Öteki -

Recommendations

Info

“Bunlar hep üst sınıfların uydurması” dedi. “Senin bildiğin manada üst sınıfların…” *** Hayat Alman kale maçlara benzemiyor. Öyle kolay olmuyor yani hiçbir şey. Öyle yakından gol atamıyorsun mesela. Öyle kolay paslaşamıyorsun. Öyle kolay sevinemiyorsun yani. Öyle kolay yenemiyorsun. Bir acı uzaktan bir degaj yapıyor. Kimin önüne düşerse düşüyor işte. “Sevmiyormuş” dedi “Sevmeyecekmiş de… Bu aylaklıklarıma devam ettiğim sürece beni beğenmeyecekmiş…” Kız Çayko’ya bakmamazlık yapmadı. Baktı. Zaten genel olarak herkese bakmıştı. Ama prensip olarak aldatıyordu. Sinemaya götürtmek için ya da kendisine “güzel” desinler diye… Bacaklarına baksınlar, boş bakan gözlerini görmesinler diye… Çayko’yu da aldattı. Ayı Aykut’la üstelik. Ulan bari bir kriterin olsun. Bari bir standarda göre yap şu işi. Ayrıca yani kantinde döner ekmek yiyen adamlarız hepimiz, bir başkasından beklentin nedir, ketçap değil de wasabi sosu mu? “Oldu mu lan bu şimdi?” dedi Çayko “Söylesene abi, yani bu kız bu hanzoyla oldu mu?” *** O gün o törende o saçma sapan konuşmayı “Ve çocuklar” diye sürdürdü müdür. “Biliyorsunuz kış artık yerini bahara bırakacak, diğer okullarla da görüştük, futbol turnuvalarına sömestr tatilinden sonra kaldığımız yerden devam ediyoruz.” dedi “İlk maçımız iki hafta sonra. Umarım efsane takımımız yine harikalar yaratacak. Ben evlatlarıma sonuna kadar güveniyorum. Hadi bakalım, 2003 yılı yine başarılarımızın yılı olsun…” Ertesi gün Çayko müdürün arabasını yaktı. Okul bahçesinde kenarda duran o gıcır gıcır Astra’yı… Ben görmedim ama arkadaşlar anlatıyorlar. Derya’nın karşısına geçmiş, susmuş, bir şey dememiş, ama tokatı geçirmiş en sonunda suratına. Sonra müdür çağırmış bunu. O da Çayko’ya geçirmiş. Çayko yumruğunu sıkmış. Susmuş. Beklemiş. “Ne yaptın gerizekalı?” dedim “Niye yaptın lan bunu, şimdi ne olacak?” “Herife bak” dedi “Bize ayar veriyor, pezevenge bak…” “Neyse zaten olmazdı” dedim “Boş versene…” *** Böyle bir şey ilk kez yapılıyordu. Çayko’yu okuldan jet hızıyla attılar. Hatta o kadar hızlı attılar ki, Milli Eğitim Bakanlığı bile bunu kayıtlara böyle bir başarı olarak geçirmiştir emin olun… O yılı hiç bitmeyecek sandım… Bizi onunla Talim-Terbiye Kurulu ayırdı sevgili okuyucu. Sonra ona ne oldu bilmiyorum. Ne biçim seneydi lan bu? *** Hayat Alman kale maçlara benzemiyor. Öyle kolay yani olmuyor hiçbir şey. Öyle yakından gol atamıyorsun mesela. Öyle kolay paslaşamıyorsun. Öyle kolay sevinemiyorsun yani. Öyle kolay yenemiyorsun. Bir acı uzaktan bir degaj yapıyor. Kimin önüne düşerse düşüyor işte. Sonra onu Ankara’da buldum. Batıkent’te. Metro durağının hemen oradaki marketten makarna almıştı. Kasa sırasında öylece duruyordu. Sessizce. İtirazsız. Kalabalığın ortasında ona doğru yürüdüm. Kolundan tuttum. Sarıldı. Şaşırdım. Hoparlörlerden indirim reyonu reklamları yankılanırken “Ne yapıyorsun?” dedim “Ne yapıyorsun burada ya, hiç değişmemişsin…” Baktı, gülümsedi. “Evet” dedi “Hiç değişmedim…” *** Bu onun hikâyesi. Bir hiçken hiç doğanın, yoktan yok olanın hikâyesi. Fotoğraflarda parmak