KOAH Bülteni 2012 Sayı 1

ler ayrılarak karşılaştırıldı. Hastaneye yatış gerektiren
alevlenmesi olan AKA’lılar yine hastaneye yatış gerektiren
alevlenmesi olan Beyaz ırk ile karşılaştırıldığında
4.2 puan daha yüksek düzeltilmiş SGRQ skoruna sahipti
(p=0.04).
Bu çalışmada basit grup karşılaştırması yapıldı,
buna göre AKA’lılarda daha kötü dispne ve HRQL mevcuttu.
Yaşam kalitesini etkileyen diğer faktörler (yaş,
cinsiyet, FEV 1
, sigara miktarı, MMRC dispne skoru, 6
dakika yürüme mesafesi [6DYM], eğitim, sigara içmeye
devam etme ve alevlenme sıklığı), SGRQ skoru alevlenmeler
dışında benzerdi.
AKA’lı KOAH’lı hastalarla ilgili çok az veri mevcuttur.
Bu çalışmada benzer solunum fonksiyonlarına
rağmen, AKA’da daha fazla dispne rapor edildi. AKA
ve Beyaz ırk arasında hissedilen dispnenin farklı olması
muhtemeldir. Ya da bu veriler, hasta alt gruplarında
dispneyi değerlendirmek için kullanılan anket formlarının
duyarlılığındaki yetersizliği yansıtıyor olabilir.
Cinsiyetle ilişkili dispne gibi, diğer prediktörlerin
önemini belirlemek, HRQL’deki ırksal farklılığın
arkasındaki faktörleri daha iyi anlamak için, çok değişkenli
(multivariate) model kullanıldı. Daha önce,
Chatila ve ark. 42 AKA’lı ile 1156 Beyaz ırkı karşılaştırdığı
National Emphysema Treatment Trial (NETT)
çalışmasının sonuçlarında HRQL’de anlamlı fark bulunmadı.
Ancak bu çalışmaya sadece ciddi amfizemli
hastalar dahil edilmişti. Her iki ırk arasında alevlenme
sıklığı açısından anlamlı bir fark olmamasına rağmen,
AKA’lıların daha büyük bir kısmında hastaneye yatış
gerektiren alevlenme rapor edilmiştir. Çok değişkenli
model analizi kullanıldığında, AKA’lılarda hastaneye
yatış gerektiren alevlenmelerin daha yüksek SGRQ
skoru (4.2 puan) ile ilişkili olduğu tespit edildi (minimal
klinik anlamlılık için SGRQ skorunda 4 puanın
üzerinde fark olması gerekir).
Sarrazin ve ark. AKA’lıların daha ciddi alevlenmeye
eğilimli olduklarını destekleyen, daha fazla yoğun
bakıma kabul edilme ve mekanik ventilasyon ihtiyacı
olduğunu rapor etmişlerdir. KOAH’lı hastaların tedavisinde
de ırksal farklılığı gösteren veriler mevcuttur.
Sosyoekonomik farklılıklar, alevlenmelerin şiddetini
ve tedaviyi etkilemektedir. Düşük solunum fonksiyonlarının
prediktörü olan düşük sosyoekonomik düzey
AKA’lılarda daha yaygındı. Solunum fonksiyonlarının
benzer olmasına rağmen, AKA’lılar daha az sigara
içim öyküsüne, daha düşük yaş ortalamasına sahiptiler.
UPLIFT çalışmasının alt grup analizi de, daha düşük
sigara içim öyküsü ve benzer FEV 1
değerlerine rağmen
daha genç KOAH’lı hastaların SGRQ skorunun
daha yüksek olduğunu göstermiştir. Bu da, KOAH’ın
daha aktif olunan yaşta geliştiğinde, HRQL’ye etkisinin
daha fazla olabileceğini gösterebilir. Bu veri AKA’lıların
KOAH gelişimine daha hassas olup olmadığı sorusunu
beraberinde getirmektedir. Önceden de rapor edilen
diğer bir düşünce ise, AKA’lıların benzer düzeyde
solunum fonksiyon bozukluğuna daha az sigara içimi
ile sahip olmalarıdır. İlaveten, NETT çalışmasında solunum
fonksiyonlarında bir fark olmamasına rağmen,
amfizem şiddetinin daha az olması, AKA’lılarda hava
yolu hastalığının daha olası olduğunu akla getirmektedir.
Böylece, biyolojik farklılıklar, çevresel maruziyetteki
farklılıklar ya da tedavide farklılıklar ırksal
HRQL farklılıklarına katkıda bulunabilir. Halen sigara
içicisi olmak AKA’lılarda daha yaygındı ve çok değişkenli
analizde daha kötü HRQL ile ilişkiliydi. AKA’lılar
sigara bırakmak için yüksek oranda motive edilmeye
eğilimli olmalarına rağmen, sigara bırakma prevalansı
Beyaz ırkta daha yüksekti. Bu AKA’lıların nikotin bağımlılığına
daha eğilimli olabileceklerini akla getirmektedir.
Benzer boy, vücut kitle indeksine rağmen, 6DYM
AKA’da daha düşüktü ve çok değişkenli analizde daha
kısa yürüme mesafesi daha yüksek SGRQ skoru ile ilişkiliydi.
Aynı şekilde, AKA ile Beyaz ırk arasında SGRQ
aktivite alt skorunda daha büyük -yaklaşık 10 puanlıkfark
mevcuttu.
Bu analizin gücü -özellikle AKA’lı- hasta sayısının
fazla olmasından kaynaklanmaktadır. Hastaların akademik
enstitülerden alınmış olması potansiyel kısıtlayıcı
faktördür ve üçüncü basamak sağlık hizmetlerinin
sonuçlarını yansıtması muhtemeldir. Alevlenmelerin
geriye dönük bildirime dayalı olması da potansiyel hata
eğilimidir. Gerçi yakın zamanda bir analizde, günlük
kullanımı ve eşzamanlı hasta beyanına dayalı alevlenme
sıklığı arasında anlamlı bir fark bulunmamıştır.
Sonuç olarak, mevcut veriler alevlenmelerin
(özellikle hastaneye yatış gerektiren ) HRQL’ye etkisinin
AKA’lılarda daha fazla olduğunu göstermiştir. Hastalık
biyolojisi, semptom yansıması, semptom rapor edilmesi
ve tedavilerdeki ırksal farklılıklar potansiyel katkı sağlayan
faktörler olabilir. AKA popülasyonunda KOAH
alevlenmelerinin tedavisi ve önlenmesini amaçlayan
yaklaşımlar ve alevlenmelerin daha anlaşılmasının
önemli bir parametre olduğu açıktır.
25