Vladimir Nabokov, Púshkin og þýðingarnar - Skemman

upprunatextans og segir: „The source text is no longer the first and foremost criterion
for the translator´s decision; it is just one of the various sources of information used by
the translator: “ 177
Vermeer orðar megininntak þýðinga, það sem hann kallar Skopos-regluna á
eftirfarandi hátt:
Each text is produced for a given purpose and should serve this purpose. The
Skopos rule thus reads as follows: Translate/interpret/speak/write in a way that
enables your text/translation to function in the situation in which it is used and
with the people who want to use it and precisely in the way they want it to
function. 178
Þýðandinn á skv. Vermeer að geta rökstutt (begründen) val sitt á ákveðnu
markmiði (Skopos) með þýðingunni við ákveðnar aðstæður. Móttakandi textans verður
sá sem ræður mestu um það hvernig þýðingin á að vera. Skopos-reglan útilokar samt
sem áður alls ekki bókstaflegar þýðingar eða þýðingar sem eru orð fyrir orð. T.d. væri
þýðing á viðskiptasamningi eða ökuskírteini dæmi um þýðingu þar sem fylgja verður
upprunatextanum mjög vandlega og koma merkingu hans af mikilli nákvæmni til skila.
Andstæða þessa eru listrænar þýðingar eða bókmenntaþýðingar þar sem svigrúmið til
frjálsrar tjáningar er mun meira. Þýðandinn hefur þannig frelsi til þess að velja
þýðingaraðferð eftir því hvað hann telur vera Skopos eða markmið þýðingarinnar.
Markmið eða tilgangur marktextans drottnar þannig yfir öllum ákvörðunum varðandi
þýðinguna.
177 Nord, bls. 25.
178 Nord, bls. 29.
51