Lebensart im Norden | Mai 2023 | Kiel

FRU JÜRS VERTELLT
Fotos: Karolina Grabowski (1)
FRU JÜRS VERTELLT
DE GESMACK
VUN FRÖHJOHR
Wokeen een opmerksamen
Leser vun de Lokal-Zeitung
is oder in den Fernseher nich
blots Krimis ankiekt, hett dat gewiss mitkreegen,
dat jümmer öfter wat vun „home-gardening“
snackt ward. Annerletzt heff ick sogor dat
Word „home-farming“ leest. Dat heet: de Lüüd
in Stadt un Land besinnt sick dor op, dat een
Obst un Gemüse nich blots in den Supermarkt
kööpen kann. Se fangt an, op elk een Stück
Modderbodden, den se to Verfügung hebbt,
Planten to trecken, üm se to eeten. Manch Een
versöcht dat sogor mit Höhner un Kaninken
oder Swien un Schaap. To weeten, wo dat Eeten
herkümmt, föhlt sick eben good an.
GOORNERN IS WEDDER IN MODE
Bi uns in de Naverschap künnt wi dor blots över
smustergrienen. Wi hebbt ja vun Radieschen
bit Rosenkohl dat heele Johr över dat Gemüse
ut den eegen Goorn haalt. Bi uns gifft dat
mennigmol ok sowat as een Tuusch-Gesellschap.
Denn ward Rabarber över den Tuun langt un
gegen Erdbeeren tuuscht oder Guschi hett mol
wedder so rieklich Stickelbeeren, dat de heele
Naverschap dormit versorgt ward. Wenn de
Johannsbeeren riep sünd, draapt wi uns sowieso
bi Chrischan Möller to‘n Plöcken. He hett dorvun
so rieklich, dat de annern Navers gor keen
mehr planten mütt. Denn sitt wi vergnögt üm
de Büsch mit de roden un swatten Beeren un
sorgt för den Nahschub an gesunde Johannsbeermarmelad.
OP DEN GRUND KÜMMT DAT AN
Vör veer Johr hett Franz Holtappel een Spargelbeet
anleggt. He wull de düüren Priese op‘n
Markt nich mehr betaalen. De Navers hebbt
klooksnackt un aftöövt, wat dor ut ward. De Een
hett wat vun Humus vertellt un de anner snackt
vun puren Sand, den de Spargel brukt. Elk een
Fröhjohr wöör heel genau bekeeken, woans
BIRGITT JÜRS
De Leev to de plattdütsche Spraak
hett Birgitt Jürs vun eern Grotvadder
mitkreegen. Siet över 25
Johren schrifft de Niemünsteranerin
„Riemels, Leeder un Vertellen“,
weer 15 Johr as free Mitarbeiderin
bi den „Holsteinischen Courier“ un
gifft eer Wark geern bi Lesungen
to‘n Besten. Siet 2007 bringt se de
leevswerten Eegenschaften vun
de Norddütschen in eer monatliche
Kolumne in de „Lebensart“ to
Papeer, – jümmer ut den heiter-ironischen
Blickwinkel un mit fi enet
Geföhl för Land, Lüüd un Wöör.
dat mit de Spargelplanten vörangeiht. Man dor
weer keen Vörankaamen mit dat Edel-Gemüse.
„Ick heff ju wohrschaut, dat de Spargel hier nich
wasst“, seggt Arthur Peemöller, „dütt hier weer
mol een Dannenschonung bevör wi uns Hüüs
dor op sett hebbt. Dor wasst keen Wöddeln
un keen Spargel. De Planten ward ünner de
Eer afgnabbelt vun de Wörms, de dor jümmer
noch sitt.“ – Vergangene Wuch hett Franz dat
Spargelbeet ümgraavt un dor Kantüffeln plant.
Wi hebbt för dütt Johr een annern Plan. Bi den
Spargelbuern, op de sandige Geest, hebbt wi
för eenen Sommer een Reeg pacht. Dor mütt wi
nu afwesselnd elk een Dag Spargel steeken. So
kümmt jede Familie an de Reeg un wi deelt uns
de Pacht. Mol ehrlich: ahn Spargel op‘n Disch is
doch nich richtig Fröhjohr.
MAI 2023 I Anzeigenspezial lebensart 97