KOAH Bülteni 2012 Sayı 1

More documents

Recommendations

Info

literatür özetleri COPDGene Çalışmasında Hipoksemi ve Oksijen Tedavisinin Klinik ve Radyolojik Korelasyonu Çeviren: Yrd. Doç. Dr. Hilal Ermiş İnönü Ünivesitesi Tıp Fakültesi Göğüs Hastalıkları Ana Bilim Dalı, Malatya Clinical and radiographic correlates of hypoxemia and oxygen therapy in the COPDGene study. Kim DK, Jacobson FL, Washko GR, Casaburi R, Make BJ, Crapo JD, Edwin K. Silverman EK, Hersh CP. Respiratory Medicine (2011) 105, 1211-21. KOAH’taki hipokseminin sebebi, hava yolu kısıtlanması, ventilasyon-perfüzyon dengesizliği, parankim kaybı, remodeling ve pulmoner vasküler yıkım gibi fizyolojik düzensizliklerdir. Akciğer fonksiyonları ve özellikle de FEV 1 KOAH’ta arteriyel oksijenasyonla ilişkilidir. Bununla beraber, akciğer fonksiyonları kısmen korunmuş olan bazı hastalarda hipoksemi gözlenirken, ilerlemiş hastalığa rağmen normal oksijen seviyesine sahip hastalar da mevcuttur. Bu durum bozulmuş akciğer mekaniklerinin yanı sıra başka faktörlerin de hipoksemiye katkıda bulunduğunu akla getirmektedir. KOAH’ta kronik hipoksemi mortalitenin güçlü bir belirtecidir. Uzun süreli oksijen tedavisinin (USOT) şiddetli kalıcı hipoksemili hastalarda sağkalımı artırdığı bilinmektedir. USOT kullanımı ile ilgili kriterler iyi tanımlanmış olmasına rağmen hipoksemik hastalardaki USOT kullanımını etkileyen faktörleri ve hipoksemik olmayan hastalardaki destek oksijen tedavisi kullanımını içeren ideal USOT kullanım modelleri ile ilgili birkaç rapor vardır. Bu nedenle orta ve ağır KOAH’lı hastaların alındığı geniş bir kohort çalışma olan COPDGene çalışmasında amfizem şiddeti, egzersiz kapasitesi, yaşam kalitesi gibi KOAH’ta oksijen kullanım paternini etkileyebilecek yatak başı hipoksemi belirleyicilerinin tanımlanması araştırıldı. COPDGene (KOAH’ın genetik epidemiyolojisi) çalışması KOAH hastaları ile en az 10 paket-yıl sigara içen 45-80 yaşlarında kontrol grubundan oluşan çok merkezli gözlemsel bir çalışmadır. KOAH hastaları Evre 2 ve üstü olup ilk 2500 hasta rakımı 5280 feet olan ve daha düşük olan 18 merkezden toplandı. Demografik verilerinin yanı sıra hastalara modifiye ATS Solunum Epidemiyolojisi Anketi ve St George’s Solunum Anketi uygulandı. Oksijen tedavisinin kullanım süresi ve günlük ortalama kullanım süreleri de anketle belirlendi. Oksijen satürasyonları pulsoksimetri ile en az 5 dakika oturur pozisyondaki istirahat halinde ölçüldü. 1 dakikalık bir periyotta elde edilen ortalama değer alındı. Oksijen kullanan hastalarda ise satürasyon oksijen kesildikten 5 dakika sonraki 1 dakikalık bir periyotta ölçüldü. Her hastaya inspiryum ve ekspiryum fazında toraks bilgisayarlı tomografisi (BT) çekildi. İnspiratuar BT kesitlerindeki amfizem yüzdesi ve ekspiratuar görüntülerdeki hava hapsi ve total akciğer kapasitesi 3D-SLI- CER software kullanılarak hesaplandı. Hava yolu duvar alanı, VIDA software kullanılarak farazi 10 mm luminal hava yolu çevresi için hava yolu duvar alanının karekökü olarak tahmin edildi. Evre 2 hipoksemik hastaların BT görüntüleri birbirinden bağımsız bir radyolog ve göğüs hastalıkları uzmanı tarafından COPDGene BT değerlendirme formu kullanılarak gözden geçirildi. Bin altmış bir hastanın 1053’ü oksijen kullandığı bilgisini verdi. Evre 2 ve üstü 1060 KOAH hastasının 82’sinde istirahatte hipoksemi saptandı (Ortalama SpO2 %:85.1±2.5). Hipoksemik olgu oranının KOAH evresi ile korele olduğu görüldü (Evre 2’de %2.8, Evre 3’de %9.1, Evre 4’te %19.2, p
