Öteki -

GÖRSEL: HENRY MOORE
KANAT-MAK —
AYŞEGÜL TABAK
- Tunca Öğreten’e –
Daracık bir odanın zemininde başını kollarının arasına almış,
yere kapanıp dizlerini içine çekmiş duruyordu. Kıvranma
belirtisi yoktu, ancak titrediği belliydi. Bu fiziksel bir acıdan
fazlasıydı, daha çok bir sinir sistemi sarsıntısı, evet bir
sarsıntı, bir depremdi. Çaresizlik, tükenmişlik, öteki’ye düşmüşlük
alametiydi.
Birden elleriyle başına baskı uygulamaya başladı. Titremesi
gittikçe artıyor, acıdan mı ağrıdan mı bilinmeyen bir inlemeyle
sızlıyor, ısı ve ter her yerini sarıyordu. O ufacık, karanlık
ve pis odada bulunan tek ve küçük pencereden sızan günışığı
attıkça o daha da kasılıyordu. Kasılmaktan taşa dönen
omuzları titremesini boğdukça dişlerini sıka sıka hırıltıyla
inledi bir süre daha, sonra… Sonra bir anda, ne olduğunu bile
anlayamadan patladı pürüzsüz sırtı! Omurgasının iki yanında
boydan boya iki yarık açıldı. Canı yanıyor, dişlerini daha bir
sıkıyor, ter içinde korkudan ağlıyordu.
Sırtından bir çift kanat çıkıyordu.
Bir zaman sonra yere serili kaldı. Orada. Öylece. Yüzüstü.
Kolları küçük bir çocuğunki gibi uzanmış, bacaklarındaki kasılma
yerini hareketsizliğe bırakmış. Yığılmış. Sırtından etrafa
yayılan, kocaman, beyazlı grili, belki on binlerce hafif tüyle
bezenmiş iki zarif kanatla uzanmış hâlde. Sessizce. Pencereye
benzer delikten sızan ışık hûzmeleri kanatlarına vuruyordu.
Uzun, çok uzun zaman uyudu. Çok yorgundu.
Yıllar süren bir uykudan uyanır gibi uyandı. Uzanmış ellerini
kapayan kanatlara dokununca irkilerek dizleri üstüne zıpladı.
Rüya içinde rüya, kim bilir bir kâbus mu anlaması imkânsızdı
artık. Neden sonra kalktı, tarif edemediği çocuksu bir iç
sevinç görkemli kanatlarına, evet evet kanatlarına dokundu,
okşadı yumuşacık kuş zarifliğindeki tüylerini. Uçabilir miydi?
Uçardı. Deneyebilirdi. Ne kaybedecekti ki? Hayatını mı!
Biri görse ne olacaktı peki? Görse? Keşke görse. Biri.
Çatıya çıkmalıydı, o da çıktı. Zor geçtiği dar kapıdan beton
düzlüğe ulaştı. Kenara yaklaştı. Aşağıda insanlar böcekler gibi
kıpırdanıyor, oraya buraya dağılıyor, bağırışıyordu yine, ama
ötede bir yerlerde deniz vardı. Mavi, dingin, ılık deniz. Yutkunup,
cesaretini topladı, ha ölecek ya yaşayacak, fakat bu şansı
kaçırmayacaktı.
54
6.Sayı Öteki