Slavoljub Gacović O POLITICI IDENTITETA NALNOG SAVETA

More documents

Recommendations

Info

162 <strong>Slavoljub</strong> <strong>Gacović</strong> moguše da še se etniţka manjina svesno odluţiti za asimilaciju.” 376 Mnogi Rumuni su „zapravo žrtve etniţke klasifikacije koju oni sami ne prihvataju”. 377 Manji deo rumunske nacionalne manjine u istoţnoj Srbiji se „aktivno opire asimilaciji i […] na nju reaguju konsolidovanjem, nekim vidom organizovanja prema etniţkom kriterijumu”, a veši deo te iste manjine je na neki naţin pristao „na potţinjenost ili veš neki drugi naţin miroljubive koegzistencije s nacionalnom drţavom (Srbijom – S. G.)”, 378 a taj drugi naţin je saglasnost s preimenovanjem etniţkog naziva Rumun u „Vlah” i rumunskog jezika u „vlaški”. U praksi vidimo da i Srbija i rumunska manjina kombinuju strategije asimilacije i etniţke konsolidacije, pa zato unutar rumunske manjine u istoţnoj Srbiji postoje „razliţita mišljenja o pitanju nezavisnosti. Pojam koji se najţešše koristi za ove kombinacije asimilovanja i […] etniţke konsolidacije jeste integracija”, o kojoj u srpskom društvu, barem kada je reţ o Rumunima (Vlasima) u istoţnoj Srbiji, nema govora ni u kuloarima, jer „integracija podrazumeva da manjina uţestvuje u zajedniţkim institucijama društva, a da istovremeno uţvrššuje svoj grupni identitet …”. 379 Kad se „ova vrsta integracije kako-tako privede kraju, ona po pravilu uzrokuje i asimilovanje i etniţku konsolidaciju, inaţe komplementarne pojave”. 380 Svedoci smo skorašnje nacifikacije (2006. godne) rumunskog etniţkog identiteta sa prostora istoţne Srbije, koja se najţešše dovodi u vezu s modernizacijom u svetu, mada bih je radije opisao „kao politizaciju kulture”, 381 što je, takoŤe, opšti trend na svim meridijanima. Neko še reši da kulturne promene same po sebi utiţu na opstanak i etniţkih (i nacionalnih) manjina, a ja bih se priklonio Eriksenovom stavu da opstanak „zavisi i od relativne sposobnosti manjina da se suoţe s promenama i da iskoriste nove tehnologije i politiţke mogušnosti”, 382 376 Tomas Hilan Eriksen, Etnicitet i nacionalizam, 213. 377 Tomas Hilan Eriksen, Etnicitet i nacionalizam, 213. 378 Tomas Hilan Eriksen, Etnicitet i nacionalizam, 213. 379 Tomas Hilan Eriksen, Etnicitet i nacionalizam, 214. 380 Tomas Hilan Eriksen, Etnicitet i nacionalizam , 214. 381 Tomas Hilan Eriksen, Etnicitet i nacionalizam , 215. 382 Tomas Hilan Eriksen, Etnicitet i nacionalizam, 218.
Od povlašenih Srba do vlaškog jezika, knj. 5-2 163 što su u svojim studijama izneli i Harald Eidheim i Georg Henriksen. 383 Kulturne razlike izmeŤu rumunske i „vlaške” nacionalne manjine u istoţnoj Srbiji, i pored prinudne asimilacije, teško je analizirati, ne samo zato što se one inaţe ne mogu meriti veš i zato što razlike na etniţkom nivou doista ne postoje. Uostalom, i kad ne bi postojala veza izmeŤu kulturnih razlika i etniciteta, etniţka, pa ţak i nacionalna diferencijacija bi mogla biti posledica kulturne homogenizacije. Osim toga, analiza koja stavlja naglasak na kulturnu razliku izmeŤu rumunske i „vlaške” nacionalne manjine mogla bi zapasti u odreŤene politiţke i moralne probleme, što bi dovelo do reifikovanja kulture, a mogla bi ojaţati i nativnu ideologiju i nativne stereotipe o „vlaškoj” nacionalnoj manjini. 384 Jezik, na primer, moţemo uzeti kao kriterijum za etniţku granicu, ali on je sam po sebi i vaţan aspekt kulturne kompetentnosti, a ne nekakav proizvoljni etniţki marker. Za kulturu takoŤe ne moţemo reši da je nevaţna kada govorimo o odreŤenom entitetu, i pored toga što se kulturni sadrţaj identiteta menja, baš kao što se menja i društvena relevantnost kulturnog sadržaja. Uostalom, kulturni resursi rumunskog identiteta menjaju se s kontaktima i „akulturacijom”. Sociolozi ţesto polaze od pretpostavke da je prirodno da oni koji govore istim jezikom teţe vlastitom politiţkom identitetu, jer „u ţelji za sigurnoššu, ljudi koji govore istim jezikom se neizbeţno zbijaju jedni uz druge” 385 , pa bi po toj logici trebalo da oni koji govore „vlaški” uspostave teritoriju i društveni sistem u kojem svi graŤani govore istim jezikom. U kontekstu toga Dţon Edvards primešuje da se „jezik još uvek smatra glavnim stubom etniţkog identiteta”, 386 pod pretpostavkom koju je izneo Konor da su nacije sastavljene od 383 Harald Eidheim, Stages in the Development of Sami Selfhood, Dept. of Social Anthropology, University of Oslo, 1992, working paper no. 7; Georg Henriksen, „The experience of social worth as a force in inter-ethnic relations”, u: Reidar Grønhaug, Gunnar Haaland and Georg Henriksen, eds., The Ecology of Choice and Symbols. Essays in Honour of Fredrik Barth, Bergen, Alma Mater, 1992, 407425. 384 Tomas Hilan Eriksen, Etnicitet i nacionalizam, 231. 385 Louis Leo Snyder, Varieties of Nationalism: a Comparative Study, Hinsdale, IL, Dryden Press, 1976, 21. 386 James Edwards, Gaelic in Nova Scotia, u: C. H. Williams (ed.), Linguistic Minorities, Society and Territory, Clevedon, Multilingual Matters, 1991, 269.
Page 1 and 2: 6. O POLITICI IDENTITETA SVIH SAZIV
Page 3 and 4: Od povlašenih Srba do vlaškog jez
Page 29: Od povlašenih Srba do vlaškog jez
Page 81 and 82:
Od povlašenih Srba do vlaškog jez
Page 83 and 84:
Page 85 and 86:
Page 87 and 88:
Page 89 and 90:
Page 91 and 92:
Page 93 and 94:
Page 95 and 96:
Page 97 and 98:
Page 99 and 100:
Page 101 and 102:
Page 103 and 104:
Page 105 and 106:
Page 107 and 108:
Page 109 and 110:
Page 111 and 112:
Page 113 and 114:
Page 115 and 116:
Page 117 and 118:
Page 119 and 120:
Page 121 and 122:
Page 123 and 124:
Page 125 and 126:
Page 127 and 128:
Page 129 and 130:
Page 131 and 132:
Page 133 and 134:
Page 135 and 136:
Page 137 and 138:
show all

Slavoljub Gacović O POLITICI IDENTITETA NALNOG SAVETA

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?