türasyonları daha düşüktü, amfizem bulguları ve hava akımı kısıtlanması daha şiddetli idi. Hipoksemik grubun çoğunluğunu yüksek rakımlı merkezden katılan hastalar oluşturdu (%84.2) ve ortalama satürasyonları %90.5±4.3 idi. Kadın hastalar ağırlıklıydı, hipoksemik hastalar arasında -yüksek rakımda yaşayanlar da dahil- aktif sigara içenler daha azdı. Bu grupta hava akımı kısıtlanması, egzersiz kapasitesindeki azalma ve BT’de hava hapsi ile amfizem alanı daha fazlaydı. Kadın cinsiyet, yüksek vücut kitle indeksi (VKİ), düşük FEV 1 tüm hastalarda, yaş ise sadece yüksek rakımda yaşayanlarda hipoksemi için bağımsız risk faktörüydü. VKİ amfizem yüzdesi ile negatif FEV 1 pozitif korelasyon gösterdi. Bu çalışmadaki ortalama VKİ (28.0±6.2 kg/m 2 ) diğer çalışmalara göre oldukça yüksekti. BT’deki amfizem şiddetinin hipoksemi veya istirahatteki satürasyon düşüklüğünü belirlemede önemli bir faktör olmadığı görüldü. Ağır hipoksemik 82 hastanın 21’i (%25.6) sürekli oksijen kullanmıyordu, 13 hasta egzersiz ve/veya uyurken kullandıklarını rapor etti. İlginç olarak ağır hipoksemik olmayan 971 hastanın 132’sinin (%13.6) sürekli oksijen tedavisi aldığı, %12.6’sının ise egzersiz ve/veya uyku sırasında oksijen kullandığı tespit edildi. Hipoksemik olmayan hastalardaki oksijen kullanımının KOAH evresi arttıkça fazlalaştığı görüldü. Yüksek rakımda yaşayan KOAH’lı hipoksemik hastalarda oksijen kullanımı daha fazlaydı. Hipoksemik olmayan hasta grubunda sürekli oksijen kullananların satürasyonları kullanmayanlara göre daha düşüktü, bu hastalar daha yaşlı, yüksek rakımda yaşayan ve sigarayı önceden bırakmış olan hastalardı. Hipoksemik olan ve olmayan grupta sürekli oksijen kullanan hastaların semptomları daha şiddetli, 6 dakika yürüme testleri düşük, hava akımı kısıtlılığı daha yüksek idi. Şiddetli dispne ve yüksek rakım hipoksemik hastalarda sürekli oksijen kullanımı için bağımsız belirleyiciydi. Hava yolu kısıtlılığının şiddeti, amfizem alanı ve hava hapsi ise bu hastalarda bağımsız risk faktörü olarak bulunmadı. KOAH’ın şiddetinin çeşitliliğini temsil eden bu geniş çaplı çalışmada, amfizemin ağır istirahat hipoksemisi üzerinde etkisi yokken, kadın cinsiyetin, yüksek rakımın ve azalmış akciğer fonksiyonlarının hipoksemi ile ilişkili olduğu bulundu. USOT’nin hem gereksiz kullanımı hem de yetersiz süre kullanımının yaygın olduğu görüldü. Dispne ve egzersiz kapasitesinin sürekli oksijen kullanımı için önemli belirleyiciler olduğu, bunun yanı sıra istirahatteki SpO2 düzeyi ile amfizem şiddetinin oksijen kullanımını predikte etmediği bulundu. Şiddetli hipoksemik hastaların çoğunu yüksek rakımlı merkezden kaydedilen hastalar oluşturuyordu. Aynı zamanda