NFM 46-23 eZine

VEERKRACHT
mensen succesvol noemen. Hij heeft
een aantal hits geschreven en gouden
platen gescoord. “Elke minuut van de
dag was ik aan het werk en bezig met
het volgende nummer. Van ‘s ochtends
vroeg tot ‘s avonds laat.” Je zou denken
dat het geld met bakken binnenkwam,
maar door zijn naïviteit keek hij niet
zo goed naar de contracten. Financieel
ging het wel goed, maar niet zo goed als
zou kunnen.
Pas toen een vriend aan hem vroeg
‘hoe voelt het nu om succesvol te zijn’,
viel het kwartje. “Ik had altijd de overtuiging
dat als ik succes zou hebben, ik
verbinding zou voelen. Maar ik voelde
helemaal geen verbinding, voelde
me niet succesvol of rijk. Ik voelde me
vooral heel eenzaam.”
Joris zwoor de muziek af. Hij verkocht
al zijn instrumenten en besloot
zijn aandacht naar binnen te richten,
in de wereld van spiritualiteit. “Ik ging
op reis – soms letterlijk naar leraren –
maar vooral innerlijk om die verbinding
te zoeken. Ik ging volledig op in mijn
zoektocht.”
Dag en nacht was hij bezig om verlicht
te worden. “Als ik verlicht zou zijn,
zou ik verbinding vinden.” Dus stortte
hij zich op meditatie, ademwerk, yoga,
noem maar op. Na tien jaar viel opnieuw
het kwartje. “Ik was in dezelfde
valkuil getrapt, rende achter een fictief
morgen aan dat nooit zou komen.”
DE DONKERE KANT
Gedesillusioneerd en depressief kwam
Joris thuis te zitten. Alleen en eenzaam,
kapot van de ‘ratrace’ waar hij
zichzelf in had gemanoeuvreerd. Pas
veel later besefte hij dat dit in feite zijn
redding was geweest. Na een leven lang
rennen, stond hij voor het eerst echt
stil. De verbinding waar hij zo naar had
verlangd, had hij altijd buiten zichzelf
gezocht, iets wat gevonden of bereikt
moest worden.
“Het werd tijd om naar mijzelf te
luisteren. Ik was voortdurend op zoek
naar verbinding maar had de verbinding
met mezelf vergeten te maken.
Met álles van mijzelf. Niet alleen de
‘leuke’ kanten, maar ook de kanten die
ik niet mooi vond. We zijn namelijk geneigd
om onze donkere kant weg te
stoppen en houden alleen van onze positieve
lichte kant. Maar hoe kun je je
heelheid leven, als je een groot deel van
jezelf wegstopt? Wat als je van alles wat
je bent durft te houden, onvoorwaardelijk?
Je zekerheden en twijfels, je kracht
en zwakte, je aangepaste en ongepaste
kanten.”
GRENZEN
Volgens Joris betekent het omarmen
en accepteren van je donkere kant niet
dat je zomaar alles wat je verlangt kunt
zeggen of doen. “Mijn vrijheid eindigt
bij de grens van een ander. Dat is geen
nadeel, maar maakt het leven juist zo
intrigerend. Hoe leef ik mijn vrijheid
binnen de grenzen van mezelf, mijn gezin,
mijn collega’s en de gewoontes van
het land waar ik woon. Het zet me niet
buiten de maatschappij, maar maakt
me er juist deel van. En het kost lef
om het ongemak in mezelf of van bijvoorbeeld
mijn collega’s aan te gaan, in
plaats van te vermijden. We kennen allemaal
de olifanten in de porseleinkast:
dat wat tijdens bijeenkomsten en vergaderingen
niet wordt uitgesproken.
Draagt dat werkelijk bij aan het welzijn
van mezelf, mijn collega’s en het bedrijf?”
ESSENTIE
In 2016 verscheen het eerste boek van
Joris, getiteld: Mijn hart heeft geen
haast. “Dit boek ging al over het volledig
omarmen van jezelf. Nadat het
boek verschenen was, merkte ik echter
dat mensen dachten dat als ze zichzelf
“WAT ALS JE VAN ALLES
WAT JE BENT, DURFT TE
HOUDEN?”
volledig zouden omarmen, ze zich vervolgens
altijd fijn zouden voelen. Maar
niets is minder waar. We zijn bang om
ons even niet fijn te voelen, omdat we
onszelf eigenlijk niet vertrouwen. Elk
ongemak moet zoveel mogelijk worden
vermeden, want we geloven onszelf
niet krachtig genoeg om daarmee
om te gaan.”
Om deze reden schreef Joris zijn
tweede boek Inclusief alles, leven zonder
uitzondering. “Deze titel was voor mij
volstrekt helder. Tot mijn verwondering
bleven veel mensen – ook na het
lezen van dit boek – denken dat als ze
zichzelf helemaal zouden omarmen, ze
zich voor altijd kiplekker zouden voelen.
Ik hoopte vooral dat de lezer zich
uitgenodigd zou voelen om zichzelf helemaal
te omarmen, dus ook negatieve
gevoelens. Dat het oké is om niet perfect
te zijn. Dat imperfectie nu eenmaal
bij mens-zijn hoort. Perfectie is een onmogelijke
eis die we onszelf opleggen.
De druk van sociale media, televisie en
films om ons altijd gelukkig te voelen
is niet reëel en zelfs onmogelijk. Het
heeft een ongezonde invloed op ons
zelfbeeld.”
Na zijn gedichtenbundel Het gras is
groener aan deze kant benoemde Joris in
zijn vierde boek Heel nog nadrukkelijker
de donkere kant in ieder mens. Om
nog duidelijker te maken dat het om
beide kanten gaat, niet alleen om de fijne
kant. “In mijn nieuwe boek Donker
ben ik daar nog directer in. Ik merk in
mijn ontmoetingen dat vaak veel zaken
onbesproken blijven. Denk aan geld en
seksualiteit. Op deze onderwerpen zit
veel schaamte, terwijl iedereen ermee
te maken heeft. Het leven gaat nu eenmaal
ook over hoe je omgaat met angst,
verdriet, frustratie en (spannende) verlangens.
Mens-zijn gaat over licht én
donker”
RITUELEN
“In andere culturen zijn er rituelen die
je al op jonge leeftijd in contact brengen
met je donkere kant. Overgangsrituelen
van kind naar volwassen die
wij vaak als barbaars zien. Het is een
WINTER 2023 NFM | 43