ทดลองอ่าน "เร้นใจใต้เงาจันทร์"

อีกฝ่ายเห็นเป็นเขาก็ขมวดคิ้วเอ่ยถามว่า “คนในสำานักชิงซิวอู๋ซินตาย
กันไปหมดแล้วหรือ เหตุใดถึงให้คนขาเป๋...ให้เจ้ามาหาบนำ้ำเช่นนี้”
จี้ถงเล่าถึงมูลเหตุแล้วกล่าวว่า “เจินเหรินมาด้วยเหตุใด มาเพื่อเด็ก
น้อยเฉินซินผู้นั้นใช่หรือไม่” ดีที่สุดคือหวยเจินเปลี่ยนความตั้งใจรับเฉินซิน
เป็นศิษย์ เช่นนี้หวยเจินจะได้ไม่ต้องปรากฏตัวต่อหน้าเขาอีก เฉินซินก็จะ
ไม่โทษเขา เป็นการดีทั้งสองฝ่าย
“ไม่ใช่” หวยเจินชะงักไปก่อนเอ่ยว่า “คราวก่อนได้สนทนากับเจ้า
แล้ว ทำาให้รู้สึกว่าได้รับประโยชน์ลึกซึ้ง มิทราบว่าจะรำ่ำสุราสนทนาใต้
แสงจันทร์กับข้าอีกสักคราได้หรือไม่”
“เกรงใจเจินเหรินแล้ว...ข้าเป็นเพียงคนตำ่ำต้อยผู้หนึ่ง ไม่เชี่ยวชาญ
ศาสตร์แห่งมรรคา เอ่ยวาจาไปไม่รู้จักหนักเบา เป็นมลทินแก่โสตของเจิน
เหริน ยิ่งไปกว่านั้น ก่อนคืนนี้ข้ายังต้องหาบนำ้ำให้เสร็จ”
“ข้าจะช่วยเจ้าหาบนำ้ำ ส่วนเจ้ามาสนทนาเป็นเพื่อนข้า...จะว่า
อย่างไร”
จี้ถงนิ่งงันไปเล็กน้อย ยังมิทันตบปากรับคำา หวยเจินก็ชี้นิ้วไปยัง
ลำาธารสายเล็กตรงตีนเขา บริกรรมเสียงเบาว่า “ขึ้นมา!” นำ้ำใสกระจ่างทอด
ยาวเป็นสายไม่ขาดตอนดั่งมังกรเขียวยืดตัวตรงแน่วลอยทะยานขึ้นเขา
ยามนี้ดวงตะวันใกล้ลับขอบฟ้า แสงสายัณห์สาดส่องบนเส้นสาย
ธารา บังเกิดรุ้งกินนำ้ำสายหนึ่ง งดงามเหนือธรรมดา
จี้ถงอดวิงเวียนชาวาบไม่ได้ กระบวนท่ามังกรกินนำ้ำนี้เป็นหนึ่งใน
พลังเคลื่อนภูผาควำ่ำมหาสมุทรอันน่าอัศจรรย์ของสำานักพรต กลับถูกเขา
ใช้ได้อย่างคล่องแคล่วตามอำาเภอใจ ตบะของเขาเกรงว่าไม่เป็นรองผู้สำาเร็จ
เป็นเทพเซียน
Yue Mi Shu Tong เร้นใจใต้เงาจันทร์ เล่ม 1
- 38 -