bu merkezler Amerika’da KOAH mortalitesinin en yüksek olduğu merkezlerdir. Bu durum yüksek rakımın muhtemel sebep olduğunu desteklemektedir. Amfizem KOAH’ta difüzyon kapasitesinde azalmaya ve egzersiz sırasında desatürasyona sebep olan patolojik bir oluşum olmasına rağmen, bu çalışmada hipoksemi için bir risk faktörü olarak bulunmamıştır. Bu da KOAH’taki hipokseminin sebebinin, hava akımı kısıtlanması, ventilasyon-perfüzyon dengesizliği, parankim kaybı, remodeling ve pulmoner vasküler yıkım gibi fizyolojik düzensizliklerden kaynaklandığını destekler niteliktedir. Bu hastalarda difüzyon kapasitesi bakılması faydalı olabilirdi fakat COPDGene çalışmasında difüzyon kapasitesi bakılmadı. Bu çalışmada ilginç olan KOAH evre 2 olup şiddetli amfizemi olan 15 vakada ağır istirahat hipoksemisi tespit edildi. Bu vakaların 11’i yüksek rakımlı bölgeden kaydedilen hastalardı. Bu nedenle her ne kadar genel popülasyonda amfizem tek başına hipoksemi için bir risk faktörü olmasa da yüksek rakımlı yerlerde hipoksemiyi kolaylaştırabilir. COPDGene çalışması nüfus tabanlı bir çalışma olmamakla birlikte Amerika’daki USOT kullanımı ile ilgili veriler de sunmaktadır. Bu çalışmada hipoksemik olmayan hastaların günde 20 saatten fazla oksijen kullandıkları ve yine akut alevlenme sonrası hastaların taburcu oldukları dönemde USOT reçete edildiği görüldü. Bu hastaların sadece %35-65’inin stabil dönemde oksijen ihtiyacı olan hastalar olduğu bulundu. Egzersiz intoleransı KOAH’ta oksijen kullanımının belirteciydi. İstirahatte hipoksemik olmayan KO- AH’lı hastaların egzersiz sırasında oksijen kullanmalarının egzersiz toleransını artırdığı rapor edilmişti. Fakat bu çalışmada egzersiz oksimetri verileri toplanmadığı için böyle bir endikasyon önermek doğru olmayacaktır. Çalışmada hipoksemik ve hipoksemik olmayan hastalarda sürekli oksijen kullanımı için kesin tanımlayıcılar bulundu. Şiddetli hipoksemi varlığı USOT endikasyonu iken, hipoksemik olan ve olmayan hastalar ayrı ayrı değerlendirildiğinde istirahat oksijen satürasyonunun oksijen kullanımı için belirleyici olmadığı görüldü. Ayrıca KOAH şiddetinin göstergesi olduğu bilinen FEV 1 , VKİ ve kantitatif BT amfizemin hipoksemik KOAH’lılarda değil de hipoksemik olmayanlarda 27
Page 1 and 2: KOAH BÜLTENİ ISSN: 1308-6723 SAYI
Page 3 and 4: nedeni olabilmesi ve tedavi için m
Page 5 and 6: lerin daha çok distal hava yollar
Page 7 and 8: günde tek doz kullanımı ile baş
Page 9 and 10: azaldığı (p < 0.001) ortaya koyu
Page 11 and 12: 3 ilaca da gereksinim duyan küçü
Page 13 and 14: 42. Tashkin DP, Celli B, Senn S, et
Page 15 and 16: Şekil 1. Ölçülü doz inhalatör
Page 17 and 18: 4 yaş altı çocuklarda maskeli 4
Page 19 and 20: Şekil 4. Uzatma tüpü sürdürül
Page 21 and 22: “Röportajdan kareler Esasında
Page 23 and 24: yordu. Ara ara kullanmama rağmen b
Page 25: ler ayrılarak karşılaştırıld
Page 29 and 30: Tablo 1. MRCD ve genişletilmiş MR
Page 31 and 32: Kronik Obstrüktif Akciğer Hastal
Page 33 and 34: metrik değerlendirme, 28. günde d

KOAH Bülteni 2012 Sayı 1

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?