับมามองเขาแวบหนึ่งก่อนขมวดคิ้ว แต่จนแล้วจนรอดก็ไม่เอ่ย
วาจาใดออกมา
อย่างไรเสียก็เป็นผู้ใกล้สำาเร็จเป็นเซียน การอบรมทางจิตใจและ
มารยาททางสังคมเพียงเล็กน้อยเท่านี้ยังพอมีอยู่บ้าง จี้ถงแอบวิพากษ์
วิจารณ์อยู่ในใจ ยามนี้มาถึงสถานที่ที่ยากแก่การปีนป่าย
ไป๋จวินเซี่ยนลอยตัวกระโดดขึ้นไป ก่อนหมุนตัวกลับยื่นมือส่งเพื่อ
ช่วยดึงตัวเขา การกระทำาดังกล่าวดูเป็นธรรมชาติยิ่ง
“มา!”
จี้ถงหาบถังไม้ มือหนึ่งกุมอยู่บนไม้คานพลางยื่นอีกมือที่ทั้งสกปรก
ทั้งมันเยิ้มออกดู แล้วปล่อยมือตกลง อยู่ในสถานการณ์กลืนไม่เข้าคายไม่
ออกเป็นอย่างยิ่ง
มุมปากของไป๋จวินเซี่ยนยกยิ้มอ่อนบางคราหนึ่งก่อนเอ่ยว่า “เจ้าวาง
ถังไม้ลงก่อน ขากลับพวกเราค่อยมาเอา”
จี้ถงรับคำาพลางวางถังไม้ลง ไป๋จวินเซี่ยนยังคงยื่นส่งมือให้เขา เขา
ตะลึงงันไปเล็กน้อย รีบเกาะกุมมือขาวกระจ่างนวลเนียน ทั้งร่างของเขา
เบาโหวงลอยตัวข้ามขึ้นไป
คืนนี้คงฝันร้ายอีกเป็นแน่ จี้ถงคิดเงียบๆ ตลอดทางไม่เอ่ยวาจาใด
เมื่อมาถึงศาลาอู๋ซิน ไป๋จวินเซี่ยนวาดแขนเสื้อไปทางม้าหินกลาง
ศาลาคราหนึ่ง พลันปรากฏกับแกล้มหลายอย่างขึ้นมาอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย
มีเต้าหู้แปดทรัพย์ หมูตงพอ ปลานำ้ำส้มซีหู กุ้งบ่อมังกร นำ้ำแกงข้นซ่งเส่า
Yue Mi Shu Tong เร้นใจใต้เงาจันทร์ เล่ม 1
- 40 -