ardında kalmış adamların, aynı akvaryumda diğerince parçalanmış balıkların, kitap aralarında unutulmuş uzak ülke kartlarının, naif kokusu çoktan gitmiş yazık-atılası denizel kabukların, balkon köşelerinde el değmemiş karıncaların ve hatırlaması zor öğretisi imkânsız düş kırıklarının hikâyesi. Bu, Çayko’nun hikâyesi. Bu bizim hikâyemiz. Korkaklık insanlar içindir sayın okuyucu. Bir keresinde yine demiştim: Korkağız çünkü. Çarpma pozisyonunda sırf korkumuzdan alırız kafamızı bacaklarımızın arasına… Bir başkası olsa belki çoktan delirmişti. Sevgisiz bir çocuk değildi. Hiç parası olmazdı belki ama -ki zaten nereden olsun- bunu dillendirmezdi, simit bulursa simit, umut bulursa umut bölüşürdü. Aslında güzel bir gülüşü vardı. Ama bu gülüşü sanki filmin en güzel yerinde kopan bir makara gibi olurdu. Perdede asılı duran kült bir sahne gibi… Öylece yarım. Sessiz. Donuk. *** Apartman leş gibi yalnızlık kokuyordu. O eşsiz, umutsuzluk kokusu. Kapısının önünde kocaman bir saksı duruyordu. Ortasında büyükçe bir gül fidanı vardı. Sadece yeşil yaprakları üzerindeydi. Kapı kilidini çevirirken diğer eliyle onu gösterdi. Gülümsedi. “Aylardır suluyorum ama açmıyor.” dedi “Açmayacakmış da… Bu aylaklıklarıma devam ettiğim sürece bir kez dahi açmayacakmış.” 52 6.Sayı <strong>Öteki</strong>
FOTOĞRAF: Viktoria Hall-Waldhauser KALBE DOKUNMASINI BİLİYORLAR. AMA KIRARAK. Füruğ Ferruhzad, دازخرف غورف 53
Page 1 and 2:
Zine Kaybolan Defterler / Edebiyat-
Page 3 and 4:
BERF ya da SEN GÜZELSİN DÜNYA 1K
Page 5 and 6:
Belki de en iyisini yine balinalar
Page 7 and 8: BERF ya da SEN GÜZELSİN DÜNYA K
Page 9 and 10: Telefonda aranmalar ve aramalar dev
Page 11 and 12: GÖRSEL: GUY DENNING ÖTENGRİ —
Page 13 and 14: ir şeye rastlayamayınca, bu konud
Page 15 and 16: “The other” dessin au rotring,
Page 17 and 18: DİLSİZ ÇOCUK, DİLSİZ YALNIZLIK
Page 19 and 20: FOTOĞRAF: INES REHBERGER “ İnsa
Page 21 and 22: 15
Page 23 and 24: ‘döngel’e ve onun sarhoşları
Page 25 and 26: GÖRSEL : PIXABAY SİYAH MİSALİ
Page 27 and 28: İŞİT-ME CİHAZI — HALİT SERDA
Page 29 and 30: irdeki her mısraın evreni değiş
Page 31 and 32: ÇAMAŞIR TELİ — BEYZANUR BALA a
Page 33 and 34: AĞZIMDA UÇUŞAN SİNEKLER — ZEK
Page 35 and 36: Abi bana soruyorlar ne tarz söylü
Page 37 and 38: MAKAS — MİZGİN BULUT Sağ elini
Page 39 and 40: İKİ VAN GOGHLUK KULAKSIZ HALİL A
Page 41 and 42: OFSAYT BİLEN KADINLAR — MELTEM D
Page 43 and 44: Davis ancak ekmeğin yarısını ha
Page 45 and 46: düzgün adını kullanırdık. Ço
Page 47 and 48: FOTOĞRAF: RENE SILBERNAGEL “ hay
Page 49 and 50: insanın varış noktasını bildi
Page 51 and 52: FOTOĞRAF: LAURA MAKABRESKU Sevgi,
Page 53 and 54: [Quo fata ferunt / Kader nereye gö
Page 55 and 56: *** Yedi yıl daha birlikteydik art
Page 57: Maç sonrası, Ayı Aykut söze gir
Page 61 and 62: Kanatlarını nasıl olduğunu bile
Page 63 and 64: Dünya herkese yetecek büyükIükt
Page 65 and 66: afından oluşturulan bir zeka kusu
Page 67 and 68: vermekte bocalamanız o dönem neye
Page 69 and 70: Ön çalışmasını 2013 yılını
show all

Öteki -

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?