Vladimir Nabokov, Púshkin og þýðingarnar - Skemman

yfirbragð og hefur Túrgenev sjálfsagt verið ein af helstu fyrirmyndum Sirins eða hins
unga Nabokovs, þótt Nabokov telji almennt ekki nóg að lýsa veruleikanum eins og
Túrgenev gerir, heldur vill Nabokov skapa sinn eigin veruleika innan skáldskaparins.
2.6 Niðurstaða
Heildartexti rússneskra bókmennta skiptir mjög miklu máli í verkum og þýðingum
Nabokovs, vegna þess að hann er sá menningarlegi texti sem liggur til grundvallar því
textalega samhengi sem Nabokov skrifar innan og í raun og veru má segja að Nabokov
sé að flytja texta á milli merkingarbærra kerfa (signifying systems) þar sem hann fer að
rita verk sín sem fyrst og fremst teljast til rússneskra bókmennta á enska tungu. Í
vissum skilningi eru þýðingar ekki einungis háðar frumtextanum, heldur hinum
menningarlega texta sem þýðandinn hefur tileinkað sér fram til þessa, auk þess
menningarlega textasamhengis sem frumtextinn er sprottinn upp úr. Í þessu sambandi
skiptir máli að Nabokov er afskaplega vel lesinn í rússneskum bókmenntum, þannig að
hans persónulega textasamhengi er nátengt hinum rússneska menningararfi og forverum
hans á skáldsagnasviðinu (precursors) eins og Púshkin, Tolstoj, Dostojevskí og
Túrgenev. Hinar nákvæmu skýringar Nabokovs við þýðingu sína á Jevgeníj Onegin, eru
dæmi um afbragðs góðan skilning hans á frumtextanum, þekkingu hans á samhengi
rússneskra bókmennta og þeim heimi sem var veröld Púshkins en er ekki lengur til
nema á gulnuðum blöðum. Þannig skrifar Vladimir Nabokov verk sín innan textatengsla
rússneskrar bókmenntahefðar og er í þeim skilningi fyrst og fremst rússneskur
rithöfundur þótt áhrifa hans hafi gætt einna mest innan bandarískra bókmennta.
41